Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

ΕΙΜΑΙ ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟΣ



Mπορώ να ξεπεράσω το κόμπλεξ που έχω;

Tα «κόμπλεξ» είναι ένας από τους πιο διαδεδομένους και εκλαϊκευμένους ψυχολογικούς όρους, που συνηθίζουμε όλοι να χρησιμοποιούμε για να χαρακτηρίσουμε οποιαδήποτε συμπεριφορά μάς φαίνεται κάπως προβληματική ή ελλειμματική. H λέξη περιέχει και έναν αρνητικό, υποτιμητικό τόνο: «είναι κομπλεξικό άτομο» λέμε εύκολα για κάποιον που μας εκνευρίζει ή δεν μας ταιριάζει η συμπεριφορά του, χωρίς να δείχνουμε την επιείκεια που θα εκφράζαμε σε κάποιον που θεωρούμε ότι έχει ψυχολογικό πρόβλημα. Συνήθως όμως δεν είναι πολύ σαφές ούτε σ’ εμάς τους ίδιους τι εννοούμε με αυτόν το χαρακτηρισμό και τι ακριβώς σημαίνει όταν λέμε ότι κάποιος έχει κόμπλεξ. Tι είναι λοιπόν τα κόμπλεξ, πώς εκδηλώνονται, από πού προέρχονται, ποιοι τα έχουν πραγματικά και πώς μπορούν να ξεπεραστούν;



Tι είναι το κόμπλεξ

Tα κόμπλεξ εμποδίζουν τους ανθρώπους να εμπιστευτούν τον εαυτό τους και τις ικανότητές τους



H λέξη «κόμπλεξ» σημαίνει σύμπλεγμα και προέρχεται από τους πρώτους ψυχολόγους: τον Φρόιντ, ο οποίος μίλησε για συγκρούσεις μεταξύ τάσεων και ορμών του εαυτού και κανόνων και αρχών του περιβάλλοντος, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν σε τραύματα και συμπλέγματα αρνητικών βιωμάτων, και κυρίως τον Άντλερ, ο οποίος τόνισε ιδιαίτερα τη σημασία του αισθήματος κατωτερότητας για την ανάπτυξη της προσωπικότητας. Σύμφωνα με τον Άντλερ, κάθε άνθρωπος γεννιέται με κάποιες αδυναμίες, δυσχέρειες - είτε σωματικές είτε κοινωνικές. Για να μπορέσει να τις ξεπεράσει, χρειάζεται να αναπτύξει, μέσω της προσοχής, της φροντίδας και της αγάπης των δικών του, αίσθημα αυτοεκτίμησης, εμπιστοσύνη στον εαυτό του, καθώς επίσης και αίσθημα κοινωνικότητας, ικανότητα συνύπαρξης με το περιβάλλον του. Στην αντίθετη περίπτωση, εγκλωβίζεται στο αίσθημα μειονεκτικότητας και ανεπάρκειας και αποκτά μία εγωιστική, επιθετική στάση, η οποία -όχι σπάνια- στρέφεται ενάντια στις ανάγκες και τις επιθυμίες του ίδιου του εαυτού.

Πράγματι, κανείς δεν είναι τέλειος.

Ποιος μπορεί όμως να πει για τον εαυτό του ότι έχει αποδεχτεί όλες του τις αδυναμίες; Δυστυχώς ή ευτυχώς, προερχόμαστε και ανατρεφόμαστε από γονείς που και οι ίδιοι έχουν αδυναμίες και μειονεκτήματα και οι οποίοι δεν μπορούν να μας στηρίξουν τόσο ώστε να ξεπεράσουμε κάθε αίσθημα μειονεκτικότητας και κατωτερότητας. Aντίθετα, μπορούμε να πούμε ότι συχνά οι ίδιοι οι γονείς ή το περιβάλλον μάς φορτώνουν με διάφορα «κόμπλεξ», με την αίσθηση δηλαδή ότι στον έναν ή στον άλλον τομέα δεν είμαστε επαρκείς, ότι υστερούμε, ότι οι άλλοι είναι πολύ καλύτεροι από εμάς. Ίσως, λοιπόν, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι κανείς δεν προχωράει στη ζωή έχοντας τη βεβαιότητα ότι είναι σε όλα τέλειος. Mία τέτοια βεβαιότητα θα αντιμετωπιζόταν μάλιστα και με καχυποψία ή εχθρικότητα, επειδή την αίσθηση ότι δεν είμαστε τέλειοι κυριαρχεί στην πλειονότητα των ανθρώπων. Mαθαίνουμε να ζούμε με αυτή και να την ξεχνάμε κάπως, εξισορροπώντας τις αδυναμίες μας με αυτά τα στοιχεία που είναι τα πιο δυνατά μας. Σε μερικούς ανθρώπους όμως αυτή η έλλειψη ικανοποίησης με τον εαυτό τους ή με ένα στοιχείο του εαυτού τους είναι τόσο έντονη, που καλύπτει κάθε πτυχή της ζωής τους. H προσοχή τους είναι διαρκώς εστιασμένη σε αυτό που «δεν πάει καλά» (ή που αυτοί θεωρούν ότι «δεν πάει καλά») με τον εαυτό τους. Tο κόμπλεξ τους τους εμποδίζει να νιώσουν πραγματική ευχαρίστηση, να εμπιστευτούν τον εαυτό τους και τις ικανότητές τους, πολύ συχνά τους κάνει να είναι κλειστοί ή και εχθρικοί και γίνεται εμπόδιο και εστία προβλημάτων στις σχέσεις τους με τους άλλους ανθρώπους.


Tι δεν αγαπάμε στον εαυτό μας;

Tα «αντικείμενα» των κόμπλεξ ποικίλλουν από άνθρωπο σε άνθρωπο και μπορεί να έχουν ρεαλιστική αιτία, π.χ. μία σωματική δυσπλασία ή να είναι δημιουργήματα της φαντασίας, όπως -για παράδειγμα- η πεποίθηση ότι κάποιος δεν είναι αρκετά έξυπνος. Yπάρχουν όμως κάποια «θέματα» που είναι συνηθισμένα αντικείμενα έντασης και αισθήματος κατωτερότητας.

H εξωτερική εμφάνιση. Tο «βάσανο» της εξωτερικής εμφάνισης απασχολεί κυρίως τις γυναίκες, αγγίζει όμως σε αρκετά μεγάλο βαθμό και τους άντρες. Για τις γυναίκες, που από πολύ παλιά -αλλά πολύ περισσότερο στη σύγχρονη εποχή- μεγαλώνουν μαθαίνοντας να φροντίζουν την εμφάνισή τους, να μακιγιάρονται, να στολίζονται για να αρέσουν και να είναι επιθυμητές, είναι πολύ συνηθισμένο να μην είναι ευχαριστημένες με την εμφάνισή τους. Tο πρόβλημα έχει γίνει τις τελευταίες δεκαετίες ακόμη πιο έντονο, επειδή μονίμως βρισκόμαστε αντιμέτωποι με όμορφους, καλλίγραμμους, σχεδόν τέλειους ανθρώπους, οι οποίοι απέχουν μεν πολύ από το μέσο όρο των «κοινών θνητών», προβάλλονται όμως ως πρότυπα ομορφιάς τα οποία θα έπρεπε να πλησιάσουμε. Aπό αυτό δεν εξαιρούνται ούτε οι άντρες, οι οποίοι αν και δεν είναι απαραίτητο να έχουν το τέλειο πρόσωπο, όμως δεν μπορούν να αποφύγουν τη σύγκριση με τα «θεϊκά» μυώδη και αρρενωπά κορμιά κάποιων μοντέλων και σταρ.


H σεξουαλική ικανότητα. Για τους άντρες η σεξουαλική ικανότητα αποτελεί συνηθισμένο αντικείμενο κόμπλεξ και αισθήματος κατωτερότητας. Aυτό που είναι για τις γυναίκες η ομορφιά είναι για τους άντρες οι δυνατότητές τους στο σεξ. H αυτοπεποίθησή τους, η ψυχική τους ισορροπία εξαρτάται από αυτές. Έτσι, η παραμικρή δυσκολία σε αυτό τον τομέα μπορεί να τους δημιουργήσει τεράστια αναστάτωση.

H ηλικία. Mία ακόμη πηγή δυσαρέσκειας και εσωτερικών συγκρούσεων είναι η ηλικία. Παρόλο που ο πληθυσμός των ανεπτυγμένων κοινωνιών αποτελείται όλο και περισσότερο από ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, αυτές οι κοινωνίες μοιάζουν να λατρεύουν όλο και πιο πολύ τη νεότητα και να απεχθάνονται το γήρας και τα σημάδια του. Tο «σύμπλεγμα του Πίτερ Παν», όπως το ονομάζουν οι ειδικοί, του «αιώνιου παιδιού» δηλαδή, απασχολεί άντρες και γυναίκες, που βλέπουν στα γηρατειά μια εποχή αναγκαστικής παραίτησης, απομόνωσης, αχρηστίας, καθώς στην κοινωνία της παραγωγικότητας αξία έχουν όσοι μπορούν να συμμετέχουν στην παραγωγή.

H μόρφωσή. Aυτό που επίσης κάνει πολλούς ανθρώπους να αμφιβάλλουν γα τον εαυτό τους και να νιώθουν ανεπαρκείς είναι οι διανοητικές τους ικανότητες, η εξυπνάδα και η μόρφωσή τους. Ένας πολύ συχνός λόγος για τον οποίον επισκέπτονται άντρες και (περισσότερο) γυναίκες τους ψυχοθεραπευτές είναι η αίσθησή τους ότι δεν είναι αρκετά έξυπνοι, δεν ξέρουν να εκφράζονται, αλλά και ότι δεν έχουν επαρκή μόρφωση και υστερούν απέναντι στους άλλους.

Tο «σύμπλεγμα του Πίτερ Παν», δηλαδή του «αιώνιου παιδιού», απασχολεί άντρες και γυναίκες.

Oι «σχέσεις υποταγής». Όλο και πιο συχνά κάνει την εμφάνισή του τα τελευταία χρόνια ένα καινούργιο πρόβλημα, που -ιδιαίτερα στις νέες γυναίκες- παίρνει διαστάσεις συμπλέγματος και τις δυσκολεύει ιδιαίτερα στη δημιουργία σταθερών σχέσεων με το άλλο φύλο: είναι το «κόμπλεξ της υποταγής». Σε μια κοινωνία ατομικιστών, στην οποία τα παιδιά μεγαλώνουν σαν μικροί βασιλιάδες, όπου όλα στρέφονται γύρω από αυτά, χωρίς εκείνα να χρειάζεται πολλές φορές να αναλάβουν την παραμικρή ευθύνη είτε για τον εαυτό τους είτε για τους άλλους, είναι πολύ δύσκολο να συμβιβαστούν αργότερα με τις επιθυμίες και τις ανάγκες κάποιου άλλου. Πολλοί νέοι άνθρωποι λοιπόν αντιδρούν με ένταση, με πανικό σχεδόν, όταν βρεθούν σε μια επαγγελματική ή σε μια προσωπική σχέση εξάρτησης. Eιδικά για τις νέες κοπέλες, συχνά η σχέση αγάπης με έναν άντρα τις κάνει να φοβούνται ότι τους ζητείται να υποταχθούν και ότι θα γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης.

Η αίσθηση ότι μειονεκτούμε μας χρησιμεύει για να μην αντιμετωπίζουμε δυσάρεστες καταστάσεις.

Πώς δημιουργούνται τα κόμπλεξ.

Πώς φτάνει ένας άνθρωπος στο σημείο να αρνείται τόσο πολύ τον εαυτό του επειδή έχει (ή πιστεύει ότι έχει) μεγάλη κοιλιά ή επειδή δεν είναι πια είκοσι ετών; Mπορούμε να πούμε με αρκετή βεβαιότητα ότι οι «βάσεις» για την ανάπτυξη αισθήματος κατωτερότητας και κόμπλεξ μπαίνουν στην αρχή της ζωής μας. Στα μάτια των γονιών μας πρωτοβλέπουμε τον εαυτό μας. Όσο πιο αυστηρή και κριτική είναι αυτή η ματιά, τόσο πιο αυστηροί θα είμαστε κι εμείς με τον εαυτό μας και τις αδυναμίες του. H ανάπτυξη μιας υγιούς και σταθερής προσωπικότητας προϋποθέτει την άνευ όρων αγάπη και αποδοχή των ανθρώπων που είναι σημαντικοί για μας κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής μας. Όταν οι γονείς δεν μπορούν να αποδεχτούν κάποια χαρακτηριστικά μας ή μας προσφέρουν την αγάπη τους υπό όρους, μαθαίνουμε ότι αξίζουμε μόνο αν είμαστε όπως μας θέλουν αυτοί. Mαθαίνουμε έτσι να ντρεπόμαστε για τις ατέλειές μας ή επινοούμε διάφορες μεθόδους για να τις κρύβουμε από τους άλλους, αλλά κυρίως από τον ίδιο μας τον εαυτό. Γι’ αυτό, άλλοτε είναι εντελώς ξεκάθαρο τι δημιουργεί σ’ έναν άνθρωπο αίσθημα κατωτερότητας, και έχει να κάνει με πρότυπα και αξίες που κυριαρχούσαν μέσα στην οικογένεια (αν π.χ. η μητέρα θεωρούσε την κομψότητα απαραίτητο στοιχείο θηλυκότητας, ίσως η κόρη να θεωρεί τον εαυτό της άσχημο αν έχει μερικά κιλά παραπάνω), και άλλοτε δεν είναι. Πολλές φορές είναι ένα γενικότερο αίσθημα αμφισβήτησης του ίδιου μας του εαυτού. Xρειάζεται συχνά πολύ «ψάξιμο» για να βρει κανείς και να παραδεχτεί τι τον κάνει να αισθάνεται μειονεκτικά.

Xρησιμεύουν σε κάτι τα κόμπλεξ;

Πολλές φορές αυτή η αίσθηση ότι μειονεκτούμε μας χρησιμεύει για να αποφεύγουμε να αντιμετωπίζουμε καταστάσεις που μπορεί να μας είναι δυσάρεστες. Aν λοιπόν κάποιος πιστεύει ότι δεν είναι αρκετά έξυπνος -και με αυτήν τη δικαιολογία δεν τολμάει να αρχίσει μια σταδιοδρομία ή να ψάξει για μια καλύτερη δουλειά-, με αυτό τον τρόπο αποφεύγει τις αποτυχίες. Xάνει όμως ταυτόχρονα και κάθε ευκαιρία να πετύχει, ώστε να αναθεωρήσει αυτήν την αντίληψη που έχει για τις ικανότητές του. Mε παρόμοιο τρόπο τα κόμπλεξ μπορεί να γίνουν εμπόδιο στο να δημιουργήσουμε και να νιώσουμε εμπιστοσύνη στις σχέσεις μας. Aν πιστεύουμε π.χ. ότι είμαστε άσχημοι ή ότι κάτι επάνω μας είναι άσχημο και απωθητικό, έχουμε την τάση να κρυβόμαστε για να μην εισπράξουμε την απόρριψη των άλλων. Έτσι όμως γινόμαστε «αόρατοι» και για τους άλλους και επιβεβαιώνουμε με τον τρόπο αυτό τους φόβους μας: «ορίστε, δεν με πλησιάζει κανείς, άρα είμαι πράγματι τόσο άσχημος». Άνθρωποι με πολύ έντονο το αίσθημα κατωτερότητας φτάνουν στο σημείο να υποτιμούν τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται γι’ αυτούς ή με τους οποίους δημιουργούν σχέσεις: «για να θέλει να είναι μαζί μου, δεν αξίζει και πολλά». Mια τόσο στρεβλωμένη αντίληψη του εαυτού ή στοιχείων του εαυτού δεν είναι εύκολο ν’ αλλάξει.

Yπάρχει τρόπος να απαλλαγούμε από τα κόμπλεξ;

Aυτό που μπορούμε να κάνουμε, όταν παρατηρούμε ότι κάτι που θεωρούμε αδύναμο σημείο μας μας καταδυναστεύει, είναι να προσπαθήσουμε κατ’ αρχάς να παρατηρήσουμε τις αντιδράσεις μας σχετικά με αυτό το θέμα. Συνήθως, όταν πιστεύουμε ότι μειονεκτούμε σε κάτι, ρίχνουμε το βάρος σε κάτι άλλο για να αναπληρώσουμε το «έλλειμμα». Ένα πολύ κοινότοπο παράδειγμα είναι ο άνθρωπος που πιστεύει ότι είναι άσχημος και προβάλλει ιδιαίτερα τις διανοητικές του ικανότητες. Mία άλλη στρατηγική, όταν αισθανόμαστε μειονεκτικά με κάποιο χαρακτηριστικό μας, είναι να προσπαθούμε να το κρύψουμε, να αποφεύγουμε «κακοτοπιές», για να μην πληγωθούμε. Kρύβουμε λοιπόν την κοιλιά μας κάτω από φαρδιά ρούχα ή την υποτιθέμενη έλλειψη εξυπνάδας στη σιωπή και τη μη συμμετοχή. Aκόμη, είναι πολύ συνηθισμένο να αξιολογούμε τις αντιδράσεις των άλλων με τρόπο που να επιβεβαιώνουν την αρνητική γνώμη που έχουμε για τον εαυτό μας. Mε έναν ιδιαίτερα «επιτήδειο» τρόπο αγνοούμε ή υποτιμάμε τις θετικές και υπερτιμάμε τις αρνητικές αντιδράσεις. Aν παρατηρήσουμε λοιπόν τη συμπεριφορά μας και κατανοήσουμε με ποιο τρόπο «τρέφουμε» το αίσθημα κατωτερότητας, μπορούμε να υιοθετήσουμε μια συμπεριφορά περισσότερο τολμηρή, αλλάζοντας με πολύ μικρά βήματα τις παραπάνω «στρατηγικές». Nα τολμήσουμε δηλαδή να δείξουμε περισσότερο αυτό που συνηθίζαμε να κρύβουμε. Nα μην προσπαθούμε τόσο πολύ να τραβάμε την προσοχή αλλού, προκειμένου να μην καταλάβουν οι άλλοι πόσο μειονεκτούμε. Kι ακόμη, να αξιολογούμε τις αντιδράσεις των άλλων πιο ρεαλιστικά, δεχόμενοι εξίσου και τις θετικές και τις αρνητικές. Mπορεί με τον τρόπο αυτό να αντιληφθούμε ότι ένα μεγάλο μέρος του «βουνού» που βλέπουμε μπροστά μας είναι οφθαλμαπάτη και ότι όλοι οι άλλοι δεν βλέπουν παρά ένα μικρό λοφάκι!



Άνθρωποι με έντονο το αίσθημα κατωτερότητας υποτιμούν όσους ενδιαφέρονται γι’ αυτούς.

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ!


Κάντε έρωτα και όχι απλώς σεξ ή one night stand, είναι η παρότρυνση του Απόστολου Βαβύλη προς τους νέους. Σε επιστολή του, ο άνθρωπος με τα «χίλια πρόσωπα», όπως τον αποκαλούν, αποκαλύπτει το ρόλο που παίζει ο έρωτας στη ζωή του, ενώ κάνει λόγο ακόμη και για όσα βίωσε όσο βρισκόταν μέσα στη φυλακή. Δεν διστάζει να μιλήσει για συναισθήματα καθώς και για τη λανθασμένη άποψη που έχουν πολλοί νέοι για τον έρωτα σήμερα. «Στις ατέλειωτες ώρες της φυλακής, εκεί όπου όλες οι βεβαιότητες εκλείπουν, εκεί όπου η πολυπόθητη αυτάρκεια με εγκατέλειψε, στις απαράκλητες ώρες της απραξίας, της άνοιας, της ακηδίας του πνεύματος, εκεί όπου η πίστη στην παντοδυναμία του ΕΓΩ χάθηκε πίσω από τους πανύψηλους τοίχους, τις κραυγές και τη σιωπή του νεκροταφείου των ψυχών, στη φυλακή λοιπόν ανακάλυψα και πάλι τον έρωτα» γράφει σε κάποιο σημείο της επιστολής.


Ο ίδιος μπορεί να μη δίνει συνεντεύξεις, να μη θέλει να σκέφτεται και να συζητεί το παρελθόν του μετά τις κατηγορίες για την εμπλοκή του στο παραδικαστικό κύκλωμα καθώς και για τις δύσκολες στιγμές που έζησε μέσα στη φυλακή, παρ’ όλα αυτά δεν διστάζει να πει τη γνώμη του, ακόμη και μέσω μιας απλής επιστολής, για θέματα που απασχολούν τον ίδιο, την κοινωνία, αλλά και τον σύγχρονο άνθρωπο. Μια επιστολή που φέρει την υπογραφή του, έχει τίτλο «Ερως σημαίνει ευγένεια ψυχής» και με την οποία ο Απόστολος Βαβύλης θέλησε να αφήσει το δικό του στίγμα σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε το προηγούμενο Σάββατο στα Χανιά και ήταν αφιερωμένη στο «φτερωτό θεό» του έρωτα. Την επιστολή εξασφάλισε ο δημοσιογράφος Χαράλαμπος Ξεκουκουλωτάκης, που επιμελήθηκε και παρουσίασε την εκδήλωση, ενώ τη βραδιά τίμησαν με την παρουσία τους ο πρόεδρος των Ελλήνων Οικολόγων Δημοσθένης Βεργής, ο γλύπτης Κάρολος Καμπελόπουλος κ.ά.

Αυτή την περίοδο ο Απόστολος Βαβύλης, που τον τελευταίο καιρό αρκετοί έχουν δει σε γνωστό στέκι στο κέντρο της Αθήνας να απολαμβάνει το Martini του, ασχολείται με την προώθηση του βιβλίου του με τίτλο «Via Crucis-Azazel» (Ο δρόμος του σταυρού) που έχει κυκλοφορήσει εδώ και λίγους μήνες. Ακόμη, έχει δική του σελίδα στο Facebook μέσω της οποίας συνομιλεί με όσους θέλουν να μάθουν νέα του.


Τι γράφει

Τα φώτα της περιμέτρου στη φυλακή υψίστης ασφαλείας άναψαν από ώρα. Το χλομό πορτοκαλί φως τους «λέκιαζε» τη διαύγεια της νύχτας του Δεκέμβρη και έσβηναν τα αστέρια από το στερέωμα εκείνη την παραμονή των Χριστουγέννων στα 2005. Οπως η λογική του ανθρώπου και η διαρκής απαίτηση της δικαίωσης κατά κόσμο «σβήνει» την αγάπη από την καρδιά μας. Ζούμε σε έναν κόσμο ψεύτικης λάμψης, επίφασης, αυτάρκειας και «βεβαιοτήτων», η χρεοκοπία του οποίου είναι πια προφανής ακόμη και στους πιο ένθερμους οπαδούς του. Ολοι μας αναζητούμε την επίπλαστη σιγουριά του χρήματος, των κοινωνικών επαφών, της επαγγελματικής καταξίωσης σε έναν κόσμο που ξέχασε τον Θεό που έπλασε τα σύμπαντα και τον άνθρωπο «καθ’ εικόνα και ομοίωση...» από έρωτα και αυταπάρνηση. Ολοι μας έχουμε θεοποιήσει τη δικαιολογία για τον εαυτό μας και την καταδίκη των άλλων. Υπέρτατη αξία, αδιαμφισβήτητη και αδιαπραγμάτευτη φιλοσοφία ζωής το εωσφορικό μας ΕΓΩ. Καμία παραχώρηση δεν είναι αποδεκτή, κανένα έλεος, καμιά συγκατάβαση προς τον άλλον, αν αμφισβητείται έστω και στο ελάχιστο η διεστραμμένη αίσθηση του «ιδίου συμφέροντος». Η υπέρβαση, ο αλτρουισμός, η γενναιοδωρία, η τρυφερότητα αποτελούν αντικείμενα χλευασμού.

Ζούμε την απόλυτη σεξουαλική αποχαύνωση, αναζητούμε εναγωνίως στη διαρκή εναλλαγή σαρκικών συντρόφων κάθε φύλου τον κορεσμό κάθε υποτιθέμενης ηδονής, βιώνουμε διαρκώς πια την απόλυτη απουσία του έρωτα από τη ζωή μας. Ακόμη και το κλασικό «κάνω έρωτα» έχει αντικατασταθεί σχεδόν συνολικά στις συζητήσεις μας από τη χυδαιότητα του κάνω σεξ, του πηδάω, της ξεπέτας και του one night stand. Στο όμορφο πρόσωπο ή την ευγένεια της ψυχής του άλλου δεν βλέπουμε το πρόσωπο Εκείνου που από υπέρμετρη αγάπη, από «μανικό έρωτα» για τον άνθρωπο άφησε τους ουρανούς, τη θεία παντοδυναμία και την υπέρτατη συμπαντική του εξουσία και σαρκώθηκε, πείνασε, πόνεσε, εξευτελίστηκε, πέθανε στο σταυρό και αναστήθηκε για να μας ξαναδώσει τη δυνατότητα και την προοπτική να ερωτευτούμε τη ζωή, την αγάπη, τη φύση, τους ανθρώπους. Στη θέα ενός όμορφου προσώπου, ενός καλοσμιλεμένου κορμιού, βλέπουμε το αντικείμενο του πόθου, της λαγνείας και της άσβεστης πείνας μας. Λαχταράμε την εκπλήρωση των όποιων ηδονικών και αυτοϊκανοποιητικών διαστροφών επιτάσσει το lifestyle των επωνύμων της showbiz. Θεέ μου, πόση δυστυχία!

Στις ατέλειωτες ώρες της φυλακής, εκεί όπου όλες οι βεβαιότητες εκλείπουν, εκεί όπου η πολυπόθητη αυτάρκεια με εγκατέλειψε, στις απαράκλητες ώρες της απραξίας, της άνοιας, της ακηδίας του πνεύματος, εκεί όπου η πίστη στην παντοδυναμία του ΕΓΩ χάθηκε πίσω από τους πανύψηλους τοίχους, τις κραυγές και τη σιωπή του νεκροταφείου των ψυχών, στη φυλακή λοιπόν ανακάλυψα και πάλι τον έρωτα. Οταν το ΕΓΩ ξεθωριάζει από τον πόνο, την αγωνία, το φόβο, την προδοσία, τον εξευτελισμό, τη συκοφαντία, την ψευδομαρτυρία, έχεις μόνο δύο προοπτικές: την αποθηριοποίηση και την εξαχρείωση που σου επιβάλλει το σύστημα ή την υπέρβαση, το πέταγμα, την ανάταση της ψυχής που φέρνει ο έρωτας του Θεού. Εκεί όπου όλα τα φώτα της επίπλαστης ασφάλειας σβήνουν, ανάβουν ένα-ένα τα αστέρια της ταπείνωσης, του ενδιαφέροντος για τον άλλον που υποφέρει όπως και εσύ, του παράλογου και όμως τόσο λογικού άλματος προς τη μοναδική βεβαιότητα που συνεπάγεται το πέρασμα από το ΕΓΩ στο ΕΜΕΙΣ. Γιατί έρωτας σημαίνει αυταπάρνηση, ενδιαφέρον για τον άλλον, προσφορά, θυσία, πρόσωπο και όχι σώμα, έλεος, συγχώρεση, τρυφερότητα, ευαισθησία. Γιατί έρωτας σημαίνει πηδάω στο κενό για να συναντήσω τον άλλον, στην απουσία προϋποθέσεων, όρων, ιδιοτέλειας και αυτο-επιβεβαίωσης. Γιατί έρωτας, τέλος, σημαίνει δίνω και όχι ζητώ, προσφέρω και όχι απαιτώ, νοιάζομαι για την ευτυχία του άλλου και όχι για την ατομική μου ικανοποίηση από τον άλλον.

Στη φυλακή που μ’ έβαλε η ανθρώπινη κακία και από την οποία με έβγαλε το έλεος και η δικαιοσύνη του Θεού ένιωσα μέχρι το τελευταίο μου κύτταρο αυτό που είχε γράψει ο Αλμπέρ Καμί στο περίφημο «Καλοκαίρι»: «Μες στις κραυγές που ζούμε το δίκιο δεν αρκεί. Γιατί η διαρκής αναζήτηση του δίκιου στεγνώνει την καρδιά από την αγάπη που της έδωσε ζωή... ήταν η μνήμη αυτού τ’ ουρανού που με απέτρεψε την τελευταία στιγμή να απελπιστώ... στη μέση του χειμώνα ανακάλυπτα πως υπήρχε μέσα μου ένα ανεξάντλητο καλοκαίρι...» Ερωτας λοιπόν για μένα είναι αυτό το καλοκαίρι, το φως του ουρανού των νησιών μας, η θάλασσα στην Αγία Ρουμέλη, η λαμπερή ζώνη του γαλαξία στον αυγουστιάτικο ουρανό, τα χειμωνιάτικα απομεσήμερα στο λιμάνι στα Χανιά των χρόνων της αθωότητας. Και ο έρωτας δεν νικιέται. Γι’ αυτό και σας λέω: μόνο έρωτα, όχι πια σεξ...

espresso - ΘΑΝΟΣ ΜΑΚΡΟΓΑΜΒΡΑΚΗΣ

ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ


«Γνώρισε τι βρίσκεται μπροστά σου, και αυτό που είναι κρυμμένο από σένα θα σου φανερωθεί. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα κρυμμένο που δεν θα αποκαλυφθεί»

- -Ιησούς-


Αυτό που βρίσκεται μπροστά σου είναι μια ψευδαίσθηση, και η Βασιλεία του Θεού – που φαίνεται ότι είναι κρυμμένη – θα αποκαλυφθεί σε όποιον μαθαίνει από το Άγιο Πνεύμα το μοναδικό τρόπο να συγχωρεί ό,τι βρίσκεται μπροστά του.

Να συγχωρεί την ψευδαίσθηση.

Να αφήνει, δηλαδή, χώρο να του αποκαλυφθεί η Βασιλεία του Θεού.

Έτσι, στο τέλος, θα γίνει ένα με τον Χριστό, τον αιώνιο Ιερό του εαυτό.

Τώρα πιστεύεις ότι κάποια πράγματα στον κόσμο πρέπει να γίνουν πρώτα για να μπορέσεις να είσαι ευτυχισμένος. Όσο κερδίζεις την γαλήνη του Θεού, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι να μπορείς να ανακτήσεις την φυσική σου κατάσταση χαράς, άσχετα με το τι φαίνεται να συμβαίνει στον έξω κόσμο.

Η Βασιλεία των Ουρανών είναι κάτι που είναι παρόν, και ας μην βρίσκεται τώρα στην επίγνωσή σου.


«Και οι μαθητές του έλεγαν, ‘Πότε θα έρθει η Βασιλεία των Ουρανών;’»

«Και αυτός είπε: ‘ Δεν θα έρθει με το να παρατηρείς πότε θα έρθει. Δεν θα σας πουν, ‘Κοίταξε εδώ’ ή ‘Κοίταξε κει’. Μάλλον, η Βασιλεία του Πατέρα είναι απλωμένη στην γη, και οι άνθρωποι δεν την βλέπουν».


Βέβαια, ο Ιησούς εδώ δεν εννοεί ότι η Βασιλεία των Ουρανών βρίσκεται στην γη. Πραγματικά, εκείνος γνώριζε ότι η γη είναι στο μυαλό μας. Μιλούσε για κάτι που οι άνθρωποι δεν βλέπουν διότι η Βασιλεία των Ουρανών δεν γίνεται ορατή με τα μάτια του σώματος, τα οποία είναι ικανά να βλέπουν μόνο περιορισμένα σύμβολα.

Η Βασιλεία των Ουρανών δεν υφίσταται μέσα στην σφαίρα της αντίληψης των αισθήσεων του σώματος. Είναι όμως, η γνήσια μορφή ζωής, η οποία στο τέλος θα έρθει στην επίγνωσή μας.

Όπως η κάμπια γίνεται πεταλούδα, έτσι και μείς θα γίνουμε Χριστός – ένα με όλη την αληθινή Δημιουργία. Η επίγνωση της ενότητάς μας με την Παρουσία του Θεού είναι δική μας διότι ο Θεός μας την έδωσε.

Απλά την έχουμε ξεχάσει.

Και όμως, βρίσκεται εδώ, θαμμένη μέσα στο μυαλό μας. Υπάρχει τρόπος να θυμηθούμε. Και όταν θυμηθούμε θα διεκδικήσουμε πάλι αυτό που πραγματικά είμαστε και ανήκουμε πραγματικά.


Βασισμένο στο “The Disappearance of the Universe”, - Gary R. Renard – from the “The J Underground”

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΕΙ Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΒΑΘΜΟΥ ΔΥΣΚΟΛΙΑΣ


Από το Εγχειρίδιο για Διδασκάλους: "How can Perception of Difficulties be avoided?" -


Η πίστη στον βαθμό δυσκολίας είναι η βάση για την αντίληψη αυτού του κόσμου. Βασίζεται στις διαφορές ∙ σε ανισόπεδο υπόβαθρο και σε εναλλασσόμενο προσκήνιο, σε άνισα ύψη και διαφορετικά μεγέθη, σε ποικίλους βαθμούς σκότους και φωτός, και σε χιλιάδες αντιθέσεις στις οποίες κάθε πράγμα που βλέπεις συναγωνίζεται με όλα τα άλλα για να αναγνωριστεί. Ένα μεγαλύτερο αντικείμενο επισκιάζει ένα μικρότερο. Ένα φωτεινότερο αντικείμενο τραβάει την προσοχή από ένα άλλο με λιγότερη ένταση σε θέλγητρα. Και μια πιο απειλητική ιδέα, ή κάποια που την αντιλαμβάνεσαι ως πιο επιθυμητή σύμφωνα με τις αρχές του κόσμου, αναστατώνει ολοκληρωτικά την νοητική ισορροπία. Αυτό που βλέπουν τα μάτια του σώματος είναι μόνο σύγκρουση. Μην περιμένεις από αυτά γαλήνη και κατανόηση.
Οι ψευδαισθήσεις είναι πάντα ψευδαισθήσεις διαφορών. Πως αλλιώς θα μπορούσε να ήταν; Εξ ορισμού, μια ψευδαίσθηση είναι μια προσπάθεια να κάνει αληθινό κάτι που θεωρείται μείζονος σημασίας, αλλά αναγνωρίζεται ως αναληθές. Επομένως ο νους αναζητά να το κάνει αληθινό από ένταση της επιθυμίας να το έχει για τον εαυτό του. Οι ψευδαισθήσεις είναι παρωδίες δημιουργίας ∙ προσπάθειες να φέρεις την αλήθεια στα ψεύδη. Βρίσκοντας την αλήθεια μη αποδεκτή, ο νους επαναστατεί ενάντια στην αλήθεια και δίνει στον εαυτό του μια ψευδαίσθηση νίκης. Θεωρώντας την υγεία βάρος, αποσύρεται σε πυρετώδη όνειρα. Και σε αυτά τα όνειρα ο νους είναι διαχωρισμένος, διαφορετικός από τους άλλους νόες, με διαφορετικά δικά του ενδιαφέροντα, και ικανός να ικανοποιήσει τις ανάγκες του εις βάρος των άλλων.
Από πού προέρχονται όλες αυτές οι διαφορές; Σίγουρα φαίνεται πως βρίσκονται στον κόσμο έξω. Όμως, σίγουρα ο νους είναι που κρίνει αυτό που βλέπουν τα μάτια. Ο νους είναι που ερμηνεύει τα μηνύματα των ματιών και τους δίνει «σημασία». Και αυτή η σημασία δεν υπάρχει καθόλου στον κόσμο εκεί έξω. Αυτό που βλέπεις σαν «πραγματικότητα» είναι απλά αυτό που προτιμά ο νους. Η ιεραρχία των αξιών προβάλλεται προς τα έξω, και στέλνει τα μάτια του σώματος για να το βρει. Τα μάτια του σώματος ποτέ δεν θα βλέπουν παρά μόνο μέσα από διαφορές. Όμως η αντίληψη δεν βασίζεται στα μηνύματα που φέρνουν αυτά. Μόνο ο νους αξιολογεί τα μηνύματά τους, επομένως μόνο ο νους είναι υπεύθυνος για την όραση. Αυτός και μόνο αποφασίζει αν αυτό που βλέπει είναι αληθινό ή ψευδαίσθηση, επιθυμητό ή ανεπιθύμητο, ευχάριστο ή οδυνηρό.
Τα σφάλματα στην αντίληψη εισέρχονται στις δραστηριότητες του νου που ξεδιαλύνουν και κατηγοριοποιούν. Και εδώ είναι που πρέπει να γίνει διόρθωση. Ο νους ταξινομεί αυτά που τους φέρουν τα μάτια του σώματος σύμφωνα με τις αξίες που έχει ήδη αποκομίσει από το παρελθόν, κρίνοντας που ταιριάζει πιο καλά το κάθε στοιχείο των αισθήσεων. Υπάρχει άλλη βάση π0υ θα μπορούσε να είναι πιο λανθασμένη; Μην αναγνωρίζοντας τον εαυτό του, έχει ζητήσει ο ίδιος να του δοθεί ό,τι ταιριάζει σε αυτές τις κατηγορίες. Και έχοντας κάνει κάτι τέτοιο, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι κατηγορίες πρέπει να είναι αληθινές. Σε αυτό βασίζεται η κρίση όλων των διαφορών, διότι από αυτό εξαρτάται και η κρίση του κόσμου. Είναι δυνατόν αυτή η συγκεχυμένη και παράλογη «αιτιολόγηση» να είναι αξιόπιστη σε οτιδήποτε;
Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει βαθμός δυσκολίας στην θεραπεία διότι κάθε ασθένεια είναι ψευδαίσθηση. Είναι δυσκολότερο να αποδιώξεις την πίστη στο παράλογο σε μια πιο μεγάλη ψευδαίσθηση που έρχεται σε αντίθεση με μια μικρότερη; Θα συμφωνήσει κάποιος πιο γρήγορα στην μη πραγματικότητα μια δυνατότερης φωνής που ακούει από ότι μιας απαλότερης; Θα αποδιώξει πιο εύκολα μια ψιθυριστή εντολή να σκοτώσει από ότι μια φωναχτή; Και μήπως ο αριθμός των δίκρανων που κουβαλάνε οι διάβολοι που βλέπει επηρεάζουν την αξιοπιστία της αντίληψής του; Ο νους του τους έχει κατηγοριοποιήσει ως αληθείς, άρα είναι πραγματικοί γι αυτόν. Όταν συνειδητοποιήσει ότι είναι όλοι ψευδαισθήσεις θα εξαφανιστούν. Το ίδιο συμβαίνει και με την θεραπεία. Οι ιδιότητες των ψευδαισθήσεων που φαίνεται ότι τις κάνουν αληθινές στην πραγματικότητα δεν έχουν καμία σχέση, διότι οι ιδιότητές τους είναι το ίδιο ψευδαισθητικές όσο κι αυτές.
Τα μάτια του σώματος θα συνεχίσουν να βλέπουν διαφορές. Αλλά ο νους που έχει αφήσει τον εαυτό του να θεραπευτεί δεν θα τις αναγνωρίζει πια. Θα υπάρχουν και εκείνοι που φαίνεται ότι είναι «πιο άρρωστοι» από άλλους, και τα μάτια του σώματος θα αναφέρουν τις διαφορετικές μορφές τους όπως και πριν. Αλλά ο θεραπευμένος νους θα τις βάζει όλες στην ίδια κατηγορία∙ δεν είναι πραγματικές. Αυτό είναι το δώρο του Διδασκάλου ∙ η κατανόηση ότι μόνο δύο κατηγορίες έχουν νόημα για το ξεκαθάρισμα των μηνυμάτων που δέχεται ο νους από εκεί που φαίνεται ότι είναι ο έξω κόσμος. Και από αυτές τις δύο, μόνο μία είναι αληθινή. Ακριβώς όπως η πραγματικότητα είναι απόλυτα αληθινή, ξέχωρα από μέγεθος, σχήμα, χώρο και χρόνο – διότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν διαφορές μέσα σε αυτήν –το ίδιο συμβαίνει και με τις ψευδαισθήσεις χωρίς καμία διάκριση. Η μόνη απάντηση στην ασθένεια οποιουδήποτε είδους είναι η θεραπεία. Η μόνη απάντηση σε όλες τις ψευδαισθήσεις είναι η αλήθεια.

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΖΕΙΤΕ




«Μη διαβάζετε, όπως κάνουν τα παιδιά, για να ψυχαγωγηθείτε. Ούτε, όπως κάνουν οι φιλόδοξοι, για να μορφωθείτε. Όχι, διαβάζετε για να ζείτε», Γ. Φλομπέρ

Η ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ


Από την Ε. Λευκογιάννη

Τα νερά του Ατλαντικού ωκεανού φυλάσσουν καλά το μυστήριο που λέγεται Ατλαντίδα. Το Τρίγωνο των Βερμούδων, οι τέσσερις κατακλυσμοί, οι Άτλαντες γίγαντες είναι αινίγματα που αρχίζουμε σιγά-σιγά να λύνουμε. Οι απαντήσεις βρίσκονται εκεί, στα απομεινάρια του πολιτισμού.

Ξέρετε ότι η Ατλαντίδα κάλυπτε τον Ατλαντικό ωκεανό και εδάφη της Αμερικής και της Ευρώπης ; Πριν 800.000 χρόνια βυθίστηκαν κάποια μέρη της και απέμειναν μόνο δέκα μεγάλα νησιά που αποτελούσαν μια θαλάσσια ομοσπονδία. Πριν 200.000 χρόνια , στον δεύτερο κατακλυσμό , βυθίστηκαν κι άλλα εδάφη κι απέμειναν μόνο δύο μεγάλα νησιά, η Ρούτα (βόρειο ημισφαίρειo) και η Δάιντα (νότιο ημισφαίριο) ή αλλιώς η Θούλη και η Θωλλάν , ή Βαλλάν και Άβαλον αντίστοιχα. Πριν 80.000 χρόνια, στον τρίτο κατακλυσμό, απέμεινε ένα μεγάλο νησί που οι Έλληνες ονόμασαν ''Ποσειδωνία'' και πριν 12.000 χρόνια περίπου βυθίστηκε και αυτό το τελευταίο απομεινάρι της Ατλαντίδος παίρνοντας μαζί του στα βάθη του Ατλαντικού όλα τα μυστικά των Ατλάντων.

Ξέρετε ότι αυτοί οι κατακλυσμοί δεν είναι μια φανταστική ιστορία αλλά ότι συμπίπτουν χρονικά με το τέλος των τεσσάρων ευρωπαϊκών παγετώνων αφού με τον σταδιακό καταποντισμό της ηπείρου , το θερμό ρεύμα του κόλπου του Μεξικού βρήκε διέξοδο προς τις Βόρειες ακτές της Ευρώπης, άρχισε να τις ζεσταίνει και να λιώνει τους πάγους που την κάλυπταν; Βλέπετε, καθώς ο Ατλάντιος πολιτισμός πέθαινε, ξυπνούσε τα ευρωπαϊκά εδάφη για να φιλοξενήσουν τους επόμενους πολιτισμούς. Έτσι είναι πάντα. Μετά το θάνατο έρχεται πάντα η ζωή.

Ξέρετε ότι οι Άτλαντες ήταν γίγαντες με ύψος από 2,5 έως και 6 μέτρα; Αυτό αποδεικνύεται από πολλά ευρήματα γιγαντιαίων σκελετών που έχουν βρεθεί στο Μεξικό από τον μοναχό Φερνάντο Ντυάζ ντε Καστίλλιο , στην Αρκαδία της Πελοποννήσου όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος , στην Καλιφόρνια το 1833, στη Σάντα Μαρία στην ακτή του Λος Άντζελες , στα βουνά Στρήνγκ Βάλλεϋ κοντά στη Νεβάδα και αλλού, και ότι μερικά από αυτά χρονολογούνται 12.000 χρόνια πριν, δηλαδή στον τελευταίο κατακλυσμό της Ατλαντίδος.

Ξέρετε ότι στην Ατλαντίδα λάτρευαν τον ταύρο; Ότι ο βασιλιάς της Ατλαντίδος αντιμετώπιζε μόνος του ένα ταύρο κάθε 10 χρόνια και ότι το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης έδειχνε αν η βασιλεία του ήταν δίκαιη ή όχι. Ότι αργότερα αυτό έγινε Ιερό Άθλημα στο οποίο γινόταν άλματα πάνω από τον ταύρο. Οι ταυρομαχίες στην Ισπανία, τα ταυροκαθάψια στην Κρήτη , η λατρεία του ταύρου στην Αίγυπτο είναι κατάλοιπα των αρχαίων λατρειών των Ατλάντων, μιας και οι περιοχές αυτές ήταν επίσημες αποικίες της θρυλικής ηπείρου.

Μυστήριο καλύπτει τα παγωμένα μαμούθ της Σιβηρίας που πάγωσαν και πέθαναν ξαφνικά έχοντας χόρτα στο στόμα του και αίμα τους πόρους του δέρματός τους, γεγονός που δείχνει ότι πέθαναν ξαφνικά από ασφυξία που προήλθε από νερό ή καπνό.

Μυστήριο καλύπτει το περίεργο ταξίδι χελιών που ξεκινούν από τα ποτάμια της Ευρώπης και πάνε στην θάλασσα των Σαργασσών , γεννούν τα αυγά τους και επιστρέφουν. Ακολουθώντας ενστικτωδώς τη ροή ενός παλιού ποταμού κολυμπούν τώρα σε θαλάσσιο νερό, και κατευθύνονται στις κοίτες ενός ποταμού που δεν υπάρχει πια.

Μυστήριο καλύπτει την ομαδική ''αυτοκτονία'' ποντικών που πηδούν στην θάλασσα από τις ακτές της Βόρειας Ευρώπης και κολυμπούν προς ένα νησί που θα έπρεπε να βρίσκεται μίλια μακριά . Το νησί μάλλον έχει βυθιστεί και αυτά εξαντλημένα από το κολύμπι πεθαίνουν κατά εκατομμύρια .

Μυστήριο καλύπτει την ομαδική αποδημία πουλιών που από την Ευρώπη πετούν προς τον Ατλαντικό ωκεανό. Τα ραντάρ τα εντοπίζουν στην θάλασσα των Σαργασσών να κάνουν κύκλους και να προσπαθούν να προσγειωθούν αλλά απογοητευμένα και κουρασμένα συνεχίζουν το ταξίδι του προς την Αμερική.

Μυστήριο καλύπτει την κρυσταλλοποιημένη λάβα που βρέθηκε στα βάθη του Ατλαντικού ωκεανού. Απόδειξη ότι κάποτε υπήρχε εκεί ένα νησί ή μια ήπειρος που βυθίστηκε αφού η λάβα κρυσταλλοποιείται μόνο όταν έρθει σε επαφή με τον ατμοσφαιρικό αέρα.

Σκεφτήκατε ποτέ ότι οι μύθοι είναι η ταυτότητα ενός λαού , το πως αντιλαμβάνεται ο λαός αυτός την αλήθεια, την μοίρα του και τον κόσμο;

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς υπάρχουν μύθοι για ένα παγκόσμιο κατακλυσμό;

Αναρωτηθήκατε ποτέ τι σχέση έχουν αυτοί οι μύθοι με τον κατακλυσμό της Ατλαντίδος;

Γνωρίζετε ότι μυστηριωδώς ο Νώε, ο Δευκαλίωνας και η Πύρα , ο Κοξ Κοξ, ο Ουτναπιστιμ,, ο Καράν, ο Μανού, ο Νάμα και η γυναίκα του συμβολίζουν όλοι το ίδιο πρόσωπο του ποιο αγνού, του εκλεκτού του Θεού, που έχει διαφορετικό όνομα σε κάθε πολιτισμό αλλά που πάντα φτιάχνει μια κιβωτό επιβίωσης για να συνεχιστεί η ζωή μετά από μια καταστροφή που συνήθως οφείλεται στον ανθρώπινο εγωισμό;

Γνωρίζετε ότι σε μια μέρα και μια νύχτα στην Ατλαντίδα έγινε μια απότομη μεταστροφή του άξονα της γης ή μια απότομη αλλαγή στην κλίση του και ότι αυτό προκάλεσε τον τρίτο κατακλυσμό στην μυστηριώδη ήπειρο.


Η Ατλαντίδα είναι ένα μυστήριο που σαγηνεύει , όπως όλα τα μυστήρια. Αποδείξεις άπειρες μιλούν για αυτήν κρυμμένες στα βάθη της θάλασσας και του χρόνου. Η ύπαρξη της και η καταστροφή της είναι μια πρόκληση για μας που θέλει κάτι να μας διδάξει. Κάτι για την ανθρώπινη εξέλιξη και τον ανθρώπινο εγωισμό που έχει την τάση να μολύνει και να καταστρέφει ότι αγγίξει. Τον εγωισμό που λέγεται ότι κατέστρεψε τον πολιτισμό της Ατλαντίδας.


Η Ατλαντίδα είναι σήμερα επίκαιρη επειδή και σήμερα είμαστε τρομερά εγωιστές. Επειδή και σήμερα καταστρέφουμε τον πλανήτη που μας φιλοξενεί επιδρώντας στις λεπτές ισορροπίες του.


Το μυστήριο κρύβει πάντα μια γνώση για να ανακαλύψουμε. Το ίδιο και η Ατλαντίδα.

Από την Ε. Λευκογιάννη

Τα νερά του Ατλαντικού ωκεανού φυλάσσουν καλά το μυστήριο που λέγεται Ατλαντίδα. Το Τρίγωνο των Βερμούδων, οι τέσσερις κατακλυσμοί, οι Άτλαντες γίγαντες είναι αινίγματα που αρχίζουμε σιγά-σιγά να λύνουμε. Οι απαντήσεις βρίσκονται εκεί, στα απομεινάρια του πολιτισμού.

Ξέρετε ότι η Ατλαντίδα κάλυπτε τον Ατλαντικό ωκεανό και εδάφη της Αμερικής και της Ευρώπης ; Πριν 800.000 χρόνια βυθίστηκαν κάποια μέρη της και απέμειναν μόνο δέκα μεγάλα νησιά που αποτελούσαν μια θαλάσσια ομοσπονδία. Πριν 200.000 χρόνια , στον δεύτερο κατακλυσμό , βυθίστηκαν κι άλλα εδάφη κι απέμειναν μόνο δύο μεγάλα νησιά, η Ρούτα (βόρειο ημισφαίρειo) και η Δάιντα (νότιο ημισφαίριο) ή αλλιώς η Θούλη και η Θωλλάν , ή Βαλλάν και Άβαλον αντίστοιχα. Πριν 80.000 χρόνια, στον τρίτο κατακλυσμό, απέμεινε ένα μεγάλο νησί που οι Έλληνες ονόμασαν ''Ποσειδωνία'' και πριν 12.000 χρόνια περίπου βυθίστηκε και αυτό το τελευταίο απομεινάρι της Ατλαντίδος παίρνοντας μαζί του στα βάθη του Ατλαντικού όλα τα μυστικά των Ατλάντων.

Ξέρετε ότι αυτοί οι κατακλυσμοί δεν είναι μια φανταστική ιστορία αλλά ότι συμπίπτουν χρονικά με το τέλος των τεσσάρων ευρωπαϊκών παγετώνων αφού με τον σταδιακό καταποντισμό της ηπείρου , το θερμό ρεύμα του κόλπου του Μεξικού βρήκε διέξοδο προς τις Βόρειες ακτές της Ευρώπης, άρχισε να τις ζεσταίνει και να λιώνει τους πάγους που την κάλυπταν; Βλέπετε, καθώς ο Ατλάντιος πολιτισμός πέθαινε, ξυπνούσε τα ευρωπαϊκά εδάφη για να φιλοξενήσουν τους επόμενους πολιτισμούς. Έτσι είναι πάντα. Μετά το θάνατο έρχεται πάντα η ζωή.

Ξέρετε ότι οι Άτλαντες ήταν γίγαντες με ύψος από 2,5 έως και 6 μέτρα; Αυτό αποδεικνύεται από πολλά ευρήματα γιγαντιαίων σκελετών που έχουν βρεθεί στο Μεξικό από τον μοναχό Φερνάντο Ντυάζ ντε Καστίλλιο , στην Αρκαδία της Πελοποννήσου όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος , στην Καλιφόρνια το 1833, στη Σάντα Μαρία στην ακτή του Λος Άντζελες , στα βουνά Στρήνγκ Βάλλεϋ κοντά στη Νεβάδα και αλλού, και ότι μερικά από αυτά χρονολογούνται 12.000 χρόνια πριν, δηλαδή στον τελευταίο κατακλυσμό της Ατλαντίδος.

Ξέρετε ότι στην Ατλαντίδα λάτρευαν τον ταύρο; Ότι ο βασιλιάς της Ατλαντίδος αντιμετώπιζε μόνος του ένα ταύρο κάθε 10 χρόνια και ότι το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης έδειχνε αν η βασιλεία του ήταν δίκαιη ή όχι. Ότι αργότερα αυτό έγινε Ιερό Άθλημα στο οποίο γινόταν άλματα πάνω από τον ταύρο. Οι ταυρομαχίες στην Ισπανία, τα ταυροκαθάψια στην Κρήτη , η λατρεία του ταύρου στην Αίγυπτο είναι κατάλοιπα των αρχαίων λατρειών των Ατλάντων, μιας και οι περιοχές αυτές ήταν επίσημες αποικίες της θρυλικής ηπείρου.

Μυστήριο καλύπτει τα παγωμένα μαμούθ της Σιβηρίας που πάγωσαν και πέθαναν ξαφνικά έχοντας χόρτα στο στόμα του και αίμα τους πόρους του δέρματός τους, γεγονός που δείχνει ότι πέθαναν ξαφνικά από ασφυξία που προήλθε από νερό ή καπνό.

Μυστήριο καλύπτει το περίεργο ταξίδι χελιών που ξεκινούν από τα ποτάμια της Ευρώπης και πάνε στην θάλασσα των Σαργασσών , γεννούν τα αυγά τους και επιστρέφουν. Ακολουθώντας ενστικτωδώς τη ροή ενός παλιού ποταμού κολυμπούν τώρα σε θαλάσσιο νερό, και κατευθύνονται στις κοίτες ενός ποταμού που δεν υπάρχει πια.

Μυστήριο καλύπτει την ομαδική ''αυτοκτονία'' ποντικών που πηδούν στην θάλασσα από τις ακτές της Βόρειας Ευρώπης και κολυμπούν προς ένα νησί που θα έπρεπε να βρίσκεται μίλια μακριά . Το νησί μάλλον έχει βυθιστεί και αυτά εξαντλημένα από το κολύμπι πεθαίνουν κατά εκατομμύρια .

Μυστήριο καλύπτει την ομαδική αποδημία πουλιών που από την Ευρώπη πετούν προς τον Ατλαντικό ωκεανό. Τα ραντάρ τα εντοπίζουν στην θάλασσα των Σαργασσών να κάνουν κύκλους και να προσπαθούν να προσγειωθούν αλλά απογοητευμένα και κουρασμένα συνεχίζουν το ταξίδι του προς την Αμερική.

Μυστήριο καλύπτει την κρυσταλλοποιημένη λάβα που βρέθηκε στα βάθη του Ατλαντικού ωκεανού. Απόδειξη ότι κάποτε υπήρχε εκεί ένα νησί ή μια ήπειρος που βυθίστηκε αφού η λάβα κρυσταλλοποιείται μόνο όταν έρθει σε επαφή με τον ατμοσφαιρικό αέρα.

Σκεφτήκατε ποτέ ότι οι μύθοι είναι η ταυτότητα ενός λαού , το πως αντιλαμβάνεται ο λαός αυτός την αλήθεια, την μοίρα του και τον κόσμο;

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς υπάρχουν μύθοι για ένα παγκόσμιο κατακλυσμό;

Αναρωτηθήκατε ποτέ τι σχέση έχουν αυτοί οι μύθοι με τον κατακλυσμό της Ατλαντίδος;

Γνωρίζετε ότι μυστηριωδώς ο Νώε, ο Δευκαλίωνας και η Πύρα , ο Κοξ Κοξ, ο Ουτναπιστιμ,, ο Καράν, ο Μανού, ο Νάμα και η γυναίκα του συμβολίζουν όλοι το ίδιο πρόσωπο του ποιο αγνού, του εκλεκτού του Θεού, που έχει διαφορετικό όνομα σε κάθε πολιτισμό αλλά που πάντα φτιάχνει μια κιβωτό επιβίωσης για να συνεχιστεί η ζωή μετά από μια καταστροφή που συνήθως οφείλεται στον ανθρώπινο εγωισμό;

Γνωρίζετε ότι σε μια μέρα και μια νύχτα στην Ατλαντίδα έγινε μια απότομη μεταστροφή του άξονα της γης ή μια απότομη αλλαγή στην κλίση του και ότι αυτό προκάλεσε τον τρίτο κατακλυσμό στην μυστηριώδη ήπειρο.


Η Ατλαντίδα είναι ένα μυστήριο που σαγηνεύει , όπως όλα τα μυστήρια. Αποδείξεις άπειρες μιλούν για αυτήν κρυμμένες στα βάθη της θάλασσας και του χρόνου. Η ύπαρξη της και η καταστροφή της είναι μια πρόκληση για μας που θέλει κάτι να μας διδάξει. Κάτι για την ανθρώπινη εξέλιξη και τον ανθρώπινο εγωισμό που έχει την τάση να μολύνει και να καταστρέφει ότι αγγίξει. Τον εγωισμό που λέγεται ότι κατέστρεψε τον πολιτισμό της Ατλαντίδας.


Η Ατλαντίδα είναι σήμερα επίκαιρη επειδή και σήμερα είμαστε τρομερά εγωιστές. Επειδή και σήμερα καταστρέφουμε τον πλανήτη που μας φιλοξενεί επιδρώντας στις λεπτές ισορροπίες του.


Το μυστήριο κρύβει πάντα μια γνώση για να ανακαλύψουμε. Το ίδιο και η Ατλαντίδα.

Η ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ Η ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΥΝΑΤΟ ΚΛΙΜΑΤΙΣΤΙΚΟ


Μια απολαυστική ιστορία κυκλοφορεί εδώ και χρόνια στο Internet. Αφορά στην φανταστική απάντηση σε μια ερώτηση εξέτασης τριμήνου στη Χημεία σε ένα πανεπιστήμιο των Η.Π.Α. Η απάντηση των μαθητών - η μόνη στην τάξη που πήρε "Α" - είναι τόσο ευφυής που θέλουμε να τη μοιραστούμε μαζί σας. Δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να βρούμε τα ίχνη του συγγραφέα, έτσι μπορούμε απλά να παραφράσουμε την ιστορία. Έχει την αίσθηση μιας λαϊκής παράδοσης και ίσως να μην έχει πραγματικά συμβεί.

Η ερώτηση των εξετάσεων του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον:

"Είναι η Κόλαση εξώθερμη ή ενδόθερμη; Στηρίξτε την απάντησή σας με απόδειξη."
"Εξώθερμη" σημαίνει ότι το σύστημα εκπέμπει θερμότητα· "ενδόθερμη" σημαίνει ότι απορροφά θερμότητα.


Για το Νόμο του Μπόιλ

Οι περισσότερες απ' τις απαντήσεις των μαθητών έκαναν αναφορά στο Νόμο του Μπόιλ. Είναι ένας θεμελιώδης νόμος της χημείας, που περιγράφει πώς μεταβάλλεται η θερμοκρασία ενός αερίου με την πίεσή του. Όταν ένα αέριο διαστέλλεται, ψύχεται. Αυτό μπορεί να παρατηρηθεί όταν ανοίγετε τη βαλβίδα ενός σωλήνα πεπιεσμένου αέρα· ο αέρας που απελευθερώνεται θα χαμηλώσει τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος. Όταν ένα αέριο συμπιέζεται, θερμαίνεται. Αυτό εξηγεί, γιατί όταν φουσκώνετε ένα λάστιχο με μια τρόμπα, το αέριο συμπιέζεται και ζεσταίνει το στέλεχος της τρόμπας.


Τα air condition λειτουργούν συμπιέζοντας αρχικά ένα αέριο, κάνοντάς το να ζεσταθεί. Μετά το αέριο αφήνεται να ψυχθεί. Τελικά, αφήνεται να διασταλεί, ψύχοντας έτσι το περιβάλλον.

Η απάντηση:


Ο φοιτητής που πήρε "Α" άρχισε τους υπολογισμούς του εξετάζοντας αν η συνολική μάζα της Κόλασης αυξάνονταν ή μειώνονταν με το χρόνο. Γι' αυτό έπρεπε πρώτα να υπολογίσει, αν υπήρχε τελική αύξηση ή μείωση του αριθμού των ψυχών στην Κόλαση, με το χρόνο.


Από βασικές θεολογικές υποθέσεις, οι ψυχές δεν εγκαταλείπουν ποτέ την Κόλαση. Η Κόλαση γίνεται αντιληπτή σαν μέρος τιμωρίας, όπου οι τρόφιμοί της βασανίζονται στην αιωνιότητα. Απ' την άλλη μεριά, συνέχεια εισέρχονται ψυχές στην Κόλαση. Ο φοιτητής παρατήρησε ότι, πολλές θρησκείες διδάσκουν ότι οποιοσδήποτε που δεν είναι μέλος τους, θα πάει στην Κόλαση. Ιστορικά, οι Χριστιανοί έχουν διδάξει ότι, όλοι οι μη-Χριστιανοί θα πάνε στην Κόλαση. Και πολλοί μη-Χριστιανοί έχουν πειστεί ότι όλοι οι Χριστιανοί θα πάνε επίσης εκεί. Γι' αυτό κάποιος ίσως να υποθέσει ότι όλες οι ψυχές θα καταλήξουν στην Κόλαση. Έτσι, με το να εισέρχονται συνεχώς ψυχές στην Κόλαση και να μην εξέρχονται, η συνολική μάζα της Κόλασης αυξάνεται.


Υπάρχουν δύο πιθανότητες:

1. Αν ο όγκος της Κόλασης αυξάνεται με χαμηλότερο ρυθμό απ' αυτόν των ψυχών που εισέρχονται, τότε η θερμοκρασία και η πίεση στην Κόλαση θα "αυξηθεί ξεκάθαρα, έως ότου η Κόλαση διαλυθεί."
2. Αντίθετα, αν η Κόλαση αυξάνεται πιο γρήγορα απ' αυτόν τον ρυθμό, τότε η θερμοκρασία και η πίεση θα "πέσει, έως ότου η Κόλαση παγώσει".

Ο σπουδαστής θυμήθηκε ένα αξίωμα που του δόθηκε από κάποια φοιτήτρια, στο πρώτο έτος της φοίτησής του. Του είπε ότι, "θα υπάρξει μια κρύα νύχτα στην Κόλαση, πριν κοιμηθώ μαζί σου". Ο φοιτητής παρατήρησε, ότι ακόμα δεν είχε καταφέρει να έχει σεξουαλικές σχέσεις μαζί της. Συμπέρανε ότι η Κόλαση δεν κινδυνεύει να παγώσει. Έτσι η δεύτερη πιθανότητα είναι άκυρη, η θερμοκρασία της Κόλασης αυξάνεται και γι' αυτό η Κόλαση είναι εξώθερμη.

Είναι ο Παράδεισος θερμότερος απ' την Κόλαση;


Οι θερμοκρασίες του Παράδεισου και της Κόλασης δεν ορίζονται συγκεκριμένα στη Βίβλο. Αυτό γίνεται ίσως, επειδή οι διάφορες θερμοκρασιακές κλίμακες (Φαρενάιτ, Κελσίου, Ράνκιν και Κέλβιν) δεν είχαν δημιουργηθεί τον 1ο αιώνα μ.Χ.!!!

Παρ' όλα αυτά υπάρχουν διαθέσιμα επαρκή δεδομένα για να υπολογίσουμε την θερμοκρασία του Παράδεισου. Μπορεί επίσης να καθοριστεί η μέγιστη θερμοκρασία της Κόλασης.

Θερμοκρασία του Παράδεισου:

Το "Ησαΐας 30:26" αναφέρει: "Επιπλέον, το φως της Σελήνης θα είναι όπως το φως του Ήλιου και το φως του Ήλιου θα είναι επταπλό, όπως το φως επτά ημερών." Κάποιος ερμήνευσε αυτό το απόσπασμα, με την έννοια ότι, η ακτινοβολία που θα δέχεται ο Παράδεισος απ' τον ήλιο είναι 7 φορές 7 ή 49 φορές απ' αυτήν που δέχεται σήμερα η γη. Η συνεισφορά της σελήνης θα είναι επιπρόσθετη, η οποία ισούται με την παρούσα ποσότητα που η γη λαμβάνει απ' τον ήλιο. Έτσι, ο Παράδεισος θα δέχεται (49+1) ή 50 φορές την ακτινοβολία που δέχεται σήμερα η γη. Ο νόμος Stefan-Boltzmann για την ακτινοβολία συνδέει τη θερμοκρασία ενός αντικειμένου με τη ποσό της ακτινοβολίας που λαμβάνει. Θα πρόβλεπε ότι η θερμοκρασία του παράδεισου θα ήταν 498 βαθμοί Κελσίου πιο υψηλή από την παρούσα θερμοκρασία της γης. Έτσι ο Παράδεισος θα είχε γύρω στους 525 °C ή 977 °F.

Παρ' όλα αυτά, αυτή η θερμοκρασία θα ήταν μόνο η θερμοκρασία "σταθερής κατάστασης". Πιθανά, ο Παράδεισος να δημιουργήθηκε αμέσως μετά τη Γη ώστε να είναι έτοιμος για τους πρώτους κατοίκους του: τον Άβελ, τον Αδάμ και την Εύα. Η "Αποκάλυψη 21:17" λέει ότι οι τοίχοι της Νέας Ιερουσαλήμ είναι 144 κυβικά στο πάχος. Αυτό είναι περίπου 66 μέτρα ή 216 πόδια. Αυτό το πάχος του τοίχου θα ήταν ένα αποτελεσματικό μονωτικό υλικό. Έτσι ο Παράδεισος θα έκανε πολλούς μήνες για να φτάσει στη θερμική του ισορροπία. Αλλά πιθανά αυτή να έχει φτάσει σήμερα τους 525 °C.


Η θερμοκρασία της Κόλασης:

Η "Αποκάλυψη 21:8" αναφέρει : "Αλλά ο δειλός και ο άπιστος … θα έχουν το μερίδιό τους στη λίμνη που καίει με φωτιά και θειάφι." Το θειάφι είναι το θείο. Για να λιώσει το θείο, η θερμοκρασία του πρέπει να είναι 444.6 °C ή 832 °F, ή χαμηλότερη.


Έτσι ο Παράδεισος είναι τουλάχιστον 80 °C ή 145 °F θερμότερος απ' την Κόλαση. Αν υποθέσουμε, ότι τα λαμπρά σώματα που θα έχουν οι κάτοικοι του Παράδεισου, είναι τόσο ευαίσθητα στη θερμότητα όσο και τα γήινά μας σώματα, τότε θα υπέφεραν πολύ. Ο Παράδεισος θα γίνονταν χειρότερος απ' την Κόλαση. Αφού αυτό δεν γίνεται να συμβεί, λόγω θεολογικών θεωρήσεων, ο Παράδεισος θα πρέπει να έχει κάποιες πολύ αποτελεσματικές μεθόδους κλιματισμού για να ελέγξει την υπερβολική εισερχόμενη ακτινοβολία!!!

http://religioustolerance.org/hell_tem.htm

Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΒΛΕΠΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ


Τα φυσιολογικά οπτικά κυκλώματα του πρωτοταγούς οπτικού φλοιού μπορούν να παρακαμφθούν


Εδώ και αρκετό καιρό, άνθρωποι με απώλεια όρασης σε ποικίλους βαθμούς ισχυριζόντουσαν ότι μπορούσαν να νιώσουν κάποιο αντικείμενο που βρισκόταν τριγύρω τους, ακόμα και στην περίπτωση που δεν μπορούσαν στην πραγματικότητα να το δουν. Το φαινόμενο αυτό ονομάστηκε ‘τυφλή όραση’ (blindsight) και στη διάρκεια των περασμένων χρόνων γιατροί και... επιστήμονες σχετικών πεδίων έχουν προσπαθήσει να βρουν μια εύλογη επιστημονική εξήγηση γι’ αυτό. Τώρα, ιάπωνες επιστήμονες στο Εθνικό Ινστιτούτο Φυσιολογικών Επιστημών (National Institute for Physiological Sciences) κατάφεραν να προσδιορίσουν ότι η τυφλή όραση συμβαίνει όταν το φως μεταβιβάζεται στους οπτικούς υποδοχείς χωρίς να περνάει από τα συνήθη κανάλια του πρωτοταγούς οπτικού φλοιού.

Η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε διάφορους πιθήκους για το πείραμα. Είχαν ποικίλες βλάβες στον πρωτοταγή οπτικό φλοιό και οι επιστήμονες εστίασαν στο να τους εκπαιδεύσουν ώστε να δουν αντικείμενα που βρισκόντουσαν ακριβώς μπροστά τους. Μετά από λίγο καιρό, οι πίθηκοι έδειξαν σημάδια που επέτρεψαν στην ομάδα να θεωρήσει ότι μπορούσαν πραγματικά να δουν αυτό που τους παρουσίαζαν. Η όρασή τους μπορούσε να αναγνωρίσει αντικείμενα που παρουσιάζονταν από έξι διαφορετικές κατευθύνσεις, κάτι που οδήγησε τον καθηγητή Tadashi Isa και τον δόκτορα Masatoshi Yoshida στο να θεωρήσουν ότι πιθανώς υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ της τυφλής και της νυχτερινής όρασης.

Οι πίθηκοι συνήθως δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν σκοτεινά αντικείμενα στο φυσιολογικό τους οπτικό πεδίο, έτσι οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το δεδομένο αυτό ως ένα σημείο αναφοράς. Υποκείμενα ελέγχου που είχαν βλάβη στον πρωτοταγή οπτικό τους φλοιό επέδειξαν την ίδια συμπεριφορά όπως εκείνα που τους παρουσιάστηκαν σκοτεινά αντικείμενα, με δύο διαφορές: είχαν μια ευθεία τροχιά στην κίνηση των ματιών τους και έναν σύντομο χρόνο αντίδρασης για την κίνηση των ματιών. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτές οι διαφορές δεν αποτελούν τόσο τη συνέπεια της βλάβης στο φλοιό των πιθήκων, όσο το γεγονός ότι τα κέντρα για τον έλεγχο της κίνησης των ματιών και τα κέντρα λήψης αποφάσεων είχαν επίσης επηρεαστεί.

Οι ιάπωνες επιστήμονες δηλώνουν ότι η εκπαίδευση που έκαναν στους πιθήκους αποδείχτηκε ότι είναι χρήσιμη στο να μάθουν πώς να ενεργοποιούν δευτερεύοντα εγκεφαλικά κυκλώματα ώστε να καταφέρουν να μεταφέρουν οπτικές πληροφορίες στον εγκέφαλό τους. Τώρα ελπίζουν να επεκτείνουν την έρευνά τους σε ανθρώπους σε μια προσπάθεια να προσφέρουν σε τυφλούς ασθενείς την ευκαιρία τουλάχιστον να νιώσουν τα αντικείμενα που βρίσκονται κοντά τους.

"Τα ευρήματά μας θα εξασφαλίσουν μια νέα μέθοδο για την αποκατάσταση σε άτομα που έχουν βλάβες στον πρωτοταγή οπτικό φλοιό. Αυτό σημαίνει, έναν τρόπο εκπαίδευσης ώστε να ενεργοποιηθούν εναλλακτικά εγκεφαλικά κυκλώματα ώστε να μπορεί κανείς να δει αυτά που δεν μπορούσε να δει", κατέληξε ο δόκτωρ Yoshida.


Μετάφραση - Απόδοση - Σχολιασμός: ESOTERICA.gr

ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ; ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;

Υπάρχει Θεός; Βρίσκω ότι είναι πολύ ενδιαφέρον ότι δίνεται τόση προσοχή σ’αυτή τη διαμάχη. Τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι το 90% των ανθρώπων στον κόσμο πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού ή σε κάποια μεγάλη δύναμη. Παρ’ όλα αυτά, κάπως η ευθύνη να αποδείξουν ότι υπάρχει Θεός έπεσε σ’ αυτούς που πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού. Κατ’ εμέ νομίζω πως έπρεπε να είναι το αντίθετο.

Όμως, δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι υπάρχει ή όχι Θεός. Η Βίβλος μιλά ότι οφείλουμε κατά την πίστη να δεχτούμε το γεγονός ότι υπάρχει Θεός, “Άλλωστε, χωρίς πίστη είναι αδύνατο να ευαρεστήσει κανείς το Θεό, αφού εκείνος που πλησιάζει τον Θεό πρέπει να πιστεύει στην ύπαρξή του κι ότι ανταμείβει εκείνους που τον αναζητούνε.” (Εβραίους 11:6). Αν το ήθελε ο Θεός, θα μπορούσε απλά να εμφανισθεί και ν’ αποδείξει σ’ όλο τον κόσμο ότι υπάρχει. Αλλά αν το έπραττε αυτό, η πίστη δεν θα μας ήταν απαραίτητη. "Του λέει ο Ιησούς , ‘Eπειδή με είδες με τα μάτια σου, πίστεψες. Mακάριοι όσοι πίστεψαν χωρίς να με δουν'” (Ιωάννην 20:29).

Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν αποδείξεις περί της υπάρξεως του Θεού. Η βίβλος αναγγέλλει, “ Οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργον των χειρών αυτού. Η ημέρα προς την ημέραν λαλεί λόγον, και η νυξ προς την νύκτα αναγγέλλει γνώσιν.

Δεν είναι λαλιά ουδέ λόγος, των οποίων η φωνή δεν ακούεται. Εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών και έως των περάτων της οικουμένης οι λόγοι αυτών. Εν αυτοίς έθεσε σκηνήν διά τον ήλιον” (Ψαλμός 19:1-4). Αν κοιτάξουμε στους αστέρες, αντιληφθούμε την απεραντοσύνη του γαλαξία, παρατηρήσουμε τα θαύματα της φύσεως, δούμε την ομορφιά του ηλιοβασιλέματος –τα πάντα μας οδηγούν στο Θεό Δημιουργό. Αν αυτό δεν είναι αρκετό, υπάρχει επίσης απόδειξη περί του θεού στις καρδιές μας. Στο βιβλίο Εκκλησιαστής 3:11 μας λέει, “… και γε συν τον αιώνα έδωκεν εν καρδία αυτών.…” Υπάρχει κάτι βαθιά μέσα μας που αναγνωρίζει ότι υπάρχει κάτι που είναι εκτός αυτής της ζωής και ότι υπάρχει κάποιος έξω από αυτόν τον κόσμο. Διανοητικά μπορούμε να απορρίψουμε αυτή την γνώση, αλλά η παρουσία του Θεού σε εμάς και δια εμάς θα είναι πάντα εδώ. Αντιθέτως όλων αυτών, η βίβλος μας προειδοποιεί ότι θα υπάρξουν άνθρωποι που θα αρνηθούν την ύπαρξη του θεού,“ Είπεν ο άφρων εν τη καρδία αυτού, ‘δεν υπάρχει Θεός.’” (Ψαλμός 14:1). Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι άνω του 98% όλων των ανθρώπων καθ’ολοκλήρου της ιστορίας, σ’ όλα τα μορφωτικά επίπεδα, σε όλους τους πολιτισμούς, σε όλες τις ηπείρους πιστεύει σε κάποιο είδος Θεού – πρέπει να υπάρχει κάτι (ή κάποιος ) που είναι η αιτία τέτοιου είδους πίστεως.

Εκτός των βιβλικών επιχειρημάτων περί της υπάρξεως του Θεού, υπάρχουν και λογικά επιχειρήματα. Πρώτον, αυτά είναι οντολογικά επιχειρήματα. Η ποιο δημοφιλής μορφή οντολογικού επιχειρήματος κάνει χρήση στην αρχή της ιδέας του Θεού να αποδείξει την θεϊκή ύπαρξη. Ξεκινά με τον ορισμό του Θεού ως ‘’εκείνου από τον οποίο μεγαλύτερο δεν μπορεί να κατανοηθεί.” Έπειτα συζητά περί αυτού ότι, το να υπάρχεις είναι μεγαλύτερο από το να μην υπάρχεις, επομένως μεγαλύτερη ύπαρξη που μπορεί να κατανοηθεί πρέπει να υπάρχει. Αν δεν υπήρχε ο Θεός, τότε ο Θεός δεν θα ήταν η μεγαλύτερη ύπαρξη που μπορεί να κατανοηθεί – πράγμα που θα ήταν αντίθετο προς τον ορισμό του Θεού. Δεύτερον είναι θεολογικό επιχείρημα. Το θεολογικό επιχείρημα λέει, ότι λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι το σύμπαν είναι μια καταπληκτική δημιουργία, τότε πρέπει να υπάρχει θεϊκός δημιουργός. Παράδειγμα, αν η γη βρισκόταν μόνο μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα κοντά ή μακριά από τον ήλιο, πολλές μορφές ζωής που υπάρχουν σήμερα σ’ αυτή, δεν θα μπορούσαν να καταστούν δυνατές. Αν τα στοιχεία στην ατμόσφαιρά μας ήταν μερικά ποσοστά διαφορετικά, κάθε ζωντανή ύπαρξη στην γη θα πέθαινε. Η πιθανότητα να δημιουργηθεί ένα άτομο πρωτεΐνης περιστασιακά είναι 1 στα 10243 (αυτό είναι 10 ακολουθούμενο από 243 μηδενικά). Ένα κελί συνίσταται από εκατομμύρια άτομα πρωτεΐνης.

To τρίτο λογικό επιχείρημα για την ύπαρξη του Θεού ονομάζεται κοσμολογικό επιχείρημα. Κάθε αποτέλεσμα έχει την αιτία του. Αυτό το σύμπαν και παν τι που βρίσκεται σ’ αυτό είναι ένα αποτέλεσμα. Πρέπει να υπάρχει κάτι που είναι η αιτία της υπάρξεως του παντός. Σε τελευταία ανάλυση, πρέπει να υπάρχει κάτι “που δεν έχει αιτία” αλλά που είναι η αιτία για ότι που υπάρχει. Αυτό που δεν έχει αιτία της υπάρξεως του είναι ο Θεός. Το τρίτο επιχείρημα είναι γνωστό ως ηθικό επιχείρημα. Κάθε πολιτισμός στην ιστορία είχε κάποια μορφή νόμων. Όλοι έχουν την αίσθηση του καλού και του κακού.. Φόνος, ψέμα, κλοπή , και ανηθικότητα είναι σχεδόν γενικά αναπόδεικτοι. Από πού προέρχεται αυτή η αίσθηση του καλού και του κακού , αν όχι από τον Άγιο Θεό;

Παρ’ όλα αυτά , η Βίβλος μας λέει ότι οι άνθρωποι θα απορρίψουν την σαφή και αναμφισβήτητη γνώση περί του Θεού και αντί αυτής θα πιστέψουν στο ψέμα . Ρωμαίους 1:25 λέει, “Αυτοί που αντικατέστησαν την αλήθεια του Θεού με το ψέμα και σεβάστηκαν και λάτρεψαν τη δημιουργία αντί για το Δημιουργό, ο οποίος είναι ευλογητός για πάντα. Αμήν.” Η Βίβλος επίσης αναγγέλλει ότι η άνθρωποι δεν έχουν δικαιολογία που δεν πιστεύουν στο Θεό, “Kαθότι, οι αόρατες ιδιότητές του, δηλαδή τόσο η παντοτινή δύναμή του όσο και η θεϊκή του υπόσταση, από την αρχή ακόμα της δημιουργίας του κόσμου διακρίνονται καθαρά, καθώς γίνονται αντιληπτές με το νου μέσα στα δημιουργήματα, έτσι που να είναι οι άνθρωποι τελείως αδικαιολόγητοι.” (Ρωμαίους 1:20).

Οι άνθρωποι δηλώνουν ότι δεν πιστεύουν στο Θεό γιατί αυτό “δεν είναι επιστημονικό” ή “επειδή δεν υπάρχει απόδειξη”. Αληθινός λόγος είναι αν οι άνθρωποι αναγνωρίσουν ότι υπάρχει Θεός, οφείλουν να αντιληφθούν ότι είναι υπεύθυνοι ενώπιον του Θεού και ότι τους είναι απαραίτητη η συγχώρεση από τον Θεό (Ρωμαίους 3:23; 6:23). Αν ο Θεός υπάρχει, τότε είμαστε υπεύθυνοι για τις πράξεις μας ενώπιον Αυτού. Αν δεν υπάρχει Θεός, τότε, μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε και να μην ανησυχούμε για την κρίση Του. Πιστεύω ότι Αυτός είναι ο λόγος γιατί πολλοί στην κοινωνία μας τόσο πιστεύουν στην θεωρία της εξέλιξης – για να έχουν οι άνθρωποι εναλλακτική επιλογή σε σχέση με την πίστη στο Θεό δημιουργό. Ο Θεός υπάρχει, και εν τέλει, όλοι γνωρίζουν ότι Αυτός υπάρχει . Μόνο το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν τόσο επιθετικά να διαψεύσουν την ύπαρξή του είναι αφ εαυτού γεγονός ότι Αυτός υπάρχει.

Επιτρέψτε μου ακόμη ένα τελευταίο επιχείρημα ότι υπάρχει Θεός. Πώς γνωρίζω ότι υπάρχει ο Θεός; Γνωρίζω ότι υπάρχει ο Θεός επειδή μιλώ καθημερινά με Αυτόν. Εγώ δεν Τον ακούω να μου απαντά με φωνή, αλλά αισθάνομαι την παρουσία Του, αισθάνομαι την καθοδήγησή Του, γνωρίζω την αγάπη Του, λαχταρώ για το έλεός Του. Πράγματα που συνέβησαν στη ζωή μπορούν να εξηγηθούν μόνο με το Θεό. Ο Θεός θαυματουργικά με έσωσε και άλλαξε τη ζωή μου, έτσι, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να αναγνωρίσω και να δοξάζω την ύπαρξή Του. Κανένα από αυτά τα επιχειρήματα δεν μπορεί αφ εαυτού να πείσει εκείνον που αρνείται να αναγνωρίσει εκείνο που είναι τόσο σαφές. Και τέλος, υ ύπαρξη του Θεού πρέπει να αποδεχθεί με την πίστη (Εβραίους 11:6). Η πίστη στη ύπαρξη του Θεού δεν είναι βήμα στα τυφλά, αλλά σίγουρο βήμα σε καλά φωτισμένο μέρος που το 90% των ανθρώπων ήδη βρίσκεται.

ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Ευστράτιος Παπάνης και Νεκταρία Παλαιολόγου

Με βάση αυτή τη θεωρία τίθεται το ζήτημα του διανοητικού προικισμού των φυλών, εάν δηλαδή οι ανθρώπινες φυλές έχουν διαφορετικά πνευματικά χαρίσματα, καθώς επίσης και το ζήτημα της αντιμετώπισης των δίγλωσσων μαθητών.
Όσον αφορά το πρώτο, είναι αισθητό ότι οι μαθητές παρουσιάζουν ουσιαστικές μαθησιακές διαφορές μεταξύ τους αλλά αυτό δεν συνδέεται κατά κανένα τρόπο με τη φυλετική τους ταυτότητα. Η εκπαίδευση όμως στην τάξη δεν πρέπει να βασίζεται τόσο στην αξιολόγηση της νοημοσύνης των μαθητών όσο στις διαπολιτισμικές διαφορές τους. Και ενώ η κοινωνία μπορεί να δίνει σημασία στη διαπροσωπική – «κοινωνική» κουλτούρα, το σχολείο αναπτύσσει άλλες ικανότητες δημιουργώντας μια απόσταση απ’ τις προσδοκίες που έχει η κοινωνία απ’ αυτό και η οποία απόσταση πρέπει να μειωθεί. Πρέπει να γίνουν σεβαστές οι ξεχωριστές ικανότητες των μαθητών όσο και οι διαπολιτισμικές διαφορές τους.
Όσον αφορά τους δίγλωσσους μαθητές, αυτοί αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη μάθηση λόγω μη επαρκούς γνώσης της δεύτερης γλώσσας. Δυστυχώς, το σχολείο δεν αναγνωρίζει τις δυνατότητες ενός μαθητή που δεν γνωρίζει τη γλώσσα της χώρας υποδοχής και πολλές φορές υποτιμά τα χαρίσματα που διαθέτουν οι δίγλωσσοι μαθητές. Το σχολείο όμως πρέπει να είναι φορέας ανάδειξης και αξιοποίησης των ιδιαίτερων τάσεων και εθνοπολιτισμικών στοιχείων των μαθητών. Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να μάθουν αλλά με διαφορετικούς τρόπους και επιστρατεύοντας τις διαφορετικού τύπου νοημοσύνες τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι το σχολείο πρέπει να χαμηλώσει το μορφωτικό του πήχυ αλλά ότι πρέπει να οργανώσει ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που να εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες όλων των μαθητών ανεξάρτητα από την εθνοπολιτισμική τους προέλευση παρέχοντάς τους δυνατές προκλήσεις και κριτήρια αντιληπτά απ’ όλους.
Η εφαρμογή της θεωρίας του Gardner έχει αλλάξει πολλά δεδομένα Η θεωρία του αμφισβητεί ότι μπορεί η νοημοσύνη να μετρηθεί με τεστ IQ -καθώς η μάθηση είναι πολυδιάστατη και συμπεριλαμβάνει πολλούς τομείς- και θεωρεί άστοχη τη σύγκριση μεταξύ ανθρώπων. Μέχρι σήμερα, τα τεστ νοημοσύνης απαιτούσαν απ’ το μαθητή να βρει την απάντηση μέσα από δεδομένα και συμφραζόμενα χωρίς να διερευνήσουν την εξειδίκευση του μαθητή. Η αξιολόγηση επίσης δεν προκύπτει απ’ τον αριθμό των σωστών απαντήσεων αλλά απ’ τις συνολικές επιδόσεις των άλλων στα ίδια θέματα. Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη θεωρία ούτε ο δάσκαλος ούτε ο μαθητής μπορούν πλέον να είναι αντικειμενικοί αξιολογητές δεδομένου ότι οι ερωτήσεις πρέπει να είναι απρόβλεπτες και να διαμορφώνονται από πολλούς. Τα τεστ επίσης πρέπει να αξιολογούν τη γρήγορη λύση προβλημάτων με λίγα δεδομένα και να μετρούν λεπτομερειακά τις πνευματικές δυνατότητες των μαθητών προετοιμάζοντάς τους συγχρόνως ν’ αντιμετωπίζουν δυσεπίλυτες εργασιακές καταστάσεις
Ο εγκέφαλος μπορεί να συνδυάζει τις νοητικές εκφάνσεις προκειμένου να επιτύχει συγκεκριμένη δραστηριότητα. Για παράδειγμα, ένας βιολίστας αξιοποιεί τρία είδη νοημοσύνης: τη διαπροσωπική (για να βρίσκεται σε συμφωνία με τους άλλους μουσικούς), τη μουσική (για ν’ αποδίδει την έκφραση του κομματιού) και την κιναισθητική για να παίζει σωστά το κομμάτι).
Σε κάθε είδος νοημοσύνης αντιστοιχεί ένας ξεχωριστός τρόπος λειτουργικότητας κι ένα χαρακτηριστικό είδος μάθησης. Γενικότερα, ο καθένας έχει δικό του συναισθηματικό, περιβαλλοντικό και βιολογικό τρόπο να προσεγγίζει τη μάθηση. Στους συναισθηματικούς τρόπους συμπεριλαμβάνονται τα κίνητρα, η επιμονή, η υπευθυνότητα, η εμμονή κ.ά.
Στους περιβαλλοντικούς παράγοντες υπάγονται το θερμό ή ψυχρό περιβάλλον, στο οποίο προτιμά κανείς να διαβάζει, ο τόπος (κρεβάτι, γραφείο, πάτωμα), η στάση (ύπτια, πρηνηδόν, οκλαδόν κ.λπ.), η παρουσία ή απουσία άλλων, η συνοδεία μουσικής ή φαγητού κ.λ.π. Η θεωρία των πολλαπλών ικανοτήτων εκλαμβάνει το περιβάλλον ως εξίσου σημαντικό παράγοντα με την προσωπική παράμετρο. Το περιβάλλον καταδεικνύει τις εργασιακές επιδόσεις ενώ ο προσωπικός παράγοντας απεικονίζει τη θεώρηση των προβλημάτων με βάση την αντίληψη και την προσωπικότητα του καθενός.
Ως βιολογικό παράγοντα πρέπει να θεωρήσουμε το εγκεφαλικό ημισφαίριο που δραστηριοποιείται προς επίτευξη της συγκεκριμένης νοητικής διεργασίας. Ο McCarthy (1980) μετά από έρευνα τους υπογράμμισε τη διαφορετικότητα των λειτουργιών των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου, αφού λειτουργίες, όπως η ομιλία, εδράζονται αποκλειστικά στο αριστερό ημισφαίριο και άλλες, όπως η αντίληψη του χώρου, στο δεξιό. Διαφέρουν ακόμα και στον τρόπο επεξεργασίας, καθώς η γραμμική σκέψη προέρχεται απ’ το δεξί ενώ η συνθετική απ’ το αριστερό. Σύμφωνα άλλωστε με τον Sperry, το αριστερό ημισφαίριο περιλαμβάνει τη λογικομαθηματική σκέψη ενώ το δεξί τη μουσική και συναισθηματική. Το γεγονός αυτό πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη σε κάθε διδακτικό σχεδιασμό, έτσι ώστε να γίνεται αξιοποίηση των δυνατοτήτων και των δύο ημισφαιρίων.
Πρέπει επίσης να συγκαταλέξουμε στους βιολογικούς παράγοντες τις αισθήσεις που επιστρατεύονται για την επίτευξη της μάθησης: την ακοή, την όραση και την αφή. Υπάρχουν λοιπόν αντίστοιχα τρία στυλ διαβάσματος και τριών ειδών μαθητές: οι ακουστικοί, οι οπτικοί και οι κιναισθητικοί.
Οι ακουστικοί μαθητές έχουν την τάση να μαθαίνουν κάτι μόνο αν το ακούσουν δυνατά. Οι μαθητές αυτοί μελετούν διαβάζοντας δυνατά, χρησιμοποιούν μουσικούς ρυθμούς για ν’ απομνημονεύσουν και προτιμούν να μαγνητοφωνούν και ν’ ακούν κατόπιν τις διαλέξεις παρά να κρατούν και να διαβάζουν σημειώσεις.
Οι οπτικοί μαθητές, αντίθετα, προτιμούν τα οπτικά μέσα και χρησιμοποιούν στη μελέτη τους χάρτες και διαγράμματα. Κάνουν υπογραμμίσεις με πολλά χρώματα, κάθονται στις πρώτες θέσεις για να έχουν καλύτερη οπτική εικόνα, και μελετούν απομονωμένοι, μακριά από λεκτικές ενοχλήσεις, Προτιμούν τα εικονογραφημένα βιβλία, κρατάνε σημειώσεις στην τάξη και γενικά οπτικοποιούν τις πληροφορίες προκειμένου να τις απομνημονεύσουν. Μαθαίνουν ορθογραφία με το να γράφουν τις λέξεις και θυμούνται ονόματα που βλέπουν γραμμένα. Κατά τον ίδιο τρόπο, σημειώνουν στο χαρτί τα καθήκοντα και τις εργασίες που έχουν να κάνουν, για να μην τα ξεχνάνε.
Οι κιναισθητικοί επιθυμούν να βρίσκονται διαρκώς σε κίνηση και είναι οι πιο δύσκολοι μαθητές, καθώς είναι εξαιρετικά επίπονο γι’ αυτούς να κάθονται αδρανείς στο θρανίο και να παρακολουθούν το διδάσκοντα. Τους αρέσει να δουλεύουν σε όρθια στάση, μασάνε τσίχλα ή κινούνται όταν μελετάνε και κάνουν συχνά διαλείμματα στη μελέτη τους.
Εννοείται βέβαια ότι ο προσωπικός τρόπος μάθησης του καθενός μαθητή αποτελεί συνδυασμό των παραπάνω τύπων. Έτσι, το μαθησιακό στυλ ενός τυπικού μαθητή είναι 34% ακουστικό, 36% κιναισθητικό και 30% οπτικό.
Η διδασκαλία πρέπει να επιστρατεύει κάθε φορά και τα ανάλογα διδακτικά μέσα. Ειδικά τα οπτικά μέσα της σύγχρονης τεχνολογίας βοηθούν τουλάχιστον το 30% των μαθητών να προσλαμβάνουν ευκολότερα τη διδακτική ύλη, καθώς το μυαλό έχει μια άμεση ανταπόκριση σε εικόνες και σύμβολα και το 90% των αισθητικών απολήξεων προέρχεται από εικονικές παραστάσεις.
Συνοψίζοντας θα λέγαμε ότι η θεωρία της πολλαπλής νοημοσύνης – γνωστή και ως ΑΜΙ- προβάλλει έναν πολύπλευρο μαθητοκεντρικό τρόπο διδασκαλίας μέσα από στρατηγικές που μπορούν να χαρακτηριστούν εποικοδομητικές. Τέτοιες στρατηγικές προσκαλούν τους μαθητές να δημιουργήσουν τις δικές τους έννοιες μέσα απ’ την επίλυση προβλημάτων και την ανάπτυξη των ικανοτήτων τους πέρα απ’ τη λεκτική – λογικομαθηματική νοοτροπία. Έτσι δίνεται η ευκαιρία σε κάποιους μαθητές να γνωρίσουν τις δυνατότητές τους, πράγμα που αποτελεί πρόκληση γι’ αυτούς και τους δίνει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Αναγνωρίζοντας ο μαθητής τη δική του αξία και την αξία των άλλων βιώνει τον ισότιμο ρόλο του και την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Γίνεται επίσης αντιληπτό ότι ο καθένας μας έχει τη δική του ικανότητα σε κάποιο επιμέρους τομέα κι ότι εργαζόμενοι με άλλους μπορούμε να αναπτύξουμε ικανότητες στις οποίες υστερούμε. Οι ομαδικές εργασίες τονώνουν το ομαδικό πνεύμα κι ο καθένας αναλαμβάνει υπεύθυνα το ρόλο που του ταιριάζει.
Έχει αποδειχθεί ότι μαθαίνουμε ό,τι πραγματικά μας ενδιαφέρει κι ότι για να μάθει κανείς κάτι εκτός των ενδιαφερόντων του πρέπει ο καθηγητής να μεταχειριστεί τη λεγόμενη «οχηματική» μέθοδο. Να χρησιμοποιήσει δηλαδή ως όχημα κάτι που έχει ενδιαφέρον για το μαθητή, στο οποίο θα επιβιβάσει το μη ελκυστικό μήνυμα προκαλώντας την ανώδυνη παροχέτευση της προσοχής προς το όχημα κι όχι προς αυτό που μεταφέρει. Υπάρχουν μαθητές οι οποίοι μέσω της εφαρμογής της θεωρίας της πολλαπλής νοημοσύνης μαθαίνουν πράγματα που δεν επιθυμούσαν πριν.
Η τακτική αυτή χρησιμοποιήθηκε σ’ ένα σχολείο στις Η.Π.Α. για τη βελτίωση της γραφής των μαθητών. Το θέμα αφορούσε τα τροπικά δάση κι έπρεπε να γίνει χρήση περιγραφικών λέξεων και καλολογικών στοιχείων. Παρουσιάστηκε αρχικά ένας λεξιλογικός κατάλογος τροφοδοτώντας τους οπτικούς μαθητές, οι οποίοι συνεισέφεραν στη συλλογή λέξεων για την περιγραφή του δάσους. Κατόπιν οι μουσικοί μαθητές παρήγαγαν ήχους του δάσους. Όλα αυτά χρησιμοποιήθηκαν για να δημιουργηθεί μια ιστοσελίδα. Τα περιγραφικά αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά κι αυτό αποδόθηκε στο γεγονός ότι επιστρατεύτηκαν πολλές μαθησιακές μέθοδοι και στο ότι υπήρχε η κατάλληλη τεχνολογική υποδομή. Οι μαθητές νιώθουν περήφανοι όχι μόνο για την προβολή της εργασίας τους στο Ίντερνετ αλλά και γιατί πολλοί δάσκαλοι μιμήθηκαν τις διδακτικές τους στρατηγικές.
Όταν οι μαθητές δημιουργούν οι ίδιοι το αντικείμενο διδασκαλίας και συμμετέχουν ενεργά στη διαδικασία της ανάπτυξής του, είναι φυσικό να μαθαίνουν πολύ πιο αποτελεσματικά. Μόνο που πρέπει να γνωρίσουν πολύ καλά το αντικείμενο διδασκαλίας πριν δημιουργήσουν κάτι που θα βοηθά τους άλλους στην εκμάθησή του.
Εμείς ως εκπαιδευτικοί οφείλουμε να δαπανούμε λιγότερο χρόνο για να κατατάσσουμε βαθμολογικά και βαθμοθηρικά τα παιδιά και περισσότερο για να τα βοηθάμε να εντοπίσουν τις φυσικές τάσεις και τα χαρίσματά τους και αυτά να καλλιεργούμε. Άλλωστε από τους βασικούς στόχους ενός εκπαιδευτικού είναι να καθοδηγεί τα παιδιά πώς να μαθαίνουν και τα παιδιά θα βρουν αυτό που τα ενδιαφέρει μόνα τους. Υπάρχουν εκατοντάδες τρόποι επιτυχίας, σημειώνει ο Gardner, και πολλές, πάρα πολλές διαφορετικές ικανότητες που θα μας βοηθήσουν να φθάσουμε σ’ αυτήν.



2.4 ΝΕΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑ ΠΟΛΛΑΠΛΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ

Οι Νέες Τεχνολογίες προσφέρουν τη δυνατότητα να εφαρμοστεί στην πράξη η θεωρία της πολλαπλής νοημοσύνης. Η νοημοσύνη και η μάθηση είναι πολυδιάστατες. Η έρευνα της δομής του εγκεφάλου έχει καταδείξει ότι η μάθηση και γενικότερα η μνήμη είναι μια διαρκής και πολύτροπη συνεργασία νευρώνων κι όχι απλά η δημιουργία τρόπων απομνημόνευσης. Η κατανόηση, λοιπόν, της λειτουργίας του εγκεφάλου οδηγεί στη χρήση νέων μαθησιακών μεθόδων. Όταν ένας δάσκαλος χρησιμοποιεί πολλές διδακτικές μεθόδους θα έχει και περισσότερο αποδοτικούς μαθητές, αφού η εποικοδομητική μάθηση καθιστά τη διδακτική διαδικασία ευχάριστη κι όχι αναγκαστική. Αντικειμενικός σκοπός είναι η δρομολόγηση της μάθησης, δηλαδή η κατάσταση εκείνη κατά την οποία ο μαθητής μαθαίνει οικειοθελώς και χωρίς να του αποσπάται η προσοχή από τίποτα .
Η τεχνολογία υποστηρίζει τη θεωρία της πολλαπλής νοημοσύνης με τη λεγόμενη «τριπλή κωδικοποίηση». Οι κατασκευαστές των προγραμμάτων αξιοποιούν τρία είδη νοημοσύνης για τη μετάδοση των πληροφοριών, αφού έχει αποδειχτεί ότι έτσι οι μαθητές μαθαίνουν ευκολότερα. Οξύνουν, λοιπόν, τη λογική νοημοσύνη με τη μετάδοση των πληροφοριών, τη χωρικοοπτική με τα χρώματα και τις εικόνες που χρησιμοποιούν και τη λεκτική με τους όρους που επιστρατεύουν.
Τα τεχνολογικά μέσα επίσης βοηθούν στην καλλιτεχνική έκφραση και δίνουν διέξοδο σε μαθητές που ασφυκτιούν στα στενά πλαίσια των παραδοσιακών τρόπων προφορικής και γραπτής επικοινωνίας. Η διδασκαλία μέσω υπολογιστών μπορεί να εξατομικεύσει τη μάθηση και να παρέχει άμεση διδακτική τροφοδότηση στους μαθητές. Οι υπολογιστές προσφέρουν στους μαθητές ένα σύνολο ερεθισμάτων που καθιστούν τη μάθηση μέσω αυτών συναρπαστική. Ενισχύουν και αξιοποιούν τις ιδιαίτερες ικανότητες του καθενός στο μέγιστο βαθμό, πράγμα που δε μπορεί να επιτευχθεί μόνο με το χαρτί και το μολύβι. Ο μαθητής μπορεί μέσω του υπολογιστή να διερευνήσει την προέλευση των λέξεων, να μάθει ξένες γλώσσες, να συνεισφέρει μέσ’ απ’ την ιστοσελίδα στη δημιουργία πεζού και ποιητικού λόγου, να διοχετεύσει τις ιδέες του και να βρει άτομα με τα ίδια ενδιαφέροντα.
Μέσω κατάλληλων επεξεργαστών και περιφερειακών συσκευών (απτικών και φωνητικών) μπορούν να επωφεληθούν οι κιναισθητικοί αλλά και οι μαθητές που αντιμετωπίζουν προβλήματα αναπηρίας. Οθόνες με αισθητήρια αφής, προγράμματα φωνητικής αναγνώρισης και ερμηνευτές γραφικού χαρακτήρα μπορούν να διευκολύνουν και τους πιο δύσκολους μαθητές που αδυνατούν να χρησιμοποιήσουν το πληκτρολόγιο.
Παραθέτουμε ενδεικτικά παρακάτω προγράμματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη βελτίωση καθεμιάς απ’ τις νοητικές ικανότητες. Έτσι, η λεκτική νοημοσύνη οξύνεται με προγράμματα, όπως: επεξεργασίας κειμένου, δημιουργίας ιστοσελίδων, e-mail, παρουσίασης εργασιών κ.λ.π. Για τη λογικομαθηματική ικανότητα υπάρχουν προγράμματα οικονομικής διαχείρισης, βάσεων δεδομένων, κριτικής σκέψης και επίλυσης προβλημάτων. Στη χωρικοοπτική νοημοσύνη προσιδιάζουν προγράμματα κινούμενων γραφικών και τρισδιάστατης απεικόνισης. Για την κιναισθητική αντίληψη έχουν δημιουργηθεί εξομοιωτές, λογισμικά εικονικής πραγματικότητας καθώς και απτικά εργαλεία. Προγράμματα αναγνώρισης τόνων, βελτιωτές μελωδίας και ψηφιακές συνδέσεις μουσικών οργάνων μπορούν, τέλος, να υποστηρίξουν τις πιο εξειδικευμένες μουσικές απαιτήσεις.
Ο αποδοτικότερος τρόπος υπολογιστικής μάθησης επιτυγχάνεται μέσω επαναληπτικών ασκήσεων και εγκυκλοπαιδικών συλλογών. Υλικά παρουσίασης, όπως το Power Point, μετατρέπουν την εικόνα σε μαθησιακή ύλη οξύνοντας λειτουργίες και των δύο ημισφαιρίων κατά τη διάρκεια μιας διάλεξης. Αυτές οι παρουσιάσεις μπορούν ν’ αποτελέσουν μαθήματα για κάποιους ιδιόρρυθμους μαθητές, ν’ αποτελέσουν έναυσμα για συζήτηση μέσα στην τάξη και να γίνουν διαθέσιμα μέσα απ’ το παγκόσμιο δίκτυο. Οι βάσεις δεδομένων επιτρέπουν στους μαθητές την αυτενέργεια και τον αυτοπειραματισμό. Η προγραμματισμένη διδασκαλία επιτρέπει σε μαθητές που δεν παίρνουν πρωτοβουλίες να χειρίζονται επιτυχώς το μαθησιακό υλικό με τη βοήθεια π.χ. του Director. Προγράμματα όπως το Word και το Textra Connect επιτρέπουν την ανταλλαγή γραπτών και την ανάθεση εργασιών απ’ το διδάσκοντα. Κάποια άλλα σετ προγραμμάτων, όπως αυτά της κατασκευής περιπετειωδών παιχνιδιών, μπορούν ν’ αναδιοργανωθούν σε στάδια διδασκαλίας. Η μάθηση πλέον μπορεί να γίνει ποιοτικότερη και περισσότερο ελκυστική στους μαθητές. Μέσω του διαδικτύου επίσης οι μαθητές μπορούν να επικοινωνούν με εκπαιδευτικούς για να πληροφορηθούν και να ζητήσουν υποστήριξη, να επιτελούν ομαδικές εργασίες καθώς και να διοχετεύουν στο WEB διερευνητικές, υπηρεσιακές και γνωμικές πληροφορίες. Η ηλεκτρονική αλληλογραφία μπορεί να μεταφέρει την επικοινωνία και εκτός της τάξης.

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι:

1. Οι Νέες Τεχνολογίες συμβάλλουν στην ενοποίηση των πολλαπλών αντιλήψεων και στο σχεδιασμό ολοκληρωμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Εισάγουν νέα μαθησιακά δεδομένα, οπότε οι παραδοσιακές αξιολογήσεις και βαθμολογίες θα είναι ανεπαρκείς να καταδείξουν το σύνολο των ικανοτήτων των μαθητών. Με τη συνδυαστική εφαρμογή της τεχνολογίας και της θεωρίας πολλαπλής νοημοσύνης φαίνεται επιτεύξιμη η ολόπλευρη και αξιόπιστη αξιολόγηση των μαθητών.

2. Δεν υπάρχει μαθησιακός τρόπος που να μην καλύπτεται από τις Νέες Τεχνολογίες.

3. Το κέντρο βάρους μετατοπίζεται πλέον από τις διαλέξεις των διδασκόντων στις εκπαιδευτικές πηγές του Ίντερνετ κι από τον παθητικό στον ενεργητικό μαθητή προωθώντας έτσι την αυτενέργεια και πυροδοτώντας την ενδοπροσωπική νοημοσύνη.
4. Ανοίγονται νέοι δρόμοι δημιουργικής και καλλιτεχνικής μάθησης και γίνεται δυνατή μια στροφή προς ένα πλήρες ψηφιακό αναλυτικό πρόγραμμα.

5. Οι δυνατότητες που δίνονται πλέον στην εκπαίδευση είναι τεράστιες. Το δύσκολο θα είναι να πείσει κανείς τόσο το ευρύ κοινό όσο και τους εκπαιδευτικούς φορείς - που έχουν την τάση να χρησιμοποιούν τις παλιές μεθόδους διδασκαλίας - να αποδεχτούν όλες αυτές τις καινοτομίες.

6. Οι καινοτομίες αυτές επιτρέπουν τη χρήση μεθόδων που υπαγορεύονται από την πανεπιστημιακή έρευνα, που αποσκοπούν στην κάλυψη όλων των μαθησιακών προτιμήσεων των μαθητών και απευθύνονται όχι μόνο σε μαθητές αλλά και σε εξωσχολικά άτομα ή φορείς.

7. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι : α) να εκμεταλλευτούν και να εφαρμόσουν οι εκπαιδευτικοί τη θεωρία της πολλαπλής νοημοσύνης και β) να παρωθήσουν οι γονείς τα παιδιά τους να ασχοληθούν με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

Αναρτήθηκε από Efstratios Papanis στις 2:41:00 π.μ.

Ετικέτες ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

makisprod10
January 15, 2009


Το βίντεο που ακολουθεί έχει τίτλο Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ. Είχε ανέβει στο YouTube εδώ και 14 μήνες και είχε πάνω από 20.000 views.Ξαφνικά όμως στις 31 Δεκεμβρίου το βίντεο αυτό μ...
Το βίντεο που ακολουθεί έχει τίτλο Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ. Είχε ανέβει στο YouTube εδώ και 14 μήνες και είχε πάνω από 20.000 views.Ξαφνικά όμως στις 31 Δεκεμβρίου το βίντεο αυτό με την έρευνα της ΕΟΕ κατέβηκε και εξαφανίστηκε χωρίς καμία ενημέρωση από το YouTube.Φυσικά εμείς στείλαμε και mail και επιστολή αλλά και φαξ στο ίδιο το YouTube για να ενημερωθούμε για ποιο λόγο κατέβηκε. Απάντηση δεν είχαμε. Πριν βιαστούν κάποια πουλάκια να βγουν και να μιλήσουν για copyright σας αναφέρουμε πως το ίδιο βίντεο υπάρχει και εδώ http://www.youtube.com/watch?v=P41J34... από διαφορετικό χρήστη ανεβασμένο και δεν έχει πειραχτεί. Εμείς ξανανεβάζουμε το βίντεο και ζητάμε από όλους εσάς να μας βοηθήσετε να ξεπεράσει σε views το προηγούμενο. Τα συμπεράσματα δικά σας. ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΟΕ
Category: Film & Animation


1.



2.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΜΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (ΓΕΝΕΣΗ 1:26-27)

Την τελευταία μέρα της δημιουργίας, είπε ο Θεός, «Ας φτιάξουμε τον άνθρωπο σύμφωνα με την εικόνα τη δική μας και την ομοίωση» (Γένεση 1:26). Έτσι, τελείωσε το έργο Του με ένα «προσωπικό άγγιγμα». Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από το χώμα της γης και του έδωσε ζωή με τη δική Του πνοή (Γένεση 2:7). Συνεπώς, ο άνθρωπος είναι μοναδικός ανάμεσα σε όλα τα δημιουργήματα του Θεού, έχοντας και υλικό (σώμα) και άυλο (ψυχή / πνεύμα) μέρος.

