Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΕΙ Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΒΑΘΜΟΥ ΔΥΣΚΟΛΙΑΣ


Από το Εγχειρίδιο για Διδασκάλους: "How can Perception of Difficulties be avoided?" -


Η πίστη στον βαθμό δυσκολίας είναι η βάση για την αντίληψη αυτού του κόσμου. Βασίζεται στις διαφορές ∙ σε ανισόπεδο υπόβαθρο και σε εναλλασσόμενο προσκήνιο, σε άνισα ύψη και διαφορετικά μεγέθη, σε ποικίλους βαθμούς σκότους και φωτός, και σε χιλιάδες αντιθέσεις στις οποίες κάθε πράγμα που βλέπεις συναγωνίζεται με όλα τα άλλα για να αναγνωριστεί. Ένα μεγαλύτερο αντικείμενο επισκιάζει ένα μικρότερο. Ένα φωτεινότερο αντικείμενο τραβάει την προσοχή από ένα άλλο με λιγότερη ένταση σε θέλγητρα. Και μια πιο απειλητική ιδέα, ή κάποια που την αντιλαμβάνεσαι ως πιο επιθυμητή σύμφωνα με τις αρχές του κόσμου, αναστατώνει ολοκληρωτικά την νοητική ισορροπία. Αυτό που βλέπουν τα μάτια του σώματος είναι μόνο σύγκρουση. Μην περιμένεις από αυτά γαλήνη και κατανόηση.
Οι ψευδαισθήσεις είναι πάντα ψευδαισθήσεις διαφορών. Πως αλλιώς θα μπορούσε να ήταν; Εξ ορισμού, μια ψευδαίσθηση είναι μια προσπάθεια να κάνει αληθινό κάτι που θεωρείται μείζονος σημασίας, αλλά αναγνωρίζεται ως αναληθές. Επομένως ο νους αναζητά να το κάνει αληθινό από ένταση της επιθυμίας να το έχει για τον εαυτό του. Οι ψευδαισθήσεις είναι παρωδίες δημιουργίας ∙ προσπάθειες να φέρεις την αλήθεια στα ψεύδη. Βρίσκοντας την αλήθεια μη αποδεκτή, ο νους επαναστατεί ενάντια στην αλήθεια και δίνει στον εαυτό του μια ψευδαίσθηση νίκης. Θεωρώντας την υγεία βάρος, αποσύρεται σε πυρετώδη όνειρα. Και σε αυτά τα όνειρα ο νους είναι διαχωρισμένος, διαφορετικός από τους άλλους νόες, με διαφορετικά δικά του ενδιαφέροντα, και ικανός να ικανοποιήσει τις ανάγκες του εις βάρος των άλλων.
Από πού προέρχονται όλες αυτές οι διαφορές; Σίγουρα φαίνεται πως βρίσκονται στον κόσμο έξω. Όμως, σίγουρα ο νους είναι που κρίνει αυτό που βλέπουν τα μάτια. Ο νους είναι που ερμηνεύει τα μηνύματα των ματιών και τους δίνει «σημασία». Και αυτή η σημασία δεν υπάρχει καθόλου στον κόσμο εκεί έξω. Αυτό που βλέπεις σαν «πραγματικότητα» είναι απλά αυτό που προτιμά ο νους. Η ιεραρχία των αξιών προβάλλεται προς τα έξω, και στέλνει τα μάτια του σώματος για να το βρει. Τα μάτια του σώματος ποτέ δεν θα βλέπουν παρά μόνο μέσα από διαφορές. Όμως η αντίληψη δεν βασίζεται στα μηνύματα που φέρνουν αυτά. Μόνο ο νους αξιολογεί τα μηνύματά τους, επομένως μόνο ο νους είναι υπεύθυνος για την όραση. Αυτός και μόνο αποφασίζει αν αυτό που βλέπει είναι αληθινό ή ψευδαίσθηση, επιθυμητό ή ανεπιθύμητο, ευχάριστο ή οδυνηρό.