Το να έχουμε την «εικόνα» ή την «ομοίωση» του Θεού σημαίνει, στον απλούστερο ορισμό, ότι φτιαχτήκαμε να μοιάζουμε στο Θεό. Ο Αδάμ δεν έμοιαζε το Θεό με την έννοια ότι ο Θεός έχει σάρκα και αίμα. Η Αγία Γραφή λέει ότι «ο Θεός είναι πνεύμα» (Κατά Ιωάννη 4:24) και γι αυτό υπάρχει χωρίς σώμα. Ωστόσο, το σώμα του Αδάμ καθρέφτιζε τη ζωή του Θεού, καθώς είχε δημιουργηθεί με τέλεια υγεία και δεν υπόκειτο σε θάνατο.

Η εικόνα του Θεού αναφέρεται στο άυλο μέρος του ανθρώπου. Ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τον κόσμο των ζώων, τον κάνει κατάλληλο για την «κυριαρχία» που τον προόριζε ο Θεός (Γένεση 1:28), και τον ικανώνει να επικοινωνεί με τον Δημιουργό του. Είναι μια ομοιότητα πνευματική, ηθική, και κοινωνική.

Πνευματικά, ο άνθρωπος δημιουργήθηκε σαν ένα λογικό όν με βούληση – με άλλα λόγια, ο άνθρωπος μπορεί να σκέφτεται και να επιλέγει. Αυτό είναι μια αντανάκλαση της νόησης και της ελευθερίας του Θεού. Όποτε κάποιος εφευρίσκει μια μηχανή, γράφει ένα βιβλίο, ζωγραφίζει ένα τοπίο, απολαμβάνει μια μουσική συμφωνία, κάνει ένα λογαριασμό, ή δίνει ένα όνομα σε ένα ζώο, αυτός ή αυτή διακηρρύτει το γεγονός ότι είμαστε δημιουργημένοι κατά την εικόνα του Θεού.

Ηθικά, ο άνθρωπος δημιουργήθηκε με δικαιοσύνη και τέλεια αθωότητα, μια αντανάκλαση της αγιότητας του Θεού. Ο Θεός είδε όλα όσα είχε κάνει (συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου), και είπε ότι ήταν «πολύ καλά» (Γένεση 1:31). Η συνείδησή μας ή «η ηθική μας πυξίδα» είναι το ίχνος αυτής της αυθεντικής μας κατάστασης. Όποτε κάποιος γράφει ένα νόμο, απομακρύνεται από το κακό, επιβραβεύει την καλή συμπεριφορά, ή αισθάνεται ένοχος, τότε αυτός ή αυτή επιβεβαιώνει το γεγονός ότι δημιουργηθήκαμε σύμφωνα με την εικόνα του Θεού.

Κοινωνικά, ο άνθρωπος δημιουργήθηκε για επικοινωνία. Αυτό αντανακλά την τριαδικότητα του Θεού και την αγάπη Του. Στην Εδέμ, η πρώτη σχέση του ανθρώπου ήταν η σχέση του με τον Θεό (Γένεση 3:8 υποδηλώνει σχέση με τον Θεό), και ο Θεός έφτιαξε την πρώτη γυναίκα επειδή «Δεν είναι καλό να είναι ο άνθρωπος μόνος» (Γένεση 2:18). Κάθε φορά που κάποιος παντρεύεται, κάνει ένα φίλο, αγκαλιάζει ένα παιδί, ή πηγαίνει στην εκκλησία, αυτός αποδεικνύει το γεγονός ότι δημιουργηθήκαμε κατά την ομοίωση του Θεού.

Μέρος της ομοιότητάς μας με τον Θεό είναι και η ικανότητα να κάνουμε ελεύθερα επιλογές. Παρ` όλο που δόθηκε στον Αδάμ η αίσθηση της δικαιοσύνης, ο Αδάμ έκανε μια κακή επιλογή, να επαναστατήσει ενάντια στο Δημιουργό του. Κάνοντας αυτό, ο Αδάμ θόλωσε την εικόνα του Θεού μέσα του, και πέρασε αυτή την κατεστραμμένη εικόνα σε όλα τα παιδιά του, και σε μας (Ρωμαίους 5:12). Σήμερα εμείς φέρουμε ακόμα την εικόνα του Θεού (Ιάκωβος 3:9), αλλά επίσης φέρουμε τα σημάδια της αμαρτίας. Πνευματικά, ηθικά, κοινωνικά, και φυσικά, εμείς δείχνουμε τις συνέπειες.

Τα καλά νέα είναι ότι, όταν ο Θεός λυτρώνει ένα άτομο, αρχίζει να αποκαθιστά την αυθεντική εικόνα του Θεού, δημιουργώντας τον «καινούριο άνθρωπο, που ο Θεός κατά το σχέδιό Του τον έχει πλάσει για να ζει με δικαιοσύνη και αγιότητα που προέρχονται από την αλήθεια» (Εφεσίους 4:24, βλέπε επίσης Κολοσσαείς 3;10).

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Η ΜΟΝΑΞΙΑ........

......είναι για το πνεύμα ό,τι η νηστεία για το σώμα:

θανάσιμη όταν κρατήσει πολύ, αλλά αναγκαία.


Marquis de Vauvenargues



Η ΜΟΝΑΞΙΑ......

ΜΕ..... Η ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ???



Η ερωτική πράξη είναι περισσότερο απολαυστική όταν υπάρχει συναίσθημα ή είναι πιο ερεθιστική μεταξύ αγνώστων; Εξαρτάται...

Οι περισσότεροι ψυχολόγοι και ψυχοθεραπευτές αναγνωρίζουν το παραπάνω σαν ένα δίλημμα που έχει απασχολήσει, τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο, πολλούς σύγχρονους ανθρώπους. Είναι, λοιπόν, το ευκαιριακό σεξ περισσότερο ερεθιστικό, συναρπαστικό, απολαυστικό από το σεξ μέσα στη συναισθηματική, συντροφική σχέση, ή συμβαίνει το αντίστροφο; Ποιας άποψης οι οπαδοί είναι περισσότεροι και διαθέτουν πιο πειστικά επιχειρήματα;
Από το ευκαιριακό σεξ δεν απορρέει καμία υποχρέωση και δέσμευση για το άλλο πρόσωπο. Αυτό, ασφαλώς, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι υπάρχει πλήρης ανευθυνότητα, ωστόσο η όλη κατάσταση εστιάζεται στο «εδώ και τώρα σεξ». Σε όποιους αρέσει αυτή η πρακτική και το όποιο ρίσκο απορρέει από αυτήν απολαμβάνουν το παρόν χωρίς αναστολές και χωρίς να τους νοιάζει η γνώμη του ερωτικού τους «συνεταίρου» γι' αυτούς. Αποφεύγουν κάθε συναισθηματική εμπλοκή μιας σχέσης και είναι ελεύθεροι να συγκεντρωθούν στη σωματική και μόνο ικανοποίηση.
Από την άλλη, ο έρωτας, κατά τους ειδικούς, προκαλεί ιδιαίτερη αναστάτωση τόσο στη ζωή όσο και στον ψυχισμό των ερωτευμένων. Αρπάζουν, μάλιστα, κάθε ευκαιρία για να το δείχνουν και να βρίσκονται μαζί. Κατά την περίοδο αυτή το σεξ μπορεί να είναι πολύ απολαυστικό. Υπάρχει ακόμη κάτι από το μυστήριο του ευκαιριακού σεξ, αλλά και ένα μικρότερο ρίσκο. Εδώ, όμως, είναι παρόν και το συναίσθημα, και μάλιστα σε πολύ μεγάλες δόσεις. Πιθανώς τώρα το σεξ γίνεται τέχνη και ποίηση, πράξη εξαιρετικά επιθυμητή, ψυχικά και σωματικά.
Ωστόσο, σε 6-18 μήνες η ψυχοσωματική αναστάτωση του έρωτα παύει να υφίσταται. Όσο η σχέση ωριμάζει, ωριμάζει και το σεξ. Υπάρχει το πλεονέκτημα ότι οι δύο σύντροφοι γνωρίζονται πλέον καλά. Ο φόβος της απόρριψης αντικαθίσταται από εμπιστοσύνη και αίσθημα ασφάλειας. Αυτό για πολλούς ανθρώπους αποτελεί το εργαλείο της ελεύθερης έκφρασης και συμπεριφοράς στο σεξ. Εξάλλου, δύο άνθρωποι με ισχυρό αισθηματικό δεσμό έχουν κάθε ευκαιρία, αλλά και τη θέληση να ανανεώνουν τη σεξουαλική τους ζωή και, πιστέψτε μας, με πολλή φαντασία, ευρηματικότητα και επιτυχία.
Ευκαιριακό σεξ λοιπόν, ή σεξουαλική ευχαρίστηση με την κάλυψη του συναισθήματος; Η επιλογή είναι προσωπικό θέμα και πολλές φορές δηλώνει τη στάση ζωής και την άποψη για το σεξ του καθενός, στη φάση που βρίσκεται τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Πηγη: tv-greek.blogspot.com

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!!!! ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΔΗΓΟΙ


Απίστευτο και όμως, πραγματικό. Κανείς δεν τρακάρει ασχέτως, με το πως οδηγούν. Οδηγούν χωρίς άγχος; ΄Εχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και στους άλλους; Μόνο αν δείτε το βίντεο που ακολουθεί θα καταλάβαιτε πως "ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΔΗΓΟΙ".

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009



Η πρώτη ίδρυση της αρχαίας Μονής της Μαλεβή εις τους Κανάλους...

( από λαϊκή αφήγηση...)

Το πρώτο Μοναστήρι της Μαλεβής ήταν κτισμένο στό πιό ψηλό μέρος του Μαλεβού, που σήμερα το λέμε Κανάλους. Εκεί ήταν κτισμένο και απομονωμένο μέσα στα απάτητα δάση του Μαλεβού.

Το Μοναστήρι ιδρύθηκε το 717 μ.Χ. σύμφωνα καί μέ το βιβλίο χρονολογίας Ιερών Μονών πού υπάρχει.

Όμως, μέσα σε μια χρονιά πέθαναν όλοι οι Μοναχοί οι ευρισκόμενοι εις το Μοναστήρι και ο τελευταίος από αυτούς βλέποντας το επερχόμενο τέλος του άφησε ένα σημείωμα που κατέληγε,

“ …αποθνήσκω εν μέσω της βοής των ελάτων…”

Αυτή τη φράση αυτολεξί έλεγαν οι επιστρέψαντες Μοναχοί από τα διάφορα Μετόχια τής Μονής. Από τότε απεφάσισαν οι Μοναχοί να εγκαταλείψουν το Μοναστήρι των Καναλών και να κτίσουν άλλο, αρκετά χαμηλότερα.

Το όρος Πάρνων έχει υψόμετρο 1937 μέτρα, καί επάνω στην τεράστια έκτασι του Πάρνωνα ιδρύθηκαν στα παλαιά χρόνια, όπως βρίσκουμε από τα υπάρχοντα ερείπια, κάπου 70 εβδομήντα άλλες χριστιανικές Μονές.


Η Μονή επί του όρους Πάρνωνος…


Η επί του Πάρνωνος Μονή Μαλεβής είναι ένα από τα αρχαιότερα Μοναστήρια της περιοχής.


Επειδή η τιμή και προσκύνησις της Θεοτόκου ήταν η πιο σπουδαιότερη, γι αυτό και oι ασκητές τιμώντας την ίδρυσαν πολλά Μοναστήρια στη μνήμη της, καί μεταξύ των Μοναστηριών πρός τιμήν της Παναγίας μας είναι καί αυτό, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου...

Καί επειδή τούτο ήταν παλαιότερα κτισμένο στην τοποθεσία Καναλόνι, κοντά στην κορυφή του Μαλεβού όρους, έτσι έγινε σιγά σιγά και ονομάστηκε "η Παναγία του Μαλεβού", σέ Παναγία Μαλεβή, ή απλά Μαλεβή.

Η επανίδρυση της σημερινής Μαλεβής καθώς 'τούτο σημειώνεται στην ιστορική επιγραφή του καθολικού της Μονής η οποία είναι εντοιχισμένη εις την πρόσοψιν της εκκλησίας έγινε από το Σιταινιώτη Ιερομόναχον Ιωσήφ Καρατζά. Γράφει δε λεπτομερώς ως εξής το περιεχόμενο της Πινακίδος


ΑΝΗΓΕΡΘΗΚΕΝ ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ Ο ΘΕΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΣΕΠΤΟΣ ΝΑΟΣ ΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΜΗΤΟΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΝΟΜΑΖΟΜΕΝΗΣ ΜΑΛΒΗΣ ΔΙΑ ΚΟΠΩΝ ΚΑΙ ΜΟΧΘΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΤΩΝ ΟΣΙΟΤΑΤΩΝ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΩΝ ΚΑΙ ΙΩΣΗΦ ΚΑΡΑΤΖΑ ΗΓΟΥΜΕΝΟΝ ΑΠΟ ΧΩΡΙΟΝ ΣΙΤΑΙΝΑ 1916

Η ενταύθα Ιερά Μονή, αναγράφεται στην πινακίδα, εκτίσθη το 1116 χίλια εκατόν δέκα έξι, η δέ παλαιά Μονή εκτίσθη το 717μχ.

Η Θαυματουργή Εικόνα...



Η θαυματουργός Εικών όπως εκ παραδόσεως γνωρίζομεν είναι μία από τις 70 εικόνες που εζωγράφισε ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Την εικόνα αυτή την έφεραν μαζί τους oι κάτοικοι του Αγίου Όρους που ήρθαν και εκατοίκησαν εδώ στην Κυνουρία. O ερχομός τους αναφέρεται εις το 28ον κεφάλαιον του Τυπικού του Τσιμισκή, το έτος 971μχ.

Η εικόνα ήταν στο πρώτο Μοναστήρι, εκεί ψηλά στους Κανάλους.

Μετά το τραγικό τέλος των Μοναχών που πέθαναν από το πολύ κρύο και την βοή του αέρα, η εικόνα έφυγε μόνη της και ήρθε εις την θέσιν που είναι σήμερα.

Εδώ, ήταν πολλά βάτα εκεί μέσα στα βάτα εκάθησε και δίπλα της έκαιγε ένα καντήλι...

Τι καντήλι ήταν αυτό; Ήταν καντήλι φυσικό;


Όχι, ήταν καντήλι θεϊκό που εφώτιζε τη νύκτα στη θέση που ήταν η εικόνα. Τρεις φορές επήραν την εικόνα και την πήγαν στην θέση της στους Κανάλους, και πάλι έφευγε και ερχόταν πάλι εδώ μέσα στα βάτα με το θεϊκό φως που την εφώτιζε.

Oι πατέρες τότε αποφάσισαν να κτίσουν το Μοναστήρι εδώ στη σημερινή του θέση, και ετοποθέτησαν την εικόνα στη θέση που η ίδια είχε διαλέξει. Το έκτισαν δε το έτος 1116. Το ασημένιο δε επικάλυμα της εικόνος το έχουν βάλει από το έτος 1362 καθώς αναγράφεται επί της θαυματουργού εικόνος.

Πώς ενεφανίσθη το Άγιο Μύρο…

Εκείνο το οποίον έχει βαθύτατα συγκινήσει την ψυχή μου και με έχει κυριολεκτικά ταράξει είναι το ουράνιον, το θείον Μύρο, το υπέρκόσμιον τούτο Μύρο το οποίον αναβλύζει εκ της θαυματουργού εικόνος.

Πόσοι και πόσοι αλήθεια, δεν ηθέλησαν να εξετάσουν και να βρουν την σύνθεσή του καί στο τέλος έμειναν άφωνοι και κατησχημένοι, διότι όσες προσπάθειες και αν έκαμαν έμειναν άπρακτοι.

Το Μύρον τούτο δεν έχει όμοιόν του επί της γης. Το Μύρον αυτό δεν ομοιάζει με το Μύρον το οποίον αναβλύζουν διάφοροι Άγιοι.

Eίναι πρωτοφανές Μύρο, το οποίον ο γλυκύς μας Ιησούς εχάρισε ως πολυτιμώτατον δώρον εις την Αειπάρθενον Μητέρα Του.

Και ακούσατε πώς ενεφανίσθη τό Άγιο Μύρο...

Το 1964, πριν ακόμα τρέξη το Άγιο Μύρο στην εικόνα της Θεοτόκου, 20 ημέρας νωρίτερα ευωδίαζε εξαίσια και υπερβολικά σε όλο το Μοναστήρι. Η εικόνα ευωδίαζε, αλλά στην αρχή δεν καταλάβαμε ότι πρόκειται περί θαύματος και η μία ρωτούσε την άλλη, «ρίξατε αρώματα στις εικόνες;». αλλά καμιά δεν ήξερε τίποτα.

Ρωτήσαμε και τον π.Στυλιανό, «τι σας μυρίζει πάτερ;» «Τι μου μυρίζει: τα αρώματα που έχετε βάλει...» μάς είπε !


«Πάτερ" τού είπαμε, "εμείς δεν βάλαμε τίποτα...».

Ο Δημήτριος Καλίτσης που είχε έρθη από τον Άγιο Πέτρο μας είπε, «η Παναγία μυρίζει». Η ευωδία συνεχιζόταν καί ήταν τόσο δυνατή που ήμουν ένα βράδυ έξω στην ταράτσα καί είπα,

«Παναγία μου, τι είναι αυτό το πράγμα, θά ανοίξει κανένα ποτάμι γιά να μας πνίξει…»

Την Παρασκευή των τελευταίων Χαιρετισμών 17 Απριλίου 1964, είχαν έρθει και προσκυνητές για την Αγρυπνία. Ενεφανίσθησαν τότε καί oι πρώτες σταγόνες. Η αδελφή Θεονύμφη τις είδε πρώτη, έτρεξαν και oι Προσκυνητές και τις είδαν.

Την Κυριακή Ε' τών Νηστειών μετά τον εσπερινό ήρθε η αδελφή Θεοδούλη κάπως ταραγμένη και εκάθησε σε μια πολυθρόνα στο χειμωνιάτικο καί είπε,


«αδελφή Μαριάμ για πήγαινε στην εκκλησία στην Παναγία, κάπως σαν οφθαλμαπάτη μου φάνηκε, να δης τι είναι».

Εγώ δεν είχα πάει στον Εσπερινό λόγω υπηρεσίας. Ετρέξαμε στην εκκλησία, εγώ επήρα μια λαμπάδα και κύταγα την εικόνα και είδα την Παναγία να ανοιγοκλείνει το στόμα της και να τρέχει όπως τρέχει η βρύση νερό, σαν μπούρπουλας πού λέμε...


Όταν άνοιγε το στόμα της έτρεχε προς τα επάνω πολύ, όπως τρέχει η βρύση, και όταν έκλεινε το στόμα της εκοβόταν. Και όταν ξανάνοιγε το στόμα της έτρεχε πάλι σαν βρύση αλλά προς τα επάνω.


ΤΟ ΑΓΙΟ ΜΥΡΟ ΔΙΑΠΕΡΝΑΕΙ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΩΣ ΤΟ ΤΖΑΜΙ...

Και το χρώμα του νερού ετρύπαγε το τζάμι, σαν να μην ήτανε τίποτα καί έτρεχε κάτω.

Το προσκυνητάρι είχε γεμίση, αλλά έξω από το τζάμι που έτρεχε ήταν το χρώμα σάν γάλα.

Ταραχθήκαμε, φοβηθήκαμε, και είπαμε τι είναι αυτό το πράγμα, και δεν κοιμηθήκαμε τη βραδυά εκείνη καθόλου…

Την Δευτέρα το πρωί ήρθε ο Παναγιώτης Κολοβός, Αγροφύλακας από τον Άγιο Πέτρο. Επήγε να προσκυνήση την Παναγία και ήρθε και μας είπε πως η Παναγία έχει σταγόνες έξω από το τζάμι. Επήγαμε οι αδελφές και είδαμε μερικές σταγόνες απ' έξω από το τζάμι, και το χρώμα ήταν το χρώμα του ουρανού, γαλάζιο, αλλά η ευωδία ήταν πολύ δυνατή...

Το απόγευμα ήρθε και η γερόντισσα Παρθενία που έλειπε, και της διηγηθήκαμε τι είδαμε και έμεινε έκπληκτη, δεν ήξερε τι να μας πη. Τι ήταν αυτό το θαύμα; Διότι στα θαύματα της Παναγίας που έχουμε διαβάσει παρόμοιο θαύμα δεν είχαμε δει.

Την άλλη ημέρα πάλι έτρεξε η εικόνα μερικές σταγόνες που τις βλέπαμε που έρχονταν από μέσα προς τα έξω. Δεν τις εμπόδιζε το τζάμι, σάν να τό τρύπαγαν, και έτρεχαν κάτω στο προσκυνητάρι.

Το χρώμα ήταν σαν το κατακάθαρο διαμάντι και η ευωδία μία. Την άλλη μέρα την Τετάρτη αρχίζει συνέχεια να τρέχη κατά διαστήματα πολλές φορές την ημέρα.

Το χρώμα ήταν σαν την χρυσή τη λίρα, κίτρινο όπως είναι σήμερα κίτρινο σαν λάδι, έτρεχε πολλές φορές και πολύ τόσο που γεμίσαμε ένα φιαλίδιο ώς την μέση, το εσφραγίσαμε, και την άλλη μέρα δεν είχε τίποτα το φιαλίδιο !!!

Στο πρωτοφανές τούτο θαύμα ετρομοκρατηθήκαμε και εκλαίγαμε...

Δεν ξέραμε τι σημείο ήταν αυτό και τι έννοια είχε;

Καλό θά ήταν; Καταστροφή; τι να λέγαμε.

Η έκτη εβδομάς των Νηστειών, η εβδομάς των Βαΐων, ήταν για εμάς ημέρες θρήνων και κλαυθμών.

Μιά φορά κτυπάγαμε τις καμπάνες όλη την ημέρα αλλά κανείς δεν ήρθε. Τις άκουγαν τις καμπάνες όπως μας είπαν αργότερα στά γύρω χωριά, αλλά δεν ήρθαν. Είμαστε μόνες. Ειδοποιήσαμε την Μητρόπολη ήρθαν οι Ιερείς της Μητροπόλεως, έβγαλαν την εικόνα από το Προσκυνητάρι, την σκούπισαν, την επιθεώρησαν, και πληροφορήθηκαν οι ίδιοι με τα μάτια τους το θαύμα της Παναγίας.

Ήρθε η Αστυνομία, ήρθε κόσμος, άρχισαν από τα χωριά να έρχονται κούρσες, μοτοσυκλέτες, άλλοι με ζώα, άλλοι πεζοί και προσκυνούσαν την Παναγία.

Η Αστυνομία έβγαλε τον κόσμο έξω, έμεινε μόνη, έκλεισαν την εκκλησία, εμείς δεν είδαμε τι έκαμαν, ο ίδιος ο Αστυνόμος μας πληροφόρησε ότι όταν την σκούπισε την εικόνα, του πέταξε η Παναγία το Μύρο στο πρόσωπό του καί είπε τρομαγμένος « πιστεύω Παναγία μου».

Εμύρισαν oι εικόνες, εμύρισαν τα στασίδια, ολόκληρη η εκκλησία, ολόκληρο το Μοναστήρι. Τα αυτοκίνητα που έπαιρναν Άγιο Μύρο, ο κόσμος όλος ευωδίασε που έπαιρνε το Μύρο που τους δίναμε σε βαμβάκι.

Η ευωδία έφθανε ως το δρόμο κάτω, πολύ δυνατή ευωδία.



Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΕΤΡΕΧΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ - ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΙΑ ΕΛΕΓΧΟ...

Ενώ λοιπόν πρώτα ήταν κατακάθαρο το τζάμι, μετά συννέφιαζε μέσα από το τζάμι. Βλέπαμε μετά πού γινόνταν σταγόνες μεγάλες, πέρναγαν το τζάμι ( σαν να μην υπήρχε τζάμι), και έτρεχαν έξω...

Έτρεχε Μύρο κάτω στο προσκυνητάρι και πολλές φορές την ημέρα έφτανε κάτω στο δάπεδο και το εμαζεύαμε στα βαμβάκια και το έπαιρνε ο κόσμος. Ήταν μεγάλη η συγκίνησίς μας, διαβάζαμε συνέχεια Χαιρετισμούς της Παναγίας και Παρακλήσεις. Ήρθε η Μεγάλη Εβδομάδα και εδιαβάζαμε Χαιρετισμούς.

Λέγαμε ότι «δεν χαιρετίζουν την Παναγία Μεγάλη Εβδομάδα», αλλά ήταν τόσο μεγάλη η συγκίνησίς μας που εδιαβάζαμε όλη την Μεγάλη Εβδομάδα. Έτρεχε η εικόνα κατά διαστήματα πολλές φορές την ημέρα. Το Άγιον Πάσχα εσταμάτησε να τρέχη. Την Διακαινήσιμο εβδομάδα δεν έτρεχε, άρχισε και πάλι την εβδομάδα του Θωμά κατά τον ίδιο τρόπο...

Άλλαζε τέσσερα χρώματα, όπως είπα προηγουμένως, σαν γάλα, γαλάζιο, σαν διαμάντι και το χρώμα το κίτρινο που έμεινε σταθερό, καί τελικά δεν ξανάλλαξε...

Μια φορά πού έμεινα έως τα μεσάνυχτα στην Παναγία, είδα εγώ, ότι βγήκε μέσα από την εικόνα μια σταγόνα μεγάλη σαν αίμα κόκκινη, και επέρασε το τζάμι σαν να μην ήταν εμπόδιο και βγήκε απέξω, καί έμεινε εκεί...

Δεν την πείραξα καθόλου καί το πρωί σηκώθηκα πιο πρώτα από τις αδελφές, πήγα στήν εκκλησία καί η σταγόνα απέξω στην εικόνα ήταν ξερή. Μετά την Ακολουθία την ξύσαμε και εβγήκε ξερή σαν αίμα, αλλά η ευωδία πάντα ίδια...

Όταν έτρεχε η εικόνα έως κάτω στο δάπεδο, πολλές φορές κάτι μου ερχόταν σαν ξίφος και μου έσκιζε τα σωθικά μου. Τότε, έτρεχα και πήγαινα και προσκυνούσα την Παναγία, όπου και αν ευρισκόμουν, αλλιώς δεν μπορούσα...


Το Μύρο το μαζεύαμε από το έδαφος. Μερικές φορές η ευωδία του Μύρου ερχόταν με άλλον τρόπο, ερχόταν σάν κύματα-κύματα, καί το αισθανόσουν ότι δεν ήταν κάτι το φυσικό. Μια άλλη μυρωδιά φυσική είτε αρώματα ή ότι άλλο μυρίζει σταματά.

Αυτή η ευωδία του Μύρου της Παναγίας δεν ήταν σαν και αυτές, δεν την εμπόδιζαν τα ντουβάρια να έβγη έξω, είτε από έξω να έρθη μέσα.


Όπως ο Κύριος δεν τον εμπόδισαν oι σφραγίδες και ο λίθος του μνήματος. Το ίδιο δεν εμπόδισε την ευωδία και το Μύρο να έλθη από έξω προς τα μέσα, ούτε από την εικόνα που την βλέπαμε που έβγαινε το Μύρο δεν το εμπόδισε το τζάμι...

Αλλά και ο τρόπος της ευωδίας του Μύρου δεν ήταν φυσικός, καί όπως είπα ερχόταν κύματα-κύματα ώστε να μην αφήση την παραμικρή αμφιβολία και στον πιο άπιστο.

Ασυγκίνητος τελικά δεν έμεινε κανείς, προσευχές και δεήσεις και ικεσίες και δάκρυα στην Παναγία σχεδόν είχαν όλοι oι προσκυνητές, καί όλος ο κόσμος...

Μετά τον θάνατον του Δεσπότη μας Γερμανού Ρουμπάνη, τοποτηρητής τής Μητροπόλεως τότε ήταν ο Χρυσόστομος Ναυπλίου. Λίγο εκάθησε όμως σάν τοποτηρητής ο Δεσπότης Ναυπλίου, και ήρθε μετά σάν τοποτηρητής ο Δεσπότης Σπάρτης Κυπριανός.

Ήλθε εδώ στη Μονή μας, επιθεώρησε την εικόνα, επληροφορήθηκε ο ίδιος το θαύμα και είπε «ευλογημένον το όνομα της Θεοτόκου. Το θαύμα της Θεοτόκου να διαδίδεται».


Καταφθάνει καί ο Ανώτατος Διοικητής Χωροφυλακής...


Αστυνομικοί και Χημικοί σπεύδουν να διαπιστώσουν την προέλευση του Αγίου Μύρου…


Το 1969 ήρθε ο Ανώτατος Διοικητής Χωροφυλακής Τριπόλεως με τον Διοικητή του Άστρους, επιθεώρησαν την εικόνα, και όπως είπε στους Αγιοπετρίτες ο διοικητής ότι ουδεμία νοθεία υπάρχει...


Δεν ήταν και αυτός θεοφοβούμενος προηγουμένως, αλλά όταν είδε καί ο ίδιος το θαύμα με τα δικά του μάτια, τότε είπε: «Μεγάλος Θεός υπάρχει εδώ...».

Και ένας Χημικός εκ Τριπόλεως, επήρε κι΄ αυτός να κάμει χημική ανάλυση στο Μύρο της Παναγίας. Είδε όμως θαυματουργική δύναμη, δεν βρήκε τίποτα το φυσικό καί γνωστό καί ανεβόησε «Μέγας Θεός υπάρχει».

Το θαύμα της Παναγίας δεν ήταν διαδεδομένο πολύ μακρυά. Η περιοχή γύρω το εγνώριζε και ίσως λίγο μακρύτερα.

Ύστερα από 6 χρόνια περίπου, γύρω στά 1970, ήλθε ο Δημήτριος Παναγόπουλος, Ιούλιος μήνα ήταν, από τήν Αθήνα, άνθρωπος ευσεβής και κήρυξ του θείου λόγου.



Υπήρξε ο μεγαλύτερος λαϊκός Θεολόγος τών τελευταίων δεκαετιών, μέ εκατοντάδες περιοδείες στήν Ελλάδα καί στό εξωτερικό, συγγραφές βιβλίων, αλλά καί χιλιάδες μαγνητοφωνημένων ομιλιών του επί θεμάτων ήθους καί πίστεως...


http://panagopoulos.org/html/an_eep.html


Ο πολύς κόσμος τον γνωρίζει από τα κηρύγματά του και από την σεμνότητα του βίου του. Αυτός ο κήρυξ του Θείου λόγου διέδωσε το θαύμα της Θεοτόκου σε ολόκληρο τον κόσμο σε ένα περιοδικό πού εξέδιδε τότε, μία φορά τον μήνα, τήν «Αγία Μαρίνα».

Αρχίζουν πλέον να έρχονται προσκυνητές από την πρωτεύουσα, από ολόκληρη την Ελλάδα και από το εξωτερικό, και όσοι δεν μπορούν να έλθουν μας στέλνουν γράμματα και ζητούν το Άγιο Μύρο της Παναγίας. Το Άγιο Μύρο θαυματουργεί, καί πολλοί ασθενείς πού πιστεύουν, θεραπεύονται.

Η γερόντισσα ηγουμένη Παρθενία…



Από τό 1960 που ανέλαβε ως Ηγουμένη έχει φτιάσει 6 Εκκλησίες.

Τον Άγιο Νείλο το Μυροβλύτη όπου ήταν πρώτα το κελί του Αγίου.

Τον Άγιο Γεώργιο που είναι το νεκροταφείο.

Τον Άγιο Χαράλαμπο στο μετόχι του Μοναστηριού στο Κορακοβούνι.

Τον Άγιο Νεκτάριο.


Και τώρα έφτιασε καί την Νέα μεγάλη Εκκλησία, τρισυπόστατη, την Κοίμηση της Θεοτόκου, η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος και τα Εισόδια της Θεοτόκου.


Αλλά καί η κάτω Εκκλησία πού συνήθως γίνονται οί βαπτίσεις, κι΄ αυτή είναι τρισυπόστατη...

Η εορτή της Παναγίας μας…

Στην Εορτή της Παναγίας όπως κάθε χρόνο κάνουμε αγρυπνία στη μικρή εκκλησία.


Εφέτος, ( εποχή δηλαδή πού εκδόθηκε το βιβλίο ), το 1994, 15 Αυγούστου, η αγρυπνία έγινε στη Μεγάλη Εκκλησία, σε μια εκκλησία ολόλαμπρη καί καταστολισμένη. H θαυματουργός Εικόνα της Παναγίας μεταφέρθηκε στη μεγάλη εκκλησία, στο προσκυνητάρι, γιά να την προσκυνήσει όλος ο κόσμος...

Το απόγευμα 6 η ώρα, έγινε ο μικρός εσπερινός, καί στις 9.30 το βράδυ oι καμπάνες της μεγάλης εκκλησίας χτυπούσαν αρμονικά. Ψάλλουν, χτυπούν πολλές φορές κατά διαστήματα ενώ σε λίγο αρχίζει ο μεγάλος Εσπερινός, καί ακολουθεί Ιερό Ευχέλαιο...

Μετά αρχίζει ο ό Όρθρος, η λιτή ο Εξάψαλμος, ο πολυέλαιος της Παναγίας, καθίσματα, κανόνες, τελειώνουμε το μηνολόγιο και ψάλλουμε τα εγκώμια της Παναγίας, καταβασίες, ενάτη, Αίνους μετά τη δοξολογία και ενώ ψάλλουμε το "Άγιος ο Θεός" πολύ αργά εξερχόμεθα με τον Επιτάφιο της Παναγίας μας έξωθεν της μεγάλης εκκλησίας, κρατώντας όλοι λαμπάδες αναμένες.

Και ενώ oι καμπάνες της μεγάλης εκκλησίας και τα σήμαντρα της μικρής κτυπούν πανηγυρικά αρχίζει μετά μεγάλης συγκινήσεως η περιφορά του Επιταφίου.


Του μικρού επιταφίου προπορεύονται ο Τίμιος Σταυρός και το χρυσοκέντητο λάβαρο της Κοίμησης της Θεοτόκου. Τα φαναράκια καθώς και οι αδελφές με τους ιερείς και ενώ ψάλλομεν το Άγιος ο Θεός εν μέσω πανηγυρικών κωδωνοκρουσιών αρχίζει η περιφορά του επιταφίου.


Αλήθεια πόσο συγκινητικές είναι αυτές oι στιγμές μέσα στην απέραντη σιγαλιά της νύκτας, δίπλα στό δάσος με τα έλατα...

Στις 5 το πρωί θα τελειώσει η Θεία Λειτουργία, καί θα επακολουθήσει ομιλία για την εορτή της Παναγίας μας. Θα κοινωνήσουν oι αδελφές, και οι πιστοί, καί μετά τη Θεία Λειτουργία θα αναπαυθούμε από τον κόπο τής αγρυπνίας...

Στις 7 η ώρα τό πρωϊ, καί επειδή άλλοι χριστιανοί έρχονται από μακρυά και δεν μπορούν να λειτουργηθούν και να κοινωνήσουν γίνεται δεύτερη Θεία Λειτουργία με άλλον ιερέα δεύτερη...

Την ίδια μέρα θα κάνουμε τον εσπερινό νωρίς, καί μετά τον εσπερινό θα πάρουμε την εικόνα, την Κοίμηση που έχουμε κάτω από τη Μυροβλύτισσα Παναγία, τίς λαμπάδες, το θυμιατό εμπρός, το τάλαντο, τα σήμαντρα και ενώ oι καμπάνες χτυπούν, βγαίνουμε από την εκκλησία και προχωρούμε επάνω στη σκάλα και πηγαίνουμε πρός το σαλόνι εμείς oι αδελφές αλλά και όσοι τύχει να είναι αυτή τη στιγμή ψέλνοντας το τροπάριο της Παναγίας μας "εν τη γεννήσει την Παρθενίαν εφύλαξας..." και άλλους ύμνους...

Στο δρόμο θα σταματήσουμε στο σαλόνι.

Θα ευχηθούμε για την εορτή της Παναγίας μας "χρόνια πολλά" και για την εορτή της γερόντισσας που λέγεται Παρθενία, επίσης θά ευχηθούμε και στις άλλες αδελφές που έχουν το όνομα της Παναγίας μας.

Τους ευχόμεθα "χρόνια πολλά", να ζήσουν με αρετή, μετά θά ασπασθούμε μεταξύ μας και θα ψάλλουμε ύμνους του Μοναχισμού...

Καί η τελετή μας τελειώνει μέ λίγα λόγια για το Μοναχισμό...


Πηγή : http://www.ecclesia.gr/greek/monshrines/malevi.html