Τα σφάλματα στην αντίληψη εισέρχονται στις δραστηριότητες του νου που ξεδιαλύνουν και κατηγοριοποιούν. Και εδώ είναι που πρέπει να γίνει διόρθωση. Ο νους ταξινομεί αυτά που τους φέρουν τα μάτια του σώματος σύμφωνα με τις αξίες που έχει ήδη αποκομίσει από το παρελθόν, κρίνοντας που ταιριάζει πιο καλά το κάθε στοιχείο των αισθήσεων. Υπάρχει άλλη βάση π0υ θα μπορούσε να είναι πιο λανθασμένη; Μην αναγνωρίζοντας τον εαυτό του, έχει ζητήσει ο ίδιος να του δοθεί ό,τι ταιριάζει σε αυτές τις κατηγορίες. Και έχοντας κάνει κάτι τέτοιο, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι κατηγορίες πρέπει να είναι αληθινές. Σε αυτό βασίζεται η κρίση όλων των διαφορών, διότι από αυτό εξαρτάται και η κρίση του κόσμου. Είναι δυνατόν αυτή η συγκεχυμένη και παράλογη «αιτιολόγηση» να είναι αξιόπιστη σε οτιδήποτε;
Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει βαθμός δυσκολίας στην θεραπεία διότι κάθε ασθένεια είναι ψευδαίσθηση. Είναι δυσκολότερο να αποδιώξεις την πίστη στο παράλογο σε μια πιο μεγάλη ψευδαίσθηση που έρχεται σε αντίθεση με μια μικρότερη; Θα συμφωνήσει κάποιος πιο γρήγορα στην μη πραγματικότητα μια δυνατότερης φωνής που ακούει από ότι μιας απαλότερης; Θα αποδιώξει πιο εύκολα μια ψιθυριστή εντολή να σκοτώσει από ότι μια φωναχτή; Και μήπως ο αριθμός των δίκρανων που κουβαλάνε οι διάβολοι που βλέπει επηρεάζουν την αξιοπιστία της αντίληψής του; Ο νους του τους έχει κατηγοριοποιήσει ως αληθείς, άρα είναι πραγματικοί γι αυτόν. Όταν συνειδητοποιήσει ότι είναι όλοι ψευδαισθήσεις θα εξαφανιστούν. Το ίδιο συμβαίνει και με την θεραπεία. Οι ιδιότητες των ψευδαισθήσεων που φαίνεται ότι τις κάνουν αληθινές στην πραγματικότητα δεν έχουν καμία σχέση, διότι οι ιδιότητές τους είναι το ίδιο ψευδαισθητικές όσο κι αυτές.
Τα μάτια του σώματος θα συνεχίσουν να βλέπουν διαφορές. Αλλά ο νους που έχει αφήσει τον εαυτό του να θεραπευτεί δεν θα τις αναγνωρίζει πια. Θα υπάρχουν και εκείνοι που φαίνεται ότι είναι «πιο άρρωστοι» από άλλους, και τα μάτια του σώματος θα αναφέρουν τις διαφορετικές μορφές τους όπως και πριν. Αλλά ο θεραπευμένος νους θα τις βάζει όλες στην ίδια κατηγορία∙ δεν είναι πραγματικές. Αυτό είναι το δώρο του Διδασκάλου ∙ η κατανόηση ότι μόνο δύο κατηγορίες έχουν νόημα για το ξεκαθάρισμα των μηνυμάτων που δέχεται ο νους από εκεί που φαίνεται ότι είναι ο έξω κόσμος. Και από αυτές τις δύο, μόνο μία είναι αληθινή. Ακριβώς όπως η πραγματικότητα είναι απόλυτα αληθινή, ξέχωρα από μέγεθος, σχήμα, χώρο και χρόνο – διότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν διαφορές μέσα σε αυτήν –το ίδιο συμβαίνει και με τις ψευδαισθήσεις χωρίς καμία διάκριση. Η μόνη απάντηση στην ασθένεια οποιουδήποτε είδους είναι η θεραπεία. Η μόνη απάντηση σε όλες τις ψευδαισθήσεις είναι η αλήθεια.

Δεν υπάρχουν σχόλια: