ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ - ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ

Ή τέλεια απόδειξη της μαθηματικότητας της Ελληνικής γλώσσας εδόθη από τον Πυθαγόρα

Ή αρχαία 'Ελληνική γλώσσα εκτός άπο την οικουμενικότητα της ενέχει επίσης και τρεις ιδιαιτερότητες απολύτως επιστημονικά θεμελιούμενες.Ή πρώτη ίδιαιτερότης αποκαλύπτεται και επαληθεύεται από τον ίδιο τον Πυθαγόρα τόσο θεωρητικά στή γενική της μορφή όσο και πρακτικά με πολλές χαρακτηριστικές εφαρμογές και άφορα τήν ευρισκόμενη σέ υπολανθάνουσα κατάσταση άντίληψι, ότι ή αρχαία Ελληνική γλώσσα είναι συγχρόνως και γλώσσα μαθηματική. Ή Πυθαγόρεια θεωρητική γενική άπόδειξις της άνω αλήθειας περιέχεται μέσα στην ϊδια έννοια του Πυθαγορείου αριθμού, πράγμα πού εθελοτυφλοϋντες δέν θέλαμε μέχρι σήμερα να αντιληφθούμε.
Ή πρακτική εφαρμογήτης αλήθειας της μαθηματικότητος τών λέξεων της αρχαίας Ελληνικής γλώσσης εμφανίζεται μέ πολύ έντονο, χαρακτηριστικό και αποκαλυπτικό τρόπο μέσα στον πραγματικό συμβολισμό της Πυθαγορείου τετρακτύος. Πριν δμως αναπτύξουμε λεπτομερώς τις άνω Πυθαγόρειες αλήθειες, είναι ανάγκη να προταχθή τό τι ακριβώς εννοούμε λέγοντες ότι ή ελληνική γλώσσα είναι μαθηματική και τι, σχετικά μέ τό ζήτημα αυτό από ιστορικής και ενημερωτικής πλευράς, υπάρχει μέχρι σήμερα άπό άλλους έρευνητάς, συγγραφείς κ.λπ."Οταν λέμε, ότι ή Ελληνική γλώσσα είναι μαθηματική, εννοούμε, ότι μέ τις ϊδιες τις λέξεις της αρχαίας ελληνικής γλώσσης δυνάμεθα να εκτελέσουμε και επαληθεύσουμε όλες ανεξαιρέτως τις αριθμητικές πράξεις και σχέσεις της μάθηματικής αναλύσεως, όπως ακριβώς τις εκτελούν ή επαληθεύουν οί κοινοί αριθμοί, τουτέστιν δυνάμεθα μέ τήν χρησιμοποίησι τών Ελληνικών λέξεων αντί τών αριθμών να εκτελέσουμε προσθέσεις, αφαιρέσεις, πολλαπλασιασμούς, διαιρέσεις, αναλογίες, δυνάμεις, ρίζες, προόδους, σειρές, ακολουθίες, συνδυασμούς ήνά επαληθεύσουμε διάφορες σχέσεις, ισότητες, ανισότητες, εξισώσεις και ό,τι άλλο μπορούν νά εκτελέσουν οι κοινοί αριθμοί.

'Από ιστορικής πλευράς ή πα-ράδοσις αναφέρει, ότι άπό τους αρχαιότατους χρόνους επικρατούσε ή άντίληψις,ότι ή Ελληνική γλώσσα ήτο συγχρόνως και μαθηματική, γι' αυτό έχαρακτηρίζετο και ώς «γλώσσα τών θεών» (Κικέρων), εις δέ τους προσφάτους χρόνουςέχουν παρουσιασθή στην βιβλιογραφία πολλές σχετικές μελέτες, πού κάθε μίαπροσπαθεί μέ τον τρόπο της νά απόδειξη τήν αλήθεια τού ζητήματος. Έτσι όερευνητής θ. Μανίας στο βιβλίο του «Τα άγνωστα μεγαλουργήματα τών αρχαίων Ελλήνων» παρουσιάζει ενα αρκετά μεγάλο πλήθος σχετικών παραδειγμάτωνπρος έπιβεβαίωσιν της μαθηματικότητος τών Ελληνικών λέξεων. Επίσης ό Μα-νίας είχε προβή και σέ πολλές σχετικές δημόσιες ανακοινώσεις και πολλές και διά-φορες δημοσιεύσεις σχετικών άρθρων, πού δλα απέβλεπαν σύν τοις άλλοις στονά πεισθούν οί αρμόδιοι γλωσσολόγοι, ότι πράγματι οί λέξεις της αρχαίας Έλλη νικής γλώσσης είναι συγχρόνως και μαθηματικές.

Ό μέγας ελλην μαθηματικός Ε. Σταμάτης, ό όποιος ήτο ό μοναδικός βαθύς γνώστης των αρχαίων Ελληνικώνμαθηματικών και στην αρχαία διατύπωσι και επίλυσι αυτών, λέγεται ότι άνεκά-λυψε μέσα στα Όμηρικά επη μαθηματικές εξισώσεις. Προσφάτως ό ερευνητήςμαθηματικός Κ. Μαρκατος παρουσιάζει στα βιβλία του «Η Γλώσσα τών Γλωσ-σών», «Κόσμος-Γνώση και Γλώσσα», στο περιοδικό «Π.α.Μ.Μ.Ε.Γ.α.Σ.» και σε διάφορα περιοδικά και έντυπα ενα πολύ μεγάλο πλήθος παραδειγμάτων και εφαρ-μογών, πού αφορούν τήν δημιουργίαν αρχαίων Ελληνικών λέξεων και τών συνωνύμων γνωμονικών ακολουθιών. Ό ερευνητής και συγγραφεύς Άθ. 'Αγγελόπουλος στο βιβλίο του «'Ομφαλός» προτάσσει ειδικό περιεχόμενο μέ τον τίτλο «Το θαύμα τής μαθηματικής γλώσσης» μέ ειδική σημείωσι για τήν άποκάλυ-ψι αυτή. Επίσης πολλοί έρευνηταί συγγραφείς, θεωρούντες σαν τετελεσμένο γε-γονός τήν αλήθεια τής μαθηματικότητος τών λέξεων τής αρχαίας Ελληνικής γλώσσης, αναφέρονται τακτικώτατα σαυτήν εν εϊδει πλέον λογοτεχνικής εκφράσεως. Η σπουδαιότητα τέλος τής υπάρξεως του θέματος αυτού καταφαίνεταικαι εκ του ότι τα Υπουργεία Παιδείας και "Ερευνας και Τεχνολογίας περιέλαβαν στα ερευνητικά τους προγράμματα είδικήν έρευνα μέ τόν τίτλο «Μαθηματική μελέτη τής Ελληνικής γλώσσας».

Τούτων ούτως εχόντων, θα έπρεπε το ζήτημα να εθεωρείτο λελυμένο και αποδεδειγμένο, πλην όμως τόσον οι ειδικοί μαθηματικοί όσον και οι γλωσσολόγοι δέν θεωρούν τα μέχρι σήμερα παρουσιασθέντα παραδείγματα, ότι αποτελούν άδιαφιλονίκητον άπόδειξιν τής μαθηματικότητος τής αρχαίας Ελληνικής γλώσσης, στην γενική της έννοια βέβαια, χαρακτηρίζοντας αυτά ώς τυχαίες συμπτώσεις ή, τό πολύ-πολύ,ώς ενδείξεις μεν αλλ'ουχί αποδείξεις γενικής ισχύος. Αυτόοφείλεται κατά τήν γνώμη μου όχι στο ότι τα παρουσιασθέντα παραδείγματαδέν ήσαν αρκετά και ικανά να αποδείξουν τήν αλήθεια του ζητήματος, άλλα κυρίως στο ότι ό τρόπος μέ τόν οποίο παρουσιάζονται δέν δύναται να θεωρηθή ότιαποτελεί πλήρη και γενικευμένη επιστημονική μορφή τεκμηριώσεως."Ο,τι ακριβώς δέν επέτυχαν οι διάφοροι έρευνηταί να αποδείξουν, το είχεήδη προ 26 αιώνων επιτύχει ό Πυθαγόρας, αποκαλύπτοντας και παρουσιάζονταςμέ τέλειο επιστημονικό τρόπο τήν πλήρη θεωρητική και πρακτική γενική τεκμηρίωσι τής μαθηματικότητος τών λέξεων τής αρχαίας Ελληνικής γλώσσης,πράγμα πού, ώς προεΐπα, δέν είχαμε μέχρι σήμερα άντιληφθή. Έξ αυτών ή μέν γενική θεωρητική Πυθαγόρεια τεκμηρίωσι τής άνω αλήθειας είναι τόσο εξαιρετικά απλή στή σύλληψι τής ιδέας της, ώστε να χαρακτηρίζεται σαν «το αυγό του Κολόμβου», ή δέ Πυθαγόρεια πρακτική εφαρμογή κυριολεκτικά κραυγάζει για τήν μαθηματικότητα τών αρχαίων Ελληνικών λέξεων.'Αλλ' ας αρχίσουμε άπό τις κραυγαλέες αποκαλύψεις τής Πυθαγορείου τετρακτύος.

Ώς γνωστόν, το σύμβολον τής τετρακτύος παρίσταται άπό ενα ισό-πλευρο τρίγωνο, στις πλευρές του όποιου υπάρχουν ανά τέσσαρες κοκκίδες, πούπροέρχονται άπό τις αντίστοιχες κορυφές τών μικρών εσωτερικών ισοπλεύρωντριγώνων, τα όποια κατασκευάζονται, αν άπό το κέντρον βάρους αύτοΰ άχθοΰνπαράλληλες προς τις αντίστοιχες βάσεις. Ή ανωτέρω γεωμετρική άπεικόνισι τήςτετρακτύος δέν είναι κάποιο αυθαίρετο, τυχαίο συμβολικό σχήμα, άλλα, όπως έχειάποδειχθή στον 2ο τόμο τής ερευνάς μου "Ο Μυστικός Κώδικας του Πυθαγόρα" , είναι ένα απόσπασμα απο το μεγάλο σχέδιο της Αρμονίας των Ουρανίων Σφαιρών (Συμπάντων) και έχει εκτός από τον συμβολισμό της αφηρημένης φιλοσοφίας και εφαρμογές στις θετικές επιστήμες .

Οι κοκκίδες των πλευρών της τετρακτύος ( στο ανωτέρω σχήμα) είναι αριθμημένες με τα γράμματα αριθμούς του Ελληνικού αλφαβήτου Α, Β, Γ, Δ, Ε, ζ, Ζ, Η, Θ (πού αντιστοιχούνστους αριθμούς αντιστοίχως 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9). Ή ανωτέρω άρίθμησις συ-μπληρώνεται και μέ τήν όλόγραφη μορφή των αντιστοίχων αριθμών ήτοι με τιςλέξεις ΕΝ. ΔΥΟ, ΤΡΙΑ, ΤΕΣΣΑΡΑ, ΠΕΝΤΕ, ΕΞ, ΕΠΤΑ, ΟΚΤΩ και ΕΝΝΕΑ (βλέπε κατωτέρω είδικον συμβολικον σχέδιον της Πυθαγόρειας Γλωσσολογικής Τετρακτύος).Είναι γνωστόν, οτι μία από τις πολλές ιδιότητες τής τετρακτύος (βλέπε 2ον τόμον του «Μυστικού Κώδικα τον Πυθαγόρα») είναι και ή κατωτέρω: Αν απόοποιαδήποτε πλευρά τής τετρακτύος εξετασθή ή υπάρχουσα άνα πλευράν άθροισις των υπαρχόντων εις αυτήν αριθμών, προκύπτει πάντοτε ό αθροιστικός Πυθαγόρειος συμβολικός αριθμός 10 (ΔΕΚΑ). Τό ϊδιο ακριβώς αριθμητικό αποτέλεσμα προκύπτει σε κάθε πλευρά, αν αντί των αριθμών προσθέσουμε τις αριθμητικές τιμές (λεξαρίθμους) τών αντιστοίχων όλογράφων λέξεων, δηλαδή στηνπλευρά Α-Δ θα είναι:ΕΝ+ΔΥΟ+ΤΡΙΑ+ΤΕΣΣΑΡΑ=1747-> 1+7+4+7=19^1+9=10 ΔΕΚΑδ,τι ακριβώς προκύπτει και μέ τήν άθροισι τών αριθμών1+2+3+4= 10 ΔΕΚΑ.Στην πλευρά Α-Ζ θα είναι:Στην πλευρά Ζ-Δ θα είναι:ΕΠΤΑ+ΟΚΤΩ+ΕΝΝΕΑ+ΤΕΣΣΑΡΑ= 8236 ^8+2+3+6=19^1+9= 10 ΔΕΚΑο,τι ακριβώς προκύπτει σαν Πυθαγόρειος αριθμός άπό τήν άθροισι τών αντι-στοίχων αριθμών: 7+8+9+4= 28^2+8= 10 ΔΕΚΑ.

Τό ανωτέρω παράδειγμα τής γλωσσολογικής τετρακτύος είναι πολύ χαρακτηριστικό και έντονα αποκαλυπτικό. Έάν όμως εκ του παραδείγματος αυτούεπιχειρούσα να εξαγάγω γενικευμένα συμπεράσματα, παρ' όλη τήν κατά 100%έπαλήθευσί των θα διέπραττα τό αυτό σφάλμα πού άπό αιώνες διαπράττουν οιδιάφοροι ερευνητές, και τούτο διότι ό οιοσδήποτε μαθηματικός θα άντιπαρέθετε τό ότι ή άνω επιτυχία άφορα μόνον 3 πράξεις εκ τών ύπαρχουσών 126 τοιούτων, πού αφορούν τους συνδυασμούς τών εννέα αριθμών λαμβανομένων άνά τέσ-σαρες ή γενικότερα άπό τους 511 μαθηματικούς συνδυασμούς τών εννέα αριθμών λαμβανομένων καθ' οιονδήποτε τρόπον άνά ενα, άνά δύο, άνά τρεις κ.λπ.Είχα τήν υπομονή να προβώ στην έξέτασι όλων γενικώς τών υπαρχόντων 511συνδυασμών τών εννέα αριθμών, εκτελώντας τις αντίστοιχες πράξεις μέ τις κά-τωθι ομάδες λέξεων τής αρχαίας Ελληνικής, πού υποδηλώνουν τους αντίστοι-χους εννέα αριθμούς (αριθμητικά κλιτά ή άκλιτα) ήτοι:Πρώτη ομάς: ΕΝ, ΔΥΟ, ΤΡΙΑ, ΤΕΣΣΑΡΑ, ΠΕΝΤΕ. ΕΞ, ΕΠΤΑ, ΟΚΤΩ,ΕΝΝΕΑ.Δευτέρα ομάς: ΜΟΝΑΣ, ΔΥΑΣ, ΤΡΙΑΣ, ΤΕΤΡΑΣ. ΠΕΝΤΑΣ, ΕΞΑΣ,ΕΠΤΑΣ ή ΕΒΔΟΜΑΣ, ΟΚΤΑΣ. ΕΝΝΕΑΣ.Τρίτη ομάς: ΑΛΦΑ, ΒΗΤΑ, ΓΑΜΜΑ ή ΓΑΜΑ. ΔΕΛΤΑ (Ε)ΨΙΛΟΝ, ΣΤΙ ήςίΓΜΑ, ΖΗΤΑ, ΗΤΑ, ΘΗΤΑ.Τετάρτη ομάς: ΠΡΩΤΟΣ, ΔΕΥΤΕΡΟΣ, ΤΡΙΤΟΣ, ΤΕΤΑΡΤΟΣ, ΠΕΜΠΤΟΣ,ΕΚΤΟΣ, ΕΒΔΟΜΟΣ, όγδοος, ένατος.

Το αποτέλεσμα τής τοιαύτης έρευνας ήτο ομολογουμένως εις το έπακρον άποκαλυπτικόν. Οί 511 αριθμητικές πράξεις των αντιστοίχων συνδυασμών των εννέααρχικών φυσικών αριθμών λαμβανομένων καθ' όλους τους δυνατούς τρόπουςήτοι ανά δύο, άνα τρεις, ανά τέσσαρες,... ανά εννέα επαληθεύονται πλήρως κατά100% με τις αντίστοιχες λέξεις τών αριθμητικών της αρχαίας Ελληνικής γραμ-ματικής!Ή Πυθαγόρεια αύτη άποκάλυψις δίδει το δικαίωμα τής αναζητήσεως τήςγενικής θεωρητικής αιτιολογήσεως τής αληθείας του ότι ή αρχαία Ελληνικήγ λώσσα ήτο μαθηματική. Ή αίτιολόγησις τής άνω γενικής τεκμηριώσεως περιέχεται μέσα στην Πυθαγόρεια έννοια τών αριθμών. Ό Πυθαγόρας έπρέσβευεν, οτι οί βασικοί αριθμοί είναι μόνον εννέα: άπό το Α εως το Θ (1 εως 9). Ό δέ-κατος Ι (10) ήτο το τελικόν όριον, άπό το όποιον ήρχιζε ή άνακύλησις τών ιδίωνεννέα αριθμών.Και άφοϋ οί αρχαίες Ελληνικές λέξεις ήσαν αριθμοί (λεξάριθμοι) και ακολουθούσαν τον γνωστόν άρχαΐον Έλληνικόν κανόνα τής προσθετικής παραθέσεως τών γραμμάτων (αριθμών), έπεται σε συνδυασμό με τήν Πυθαγόρεια ϋπαρξι εννέα μόνον βασικών αρχικών αριθμών ότι όλες ανεξαιρέτως οί αρχαίες Έλληνικές λέξεις (λεξάριθμοι) κατέληγαν οριακά σε μονοψήφιο Πυθαγόρειο αριθμό άπό τό ενα εως τό εννέα. "Αρα τό σύνολο τών αρχαίων Ελληνικών λέξεων χωρίζονται σε εννέα μόνον κατηγορίες, πού παριστάνουν τους εννέα Πυθαγορείους οριακούς αριθμούς από τό 1 εως τό 9.Και άφοϋ σήμερα μέ τήν ΰπαρξι τών εννέα αρχικών φυσικών αριθμών μπορούμε να εκτελέσουμε όλες τις αριθμητικές πράξεις τής μαθηματικής αναλύσεως, έπεται ότι και μέ τις αντίστοιχες ομάδες τών λέξεων τής αρχαίας Ελληνικής γλώσσης, πού φανερώνουν τους αυτούς αριθμούς ενα εως εννέα, μπορούμε κάλλιστα να εκτελέσουμε τις αυτές αριθμητικές πράξεις, σαν να ήσαν φυσικοί αριθμοί.

Στό σημειο αυτό οφείλω να επιστήσω τήν προσοχή τών ερευνητών, κυρίως εκείνων πού ασχολούνται μέ τήν μαθηματικότητα τών Ελληνικών λέξεων, στό γεγονός ότι ή μαθηματικότης αποδεικνύεται και εντοπίζεται μόνον στις λέξεις τής αρχαίας Ελληνικής γλώσσης και γενικώς στις λέξεις εκείνες πού πρωτοδη-μιουργήθηκαν όσον καιρό ίσχυε ό κανών τής αθροιστικής παραθέσεως τών αριθμών (γραμμάτων)• και συνεπώς αφ' ης στιγμής κατηργήθη ό άνω κανών και αντικατεστάθη μέ τον νέον κανόνα τής δεκαδικής θέσεως τών αριθμών, οί νέες Ελληνικές λέξεις έπαυσαν πλέον να έχουν τήν άνακαλυφθεισαν και άποδειχθεΐσαν μαθηματικότητα τών αρχαίων ελληνικών λέξεων και άρα ό πιθανός σχηματισμός λεξαρίθμων στις νεοελληνικές λέξεις μέ τον κανόνα τής παραθέσεως τώναρχαίων Ελλήνων αποτελεί ενα λάθος, και τα εξ αυτών πορίσματα θα είναι λανθασμένα.Ή δεύτερη ίδιαιτερότης αποκαλύπτεται επίσης άπό τόν ιδιο τόν Πυθαγόρα και μάλιστα είναι συνέπεια τής πρώτης ίδιαιτερότητος, τής μαθηματικότητος τών αρχαίων Ελληνικών λέξεων, και άφορα τήν ικανότητα πού έχουν οί αρχαίες μαθηματικές Ελληνικές λέξεις να επαληθεύουν υπερβατικές μαθηματικές σχέσεις, τις όποιες τα κοινά μαθηματικά, κατώτερα και ανώτερα, αδυνατούν να επαληθεύσουν.
Αναρτήθηκε από ΕΝΑΣ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ στις 8:06 π.μ. 0 σχόλια Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ - ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ


Ή τέλεια απόδειξη της μαθηματικότητας της Ελληνικής γλώσσας εδόθη από τον Πυθαγόρα

Ή αρχαία 'Ελληνική γλώσσα εκτός άπο την οικουμενικότητα της ενέχει επίσης και τρεις ιδιαιτερότητες απολύτως επιστημονικά θεμελιούμενες.Ή πρώτη ίδιαιτερότης αποκαλύπτεται και επαληθεύεται από τον ίδιο τον Πυθαγόρα τόσο θεωρητικά στή γενική της μορφή όσο και πρακτικά με πολλές χαρακτηριστικές εφαρμογές και άφορα τήν ευρισκόμενη σέ υπολανθάνουσα κατάσταση άντίληψι, ότι ή αρχαία Ελληνική γλώσσα είναι συγχρόνως και γλώσσα μαθηματική. Ή Πυθαγόρεια θεωρητική γενική άπόδειξις της άνω αλήθειας περιέχεται μέσα στην ϊδια έννοια του Πυθαγορείου αριθμού, πράγμα πού εθελοτυφλοϋντες δέν θέλαμε μέχρι σήμερα να αντιληφθούμε.
Ή πρακτική εφαρμογήτης αλήθειας της μαθηματικότητος τών λέξεων της αρχαίας Ελληνικής γλώσσης εμφανίζεται μέ πολύ έντονο, χαρακτηριστικό και αποκαλυπτικό τρόπο μέσα στον πραγματικό συμβολισμό της Πυθαγορείου τετρακτύος. Πριν δμως αναπτύξουμε λεπτομερώς τις άνω Πυθαγόρειες αλήθειες, είναι ανάγκη να προταχθή τό τι ακριβώς εννοούμε λέγοντες ότι ή ελληνική γλώσσα είναι μαθηματική και τι, σχετικά μέ τό ζήτημα αυτό από ιστορικής και ενημερωτικής πλευράς, υπάρχει μέχρι σήμερα άπό άλλους έρευνητάς, συγγραφείς κ.λπ."Οταν λέμε, ότι ή Ελληνική γλώσσα είναι μαθηματική, εννοούμε, ότι μέ τις ϊδιες τις λέξεις της αρχαίας ελληνικής γλώσσης δυνάμεθα να εκτελέσουμε και επαληθεύσουμε όλες ανεξαιρέτως τις αριθμητικές πράξεις και σχέσεις της μάθηματικής αναλύσεως, όπως ακριβώς τις εκτελούν ή επαληθεύουν οί κοινοί αριθμοί, τουτέστιν δυνάμεθα μέ τήν χρησιμοποίησι τών Ελληνικών λέξεων αντί τών αριθμών να εκτελέσουμε προσθέσεις, αφαιρέσεις, πολλαπλασιασμούς, διαιρέσεις, αναλογίες, δυνάμεις, ρίζες, προόδους, σειρές, ακολουθίες, συνδυασμούς ήνά επαληθεύσουμε διάφορες σχέσεις, ισότητες, ανισότητες, εξισώσεις και ό,τι άλλο μπορούν νά εκτελέσουν οι κοινοί αριθμοί.

'Από ιστορικής πλευράς ή πα-ράδοσις αναφέρει, ότι άπό τους αρχαιότατους χρόνους επικρατούσε ή άντίληψις,ότι ή Ελληνική γλώσσα ήτο συγχρόνως και μαθηματική, γι' αυτό έχαρακτηρίζετο και ώς «γλώσσα τών θεών» (Κικέρων), εις δέ τους προσφάτους χρόνουςέχουν παρουσιασθή στην βιβλιογραφία πολλές σχετικές μελέτες, πού κάθε μίαπροσπαθεί μέ τον τρόπο της νά απόδειξη τήν αλήθεια τού ζητήματος. Έτσι όερευνητής θ. Μανίας στο βιβλίο του «Τα άγνωστα μεγαλουργήματα τών αρχαίων Ελλήνων» παρουσιάζει ενα αρκετά μεγάλο πλήθος σχετικών παραδειγμάτωνπρος έπιβεβαίωσιν της μαθηματικότητος τών Ελληνικών λέξεων. Επίσης ό Μα-νίας είχε προβή και σέ πολλές σχετικές δημόσιες ανακοινώσεις και πολλές και διά-φορες δημοσιεύσεις σχετικών άρθρων, πού δλα απέβλεπαν σύν τοις άλλοις στονά πεισθούν οί αρμόδιοι γλωσσολόγοι, ότι πράγματι οί λέξεις της αρχαίας Έλλη νικής γλώσσης είναι συγχρόνως και μαθηματικές.

Ό μέγας ελλην μαθηματικός Ε. Σταμάτης, ό όποιος ήτο ό μοναδικός βαθύς γνώστης των αρχαίων Ελληνικώνμαθηματικών και στην αρχαία διατύπωσι και επίλυσι αυτών, λέγεται ότι άνεκά-λυψε μέσα στα Όμηρικά επη μαθηματικές εξισώσεις. Προσφάτως ό ερευνητήςμαθηματικός Κ. Μαρκατος παρουσιάζει στα βιβλία του «Η Γλώσσα τών Γλωσ-σών», «Κόσμος-Γνώση και Γλώσσα», στο περιοδικό «Π.α.Μ.Μ.Ε.Γ.α.Σ.» και σε διάφορα περιοδικά και έντυπα ενα πολύ μεγάλο πλήθος παραδειγμάτων και εφαρ-μογών, πού αφορούν τήν δημιουργίαν αρχαίων Ελληνικών λέξεων και τών συνωνύμων γνωμονικών ακολουθιών. Ό ερευνητής και συγγραφεύς Άθ. 'Αγγελόπουλος στο βιβλίο του «'Ομφαλός» προτάσσει ειδικό περιεχόμενο μέ τον τίτλο «Το θαύμα τής μαθηματικής γλώσσης» μέ ειδική σημείωσι για τήν άποκάλυ-ψι αυτή. Επίσης πολλοί έρευνηταί συγγραφείς, θεωρούντες σαν τετελεσμένο γε-γονός τήν αλήθεια τής μαθηματικότητος τών λέξεων τής αρχαίας Ελληνικής γλώσσης, αναφέρονται τακτικώτατα σαυτήν εν εϊδει πλέον λογοτεχνικής εκφράσεως. Η σπουδαιότητα τέλος τής υπάρξεως του θέματος αυτού καταφαίνεταικαι εκ του ότι τα Υπουργεία Παιδείας και "Ερευνας και Τεχνολογίας περιέλαβαν στα ερευνητικά τους προγράμματα είδικήν έρευνα μέ τόν τίτλο «Μαθηματική μελέτη τής Ελληνικής γλώσσας».

Τούτων ούτως εχόντων, θα έπρεπε το ζήτημα να εθεωρείτο λελυμένο και αποδεδειγμένο, πλην όμως τόσον οι ειδικοί μαθηματικοί όσον και οι γλωσσολόγοι δέν θεωρούν τα μέχρι σήμερα παρουσιασθέντα παραδείγματα, ότι αποτελούν άδιαφιλονίκητον άπόδειξιν τής μαθηματικότητος τής αρχαίας Ελληνικής γλώσσης, στην γενική της έννοια βέβαια, χαρακτηρίζοντας αυτά ώς τυχαίες συμπτώσεις ή, τό πολύ-πολύ,ώς ενδείξεις μεν αλλ'ουχί αποδείξεις γενικής ισχύος. Αυτόοφείλεται κατά τήν γνώμη μου όχι στο ότι τα παρουσιασθέντα παραδείγματαδέν ήσαν αρκετά και ικανά να αποδείξουν τήν αλήθεια του ζητήματος, άλλα κυρίως στο ότι ό τρόπος μέ τόν οποίο παρουσιάζονται δέν δύναται να θεωρηθή ότιαποτελεί πλήρη και γενικευμένη επιστημονική μορφή τεκμηριώσεως."Ο,τι ακριβώς δέν επέτυχαν οι διάφοροι έρευνηταί να αποδείξουν, το είχεήδη προ 26 αιώνων επιτύχει ό Πυθαγόρας, αποκαλύπτοντας και παρουσιάζονταςμέ τέλειο επιστημονικό τρόπο τήν πλήρη θεωρητική και πρακτική γενική τεκμηρίωσι τής μαθηματικότητος τών λέξεων τής αρχαίας Ελληνικής γλώσσης,πράγμα πού, ώς προεΐπα, δέν είχαμε μέχρι σήμερα άντιληφθή. Έξ αυτών ή μέν γενική θεωρητική Πυθαγόρεια τεκμηρίωσι τής άνω αλήθειας είναι τόσο εξαιρετικά απλή στή σύλληψι τής ιδέας της, ώστε να χαρακτηρίζεται σαν «το αυγό του Κολόμβου», ή δέ Πυθαγόρεια πρακτική εφαρμογή κυριολεκτικά κραυγάζει για τήν μαθηματικότητα τών αρχαίων Ελληνικών λέξεων.'Αλλ' ας αρχίσουμε άπό τις κραυγαλέες αποκαλύψεις τής Πυθαγορείου τετρακτύος.

Ώς γνωστόν, το σύμβολον τής τετρακτύος παρίσταται άπό ενα ισό-πλευρο τρίγωνο, στις πλευρές του όποιου υπάρχουν ανά τέσσαρες κοκκίδες, πούπροέρχονται άπό τις αντίστοιχες κορυφές τών μικρών εσωτερικών ισοπλεύρωντριγώνων, τα όποια κατασκευάζονται, αν άπό το κέντρον βάρους αύτοΰ άχθοΰνπαράλληλες προς τις αντίστοιχες βάσεις. Ή ανωτέρω γεωμετρική άπεικόνισι τήςτετρακτύος δέν είναι κάποιο αυθαίρετο, τυχαίο συμβολικό σχήμα, άλλα, όπως έχειάποδειχθή στον 2ο τόμο τής ερευνάς μου "Ο Μυστικός Κώδικας του Πυθαγόρα" , είναι ένα απόσπασμα απο το μεγάλο σχέδιο της Αρμονίας των Ουρανίων Σφαιρών (Συμπάντων) και έχει εκτός από τον συμβολισμό της αφηρημένης φιλοσοφίας και εφαρμογές στις θετικές επιστήμες .

Οι κοκκίδες των πλευρών της τετρακτύος ( στο ανωτέρω σχήμα) είναι αριθμημένες με τα γράμματα αριθμούς του Ελληνικού αλφαβήτου Α, Β, Γ, Δ, Ε, ζ, Ζ, Η, Θ (πού αντιστοιχούνστους αριθμούς αντιστοίχως 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9). Ή ανωτέρω άρίθμησις συ-μπληρώνεται και μέ τήν όλόγραφη μορφή των αντιστοίχων αριθμών ήτοι με τιςλέξεις ΕΝ. ΔΥΟ, ΤΡΙΑ, ΤΕΣΣΑΡΑ, ΠΕΝΤΕ, ΕΞ, ΕΠΤΑ, ΟΚΤΩ και ΕΝΝΕΑ (βλέπε κατωτέρω είδικον συμβολικον σχέδιον της Πυθαγόρειας Γλωσσολογικής Τετρακτύος).Είναι γνωστόν, οτι μία από τις πολλές ιδιότητες τής τετρακτύος (βλέπε 2ον τόμον του «Μυστικού Κώδικα τον Πυθαγόρα») είναι και ή κατωτέρω: Αν απόοποιαδήποτε πλευρά τής τετρακτύος εξετασθή ή υπάρχουσα άνα πλευράν άθροισις των υπαρχόντων εις αυτήν αριθμών, προκύπτει πάντοτε ό αθροιστικός Πυθαγόρειος συμβολικός αριθμός 10 (ΔΕΚΑ). Τό ϊδιο ακριβώς αριθμητικό αποτέλεσμα προκύπτει σε κάθε πλευρά, αν αντί των αριθμών προσθέσουμε τις αριθμητικές τιμές (λεξαρίθμους) τών αντιστοίχων όλογράφων λέξεων, δηλαδή στηνπλευρά Α-Δ θα είναι:ΕΝ+ΔΥΟ+ΤΡΙΑ+ΤΕΣΣΑΡΑ=1747-> 1+7+4+7=19^1+9=10 ΔΕΚΑδ,τι ακριβώς προκύπτει και μέ τήν άθροισι τών αριθμών1+2+3+4= 10 ΔΕΚΑ.Στην πλευρά Α-Ζ θα είναι:Στην πλευρά Ζ-Δ θα είναι:ΕΠΤΑ+ΟΚΤΩ+ΕΝΝΕΑ+ΤΕΣΣΑΡΑ= 8236 ^8+2+3+6=19^1+9= 10 ΔΕΚΑο,τι ακριβώς προκύπτει σαν Πυθαγόρειος αριθμός άπό τήν άθροισι τών αντι-στοίχων αριθμών: 7+8+9+4= 28^2+8= 10 ΔΕΚΑ.

Τό ανωτέρω παράδειγμα τής γλωσσολογικής τετρακτύος είναι πολύ χαρακτηριστικό και έντονα αποκαλυπτικό. Έάν όμως εκ του παραδείγματος αυτούεπιχειρούσα να εξαγάγω γενικευμένα συμπεράσματα, παρ' όλη τήν κατά 100%έπαλήθευσί των θα διέπραττα τό αυτό σφάλμα πού άπό αιώνες διαπράττουν οιδιάφοροι ερευνητές, και τούτο διότι ό οιοσδήποτε μαθηματικός θα άντιπαρέθετε τό ότι ή άνω επιτυχία άφορα μόνον 3 πράξεις εκ τών ύπαρχουσών 126 τοιούτων, πού αφορούν τους συνδυασμούς τών εννέα αριθμών λαμβανομένων άνά τέσ-σαρες ή γενικότερα άπό τους 511 μαθηματικούς συνδυασμούς τών εννέα αριθμών λαμβανομένων καθ' οιονδήποτε τρόπον άνά ενα, άνά δύο, άνά τρεις κ.λπ.Είχα τήν υπομονή να προβώ στην έξέτασι όλων γενικώς τών υπαρχόντων 511συνδυασμών τών εννέα αριθμών, εκτελώντας τις αντίστοιχες πράξεις μέ τις κά-τωθι ομάδες λέξεων τής αρχαίας Ελληνικής, πού υποδηλώνουν τους αντίστοι-χους εννέα αριθμούς (αριθμητικά κλιτά ή άκλιτα) ήτοι:Πρώτη ομάς: ΕΝ, ΔΥΟ, ΤΡΙΑ, ΤΕΣΣΑΡΑ, ΠΕΝΤΕ. ΕΞ, ΕΠΤΑ, ΟΚΤΩ,ΕΝΝΕΑ.Δευτέρα ομάς: ΜΟΝΑΣ, ΔΥΑΣ, ΤΡΙΑΣ, ΤΕΤΡΑΣ. ΠΕΝΤΑΣ, ΕΞΑΣ,ΕΠΤΑΣ ή ΕΒΔΟΜΑΣ, ΟΚΤΑΣ. ΕΝΝΕΑΣ.Τρίτη ομάς: ΑΛΦΑ, ΒΗΤΑ, ΓΑΜΜΑ ή ΓΑΜΑ. ΔΕΛΤΑ (Ε)ΨΙΛΟΝ, ΣΤΙ ήςίΓΜΑ, ΖΗΤΑ, ΗΤΑ, ΘΗΤΑ.Τετάρτη ομάς: ΠΡΩΤΟΣ, ΔΕΥΤΕΡΟΣ, ΤΡΙΤΟΣ, ΤΕΤΑΡΤΟΣ, ΠΕΜΠΤΟΣ,ΕΚΤΟΣ, ΕΒΔΟΜΟΣ, όγδοος, ένατος.

Το αποτέλεσμα τής τοιαύτης έρευνας ήτο ομολογουμένως εις το έπακρον άποκαλυπτικόν. Οί 511 αριθμητικές πράξεις των αντιστοίχων συνδυασμών των εννέααρχικών φυσικών αριθμών λαμβανομένων καθ' όλους τους δυνατούς τρόπουςήτοι ανά δύο, άνα τρεις, ανά τέσσαρες,... ανά εννέα επαληθεύονται πλήρως κατά100% με τις αντίστοιχες λέξεις τών αριθμητικών της αρχαίας Ελληνικής γραμ-ματικής!Ή Πυθαγόρεια αύτη άποκάλυψις δίδει το δικαίωμα τής αναζητήσεως τήςγενικής θεωρητικής αιτιολογήσεως τής αληθείας του ότι ή αρχαία Ελληνικήγ λώσσα ήτο μαθηματική. Ή αίτιολόγησις τής άνω γενικής τεκμηριώσεως περιέχεται μέσα στην Πυθαγόρεια έννοια τών αριθμών. Ό Πυθαγόρας έπρέσβευεν, οτι οί βασικοί αριθμοί είναι μόνον εννέα: άπό το Α εως το Θ (1 εως 9). Ό δέ-κατος Ι (10) ήτο το τελικόν όριον, άπό το όποιον ήρχιζε ή άνακύλησις τών ιδίωνεννέα αριθμών.Και άφοϋ οί αρχαίες Ελληνικές λέξεις ήσαν αριθμοί (λεξάριθμοι) και ακολουθούσαν τον γνωστόν άρχαΐον Έλληνικόν κανόνα τής προσθετικής παραθέσεως τών γραμμάτων (αριθμών), έπεται σε συνδυασμό με τήν Πυθαγόρεια ϋπαρξι εννέα μόνον βασικών αρχικών αριθμών ότι όλες ανεξαιρέτως οί αρχαίες Έλληνικές λέξεις (λεξάριθμοι) κατέληγαν οριακά σε μονοψήφιο Πυθαγόρειο αριθμό άπό τό ενα εως τό εννέα. "Αρα τό σύνολο τών αρχαίων Ελληνικών λέξεων χωρίζονται σε εννέα μόνον κατηγορίες, πού παριστάνουν τους εννέα Πυθαγορείους οριακούς αριθμούς από τό 1 εως τό 9.Και άφοϋ σήμερα μέ τήν ΰπαρξι τών εννέα αρχικών φυσικών αριθμών μπορούμε να εκτελέσουμε όλες τις αριθμητικές πράξεις τής μαθηματικής αναλύσεως, έπεται ότι και μέ τις αντίστοιχες ομάδες τών λέξεων τής αρχαίας Ελληνικής γλώσσης, πού φανερώνουν τους αυτούς αριθμούς ενα εως εννέα, μπορούμε κάλλιστα να εκτελέσουμε τις αυτές αριθμητικές πράξεις, σαν να ήσαν φυσικοί αριθμοί.

Στό σημειο αυτό οφείλω να επιστήσω τήν προσοχή τών ερευνητών, κυρίως εκείνων πού ασχολούνται μέ τήν μαθηματικότητα τών Ελληνικών λέξεων, στό γεγονός ότι ή μαθηματικότης αποδεικνύεται και εντοπίζεται μόνον στις λέξεις τής αρχαίας Ελληνικής γλώσσης και γενικώς στις λέξεις εκείνες πού πρωτοδη-μιουργήθηκαν όσον καιρό ίσχυε ό κανών τής αθροιστικής παραθέσεως τών αριθμών (γραμμάτων)• και συνεπώς αφ' ης στιγμής κατηργήθη ό άνω κανών και αντικατεστάθη μέ τον νέον κανόνα τής δεκαδικής θέσεως τών αριθμών, οί νέες Ελληνικές λέξεις έπαυσαν πλέον να έχουν τήν άνακαλυφθεισαν και άποδειχθεΐσαν μαθηματικότητα τών αρχαίων ελληνικών λέξεων και άρα ό πιθανός σχηματισμός λεξαρίθμων στις νεοελληνικές λέξεις μέ τον κανόνα τής παραθέσεως τώναρχαίων Ελλήνων αποτελεί ενα λάθος, και τα εξ αυτών πορίσματα θα είναι λανθασμένα.Ή δεύτερη ίδιαιτερότης αποκαλύπτεται επίσης άπό τόν ιδιο τόν Πυθαγόρα και μάλιστα είναι συνέπεια τής πρώτης ίδιαιτερότητος, τής μαθηματικότητος τών αρχαίων Ελληνικών λέξεων, και άφορα τήν ικανότητα πού έχουν οί αρχαίες μαθηματικές Ελληνικές λέξεις να επαληθεύουν υπερβατικές μαθηματικές σχέσεις, τις όποιες τα κοινά μαθηματικά, κατώτερα και ανώτερα, αδυνατούν να επαληθεύσουν.
Αναρτήθηκε από ΕΝΑΣ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ στις 8:00 π.μ. 0 σχόλια Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Ετικέτες μαθηματικά - πυθαγόρας
Τετάρτη, 09 Δεκεμβρίου 2009
RS Radio
RS Radio
Αναρτήθηκε από ΕΝΑΣ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ στις 2:34 π.μ. 0 σχόλια Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Τρίτη, 08 Δεκεμβρίου 2009
Η ΣΥΜΠΟΝΙΑ - ιστορία με δίδαγμα
Κάποτε ζούσε ένας πολύ σπάταλος νεαρός. Αφού ξόδεψε μέχρι και την τελευταία του δεκάρα γλεντοκοπώντας, έφτασε στο σημείο να μην έχει μείνει τίποτα που να μην τον αηδιάζει, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού του.

Τότε, αποφάσισε ότι δεν του έμενε τίποτε άλλο να κάνει παρά να πάει σ΄ ένα Ζεν μοναστήρι και να γίνει μοναχός. Αυτή ήταν η τελευταία του ελπίδα.

Δεν ήθελε στ΄ αλήθεια να γίνει μοναχός, απλά δεν του είχε απομείνει τίποτε άλλο. ΄Ετσι πήγε στο μοναστήρι και έμεινε γονατιστός για τρεις μέρες έξω στο χιόνι, όπως έχει το εθιμοτυπικό για τους επίδοξους μοναχούς.

Τελικά ο ηγούμενος, ένας γεροπαράξενος, συμφώνησε να τον δει. Άκουσε προσεχτικά ό,τι είχε να του πει ο νεαρός, δίχως ο ίδιος να λέει πολλά, και αφού τελείωσε, του έθεσε το εξής ερώτημα:

"Χμμμμ.., λοιπόν... είσαι καλός σε κάτι, οτιδήποτε;¨.

Ο νεαρός συλλογίστηκε για λίγο και του αποκρίθηκε: ¨Ναι, κάτι ξέρω από σκάκι".
Τότε, ο ηγούμενος φώναξε τον ακόλουθό του και του ζήτησε να καλέσει ένα συγκεκριμένο μοναχό. Ο μοναχός έφτασε. ΄Ηταν γέρος και είχε περάσει πολλά χρόνια στο μοναστήρι.

Μετά ο ηγούμενος είπε στον ακόλουθό του. "Φέρε μου το σπαθί μου¨.
Ο ακόλουθος έφερε το σπαθί και το απόθεσε δίπλα στον ηγούμενο.....

Τότε ο ηγούμενος απεύνθηκε στο γέρο μοναχό και στο νεαρό. ¨Τώρα, θα παίξετε μια παρτίδα σκάκι. ΄Οποιος χάσει θα του κόψω το κεφάλι μ΄ αυτό το σπαθί!¨.

Τον κοίταξαν καλά και κατάλαβαν ότι το εννοούσε. ΄Ετσι, ο νεαρός έκανε την πρώτη κίνηση. Ο γέρος, που δεν ήταν και κακός παίχτης, έκανε τη δική του.

Ο νεαρός έκανε την επόμενη κίνηση. Ο γέρος ανταπέδωσε. Μετά από λίγο ο νεαρός άρχισε να λούζεται στον ιδρώτα.

'Ετσι, αποφάσισε να συγκεντρωθεί όσο μπορούσε. Τα έδωσε όλα στο παιχνίδι και κατάφερε να αντεπιτεθεί επιτυχώς στις απειλητικές κινήσεις του μοναχού.

Τότε, ανάσανε με ανακούφιση. ¨Α! το παιχνίδι δεν πάει και πολύ άσχημα!¨. Αλλά, ακριβώς εκείνη τη στιγμή, όταν ήταν σίγουρος ότι θα νικήσει, σήκωσε το κεφάλι του και πρόσεξε το πρόσωπο του γέρου μοναχού..

Ο γέρος μοναχός, είχε περάσει πολλά χρόνια στο μοναστήρι ίσως είκοσι, ίσως τριάντα ή ακόμη και σαράντα. Είχε υποφέρει πολύσ τη ζωή του και είχε ζήσει με μεγάλη αυταπάρνηση και λιτότητα.

Είχε ασκηθεί πολύ στο διαλογισμό. Το πρόσωπό του ήταν αδύνατο, φαγωμένο και ασκητικό. Ο
νεαρός ξαφνικά σκέφτηκε. ¨Υπήρξα τέτοιος χαραμοφάης! Δεν βοήθησα κανέναν στη ζωή μου.

Και αυτός ο μοναχός, που έζησε μια τόσο άγια ζωή, τώρα θα πρέπει να πεθάνει¨. ΄Ετσι, τον συνεπήρε ένα κύμα συμπόνιας.

'Ενιωσε φοβερή λύπη για το γέρο μοναχό, που καθόταν εκεί αδιαμαρτύρητα και συνέχιζε να παίζει, σύμφωνα με τις διαταγές του ηγουμένου, και όπου να ΄ναι θα έχανε και θα έπρεπε να πεθάνει.

Μια φοβερή συμπόνια πλημμύρισε την καρδιά του και σκέφτηκε. ¨Δεν μπορώ να το επιτρέψω αυτό¨. ΄Ετσι, έκανε επίτηδες μια λάθος κίνηση.

Ο μοναχός, έκανε τη δική του. Μετά, ο νεαρός έκανε επίτηδες άλλη μία λάθος κίνηση και ήταν εμφανές ότι έχανε και ότι θα του ήταν αδύνατο να ξαναπάρει τα ηνία του παιχνιδιού.

Τότε, ξαφνικά, ο ηγούμενος χάλασε την σκακιέρα και είπε: ¨Κανείς, δεν κέρδισε και κανείς δεν έχασε¨. Μετά, απευθύνθηκε στο νεαρό λέγοντας του:

¨ΕΜΑΘΕΣ ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΗΜΕΡΑ: ΤΗΝ ΑΥΤΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΜΠΟΝΙΑ. ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΕΜΑΘΕΣ ΤΗ ΣΥΜΠΟΝΙΑ - ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΑΡΚΕΙ!¨.


Πιστεύω ότι η συμπόνια και η αγάπη είναι απαραίτητες για να αποκτήσουμε την ευτυχία ή την ηρεμία. Αυτοί οι ψυχικοί παράγοντες είναι καθοριστικοί. Νομίζω ότι αποτελούν τη βασική πηγή. Τι είναι η συμπόνια; Στη βουδιστική κοσμοθεωρία υπάρχουν διάφορα είδη συμπόνιας. Η βασική έννοια της συμπόνιας δεν είναι απλώς ένα αίσθημα εγγύτητας ή απλώς ένα αίσθημα οίκτου. Περισσότερο πιστεύω ότι με την αληθινή συμπόνια δεν συναισθανόμαστε μόνο τα δεινά και τον πόνο των άλλων, αλλά νιώθουμε επίσης μια αποφασιστικότητα να ξεπεράσουμε αυτόν τον πόνο. Μια πλευρά της συμπόνιας είναι ένα είδος αποφασιστικότητας και ευθύνης. Έτσι η συμπόνια μάς φέρνει ηρεμία αλλά και εσωτερική δύναμη. Η εσωτερική δύναμη είναι η απώτατη πηγή ευτυχίας.
Όταν αντιμετωπίζουμε κάποιο πρόβλημα, πολλά εξαρτώνται από την προσωπική μας στάση απέναντι σε αυτό το πρόβλημα ή την τραγωδία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν κάποιος βρίσκεται αντιμέτωπος με την τραγωδία, χάνει την ελπίδα του, αποθαρρύνεται και καταλήγει να απογοητεύεται. Αντιθέτως, αν κάποιος έχει μια συγκεκριμένη ψυχική στάση, η τραγωδία και η οδύνη του δίνουν περισσότερη ενέργεια, περισσότερη αποφασιστικότητα.
ΔΑΛΑΪ ΛΑΜΑ
Category: Education
Αναρτήθηκε από ΕΝΑΣ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ στις 10:28 μ.μ. 1 σχόλια Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Ετικέτες η συμπόνια - ιστορία με δίδαγμα
Παρασκευή, 20 Νοεμβρίου 2009
Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ

Ο Ερωτας και η Ψυχη είναι ένα μυθολογικό ζευγάρι, που βασανίστηκαν πολύ μέχρι να μπορέσουν να χαρούν την αγάπη τους ανεμπόδιστα. Αυτός είναι ο μύθος του Ερωτα και της Ψυχής όπως τον αναφέρει ο Απουλήιος, Ρωμαίος συγγραφέας του 2ου μ.Χ. αιώνα.


Ερωτας και Ψυχη
Αν και ο Θεός Ερως στην αρχαιότητα ήταν υπεύθυνος για τα πάθη πολλών θνητών και μη, τελικά και ο ίδιος δεν γλίτωσε από τα βέλη του. Ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα την Ψυχή, μια θνητή που είχε τη φήμη μιας πανέμορφης γυναίκας. Ο μύθος του Ερωτα και της Ψυχής είναι όμορφος και αποδεικνύει τη δύναμη της αγάπης και του έρωτα στις ζωές όλων.

Η Ψυχή ήταν μια θνητή, κόρη μιας πολύ συνηθισμένης οικογένειας με τρία παιδιά. Ανθρωποι από όλα τα μέρη έρχονταν να επισκεφτούν την Ψυχή και να θαυμάσουν την ομορφιά της, τιμώντας την περισσότερο από τη Θεά Αφροδίτη.

Η Αφροδίτη όταν αντιλήφθηκε τι ακριβώς συνέβαινε, αποφάσισε να ζητήσει την παρέμβαση του γιου της Ερωτα, ο οποίος ανέλαβε να δηλητηριάσει τις ψυχές των ανδρών ώστε να μην επιθυμούν την Ψυχή. Ωστόσο, και ο ίδιος ερωτεύτηκε την Ψυχή, στρέφοντας κατά λάθος το βέλος του κατά του εαυτού του.

Τα χρόνια περνούσαν και οι γονείς της Ψυχής ήταν σαφώς προβληματισμένοι από την έλλειψη μνηστήρων, οπότε αποφάσισαν να στείλουν να πάρουν χρησμό, υποπτευόμενοι ότι κάποιος θεός έχει αναμειχθεί. Στους Δελφούς λοιπόν, ο Απόλλων, υπό την καθοδήγηση του θεού Ερωτα έδωσε χρησμό:

«Η Ψυχή δεν προορίζεται για γυναίκα κανενός θνητού. Ο άντρας της την περιμένει στην κορυφή ενός βουνού, και είναι ένα αποκρουστικό τέρας, που κανείς, ούτε θνητός ούτε αθάνατος, δεν μπορεί να του αντισταθεί». Αν και όλοι έπεσαν σε βαθιά θλίψη, αποφάσισαν να εκπληρώσουν το χρησμό ετοιμάζοντας λαμπρό γάμο με το “τέρας” του βουνού.

Ο γάμος έγινε αλλά η Ψυχή δεν μπορούσε να δει το σύζυγό της, ο οποίος εμφανιζόταν μόνο τα βράδια σε εκείνη και πάντα μέσα στο σκοτάδι. Ήταν ωστόσο τόσο τρυφερός και καλόκαρδος που η Ψυχή κατάλαβε ότι δεν μπορεί να είναι ένα αποκρουστικό τέρας, αλλά ο άντρας που επιθυμούσε σε όλη της τη ζωή.

Περνούσε υπέροχα μαζί του αλλά προβληματιζόταν γιατί δεν τον είχε δει ποτέ. Όταν κάποια στιγμή αποφάσισε να πάει στο πατρικό της, οι αδερφές της ζήλεψαν για την καλή της τύχη και την έπεισαν ότι για να μη θέλει να της φανερωθεί όχι μόνο θα είναι ένα τέρας, αλλά θα θέλει να τη σκοτώσει κιόλας. Ετσι λοιπόν της πρότειναν να τον σκοτώσει εκείνη πρώτη.

Η Ψυχή χάνει τον Ερωτα

Η Ψυχή με το λυχνάρι αντικρίζει το πρόσωπο του Ερωτα
Η Ψυχή γύρισε στο παλάτι, και ξάπλωσε με το μυστηριώδη σύζυγό της. Όταν εκείνος αποκοιμήθηκε, η ψυχή πήρε ένα λυχνάρι και ένα μαχαίρι και αποφάσισε να τον σκοτώσει. Εγειρε από πάνω του και καθώς φώτισε το πρόσωπο του με το λυχνάρι, είδε προς μεγάλη της έκπληξη τον πανέμορφο Θεό Ερωτα.

Η Ψυχή τα έχασε, το λυχνάρι έγειρε στο πλάι και καυτό λάδι χύθηκε πάνω στον Ερωτα. Ο Ερωτας ξύπνησε από τον πόνο και πέταξε μακριά, λέγοντας της πως η καχυποψία της σκότωσε την αγάπη τους και ότι δεν θα μπορούσαν να είναι μαζί πια, αφού αυτή – μια θνητή – είδε το πρόσωπο ενός αθάνατου.

Μετανιωμένη η Ψυχή άρχισε να αναζητά τον Ερωτα παντού, χωρίς αποτέλεσμα. Κάποια στιγμή μετά από πολλή περιπλάνηση έφτασε σε ναό της θεάς Δήμητρας, η οποία τη συμβούλεψε να παρακαλέσει την Αφροδίτη να την αφήσει να δει το γιο της.

Η Αφροδίτη είχε φυλακίσει τον Ερωτα μέχρι να ξεχάσει την Ψυχή και να επουλωθεί η πληγή από το καυτό λάδι. Ακουσε όμως από τις ικεσίες της Ψυχής και της απάντησε ότι για να δει τον αγαπημένο της, θα έπρεπε πρώτα να περάσει τρεις δοκιμασίες.

Οι δοκιμασίες ήταν δύσκολες, αλλά η Ψυχή κατόρθωσε να πραγματοποιήσει τις δυο πρώτες με επιτυχία. Ωστόσο η τελευταία δοκιμασία απαιτούσε να κατέβει στον Άδη και να φέρει το κουτί της Περσεφόνης στην Αφροδίτη. Το κουτί αυτό περιείχε το μαγικό ελιξήριο της ομορφιάς και η Ψυχή απαγορευόταν να το ανοίξει.

Η Ψυχή πήρε το κουτί αλλά δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό να το ανοίξει για να πάρει λίγο φάρμακο ομορφιάς για τον εαυτό της. Ωστόσο στο κουτί η Περσεφόνη δεν είχε βάλει κανένα μαγικό φίλτρο που θα μπορούσε να την κάνει πιο όμορφη, αλλά τον Μορφέα, που την έριξε σε βαθύ ύπνο.

Ο Ερωτας σώζει την Ψυχή

Οταν ο Ερωτας έμαθε τι έπαθε η αγαπημένη του, δραπέτευσε από το παλάτι της Αφροδίτης, πέταξε στον Ολυμπο και παρακάλεσε τον Δία να σώσει την Ψυχή. Ο Δίας συγκινημένος από την αγάπη του θεού Ερωτα, την έκανε αθάνατη, επιτρέποντας στον Ερωτα να ενωθεί μαζί της για πάντα.
Αναρτήθηκε από ΕΝΑΣ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ στις 2:24 π.μ. 2 σχόλια Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
Ετικέτες έρωτας - ψυχή
Πέμπτη, 19 Νοεμβρίου 2009
ΤΑ 10 ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Filed under: by: giem®
Ζούμε σε έναν κατά το μεγαλύτερο μέρος άγνωστο και ίσως κάπως μυστηριώδη κόσμο, προσπαθώντας από τις πιο μακρινές στιγμές του παρελθόντος να ξεκλειδώσουμε τα μυστικά του, που είναι και τα μυστικά της ύπαρξής μας. Χιλιάδες είναι τα ερωτήματα που έχουν διατυπωθεί ανά τους αιώνες, κάποια από αυτά απαντήθηκαν, κάποια άλλα όχι. Πολλές φορές δε φαίνεται, πως μια απάντηση γεννάει και νέα ερωτήματα. Κάπως έτσι έγινε και με το...
νου του ανθρώπου. Βαδίζοντας στον 21ο αιώνα η σύγχρονη επιστήμη έχει προσεγγίσει σε μεγάλο βαθμό την κατανόηση νοητικών λειτουργιών, που πριν από μερικούς αιώνες φαινόντουσαν ερωτήματα που θα παρέμεναν για πάντα μυστηριώδη. Τα έχει όμως απαντήσει, ή απλά άνοιξε το κουτί της Πανδώρας;
Όνειρα

Αν ρωτούσατε 10 ανθρώπους σχετικά με τη φύση των ονείρων, πιθανότατα θα παίρνατε 10 διαφορετικές απαντήσεις. Κι αυτό, επειδή οι επιστήμονες ακόμα προσπαθούν να λύσουν το μυστήριο. Μία πιθανότητα: τα όνειρα ασκούν το νου ενεργοποιώντας συνάψεις μεταξύ νευρικών κυττάρων. Άλλη θεωρία είναι ότι οι άνθρωποι ονειρεύονται για στόχους και αισθήματα που δεν πραγματώθηκαν κατά τη διάρκεια της ημέρας και η διαδικασία των ονείρων βοηθάει στη στερεοποίηση των σκέψεων και των αναμνήσεων. Γενικά, οι επιστήμονες συμφωνούν ότι ονειρευόμαστε κυρίως κατά τη διάρκεια του βαθύτερου σταδίου του ύπνου, του ονομαζόμενου ύπνου REM (REM: Rapid Eye Movement γρήγορη κίνηση των ματιών), αν και συμβαίνει να βλέπουμε όνειρα και στα υπόλοιπα στάδια του ύπνου.
Ύπνος

Το κάνουν οι μύγες των φρούτων, το κάνουν οι τίγρεις και άλλα ζώα, το κάνει ο άνθρωπος και φαίνεται πως δεν χορταίνει με τίποτε. Ο λόγος, για τον ύπνο. Κλείνουμε τα μάτια και αυτή η διαδικασία είναι τόσο σημαντική για μας, ώστε ξοδεύουμε το ένα τέταρτο ολόκληρης της ζωής μας κοιμούμενοι. Αλλά οι λόγοι που κρύβονται πίσω από το φαινόμενο του ύπνου εξακολουθούν να αποτελούν ένα αίνιγμα, όσο αποτελούν και τα όνειρα. Ένα πράγμα που γνωρίζουν οι επιστήμονες είναι, πως ο ύπνος έχει κριτική σημασία για τα θηλαστικά. Παρατεταμένες περίοδοι αϋπνίας μπορούν να οδηγήσουν σε ζαλάδες, ψευδαισθήσεις και σε ακραίες περιπτώσεις, ακόμα και στο θάνατο. Υπάρχουν δύο βασικά στάδια ύπνου, ο NREM (non REM) κατά τη διάρκεια του οποίου ο εγκέφαλος παρουσιάζει χαμηλή μεταβολική δραστηριότητα και ο REM, όπου ο εγκέφαλος εμφανίζει μεγάλη δραστηριότητα. Κάποιοι επιστήμονες θεωρούν ότι ο NREM ύπνος είναι αυτός που πρακτικά ξεκουράζει το σώμα εξασφαλίζοντας τη συντήρηση της ενέργειάς μας, όπως γίνεται στα ζώα με τη χειμερία νάρκη. Ο REM ύπνος θα μπορούσε να βοηθάει στην οργάνωση των αναμνήσεων. Αυτή η άποψη όμως δεν έχει αποδειχθεί, και τα όνειρα που εμφανίζονται σ΄ αυτό το στάδιο δε σχετίζονται πάντα με αναμνήσεις.
Αισθήσεις από μέλη φαντάσματα

Υπολογίζεται πως περίπου το 80% των αναπήρων (με κολοβώματα) έχουν αισθήσεις που περιλαμβάνουν θερμότητα, φαγούρα, πίεση και πόνο και που προέρχονται από το αφαιρεμένο μέλος. Τα άτομα που βιώνουν αυτό το φαινόμενο, το οποίο είναι γνωστό ως 'μέλος φάντασμα', νιώθουν σαν το μέλος που έχουν χάσει να είναι ακόμα μέρος του σώματός τους. Μία εξήγηση θεωρεί ότι τα νεύρα που αντιστοιχούν στο απολεσθέν μέλος δημιουργούν νέες συνδέσεις με τον νωτιαίο μυελό και συνεχίζουν να στέλνουν σήματα στον εγκέφαλο σα να υπήρχε το μέλος ακόμα εκεί. Μια άλλη πιθανότητα είναι πως ο εγκέφαλος είναι ρυθμισμένος να λειτουργεί θεωρώντας πως υπάρχει ολόκληρο το σώμα, δηλαδή ο νους συνεχίζει να διατηρεί ένα σχεδιάγραμμα του σώματος στο οποίο περιλαμβάνει όλα τα μέλη του.
Το βιολογικό ρολόι

Βρίσκεται στον υποθάλαμο και ονομάζεται υπερχιασματικός πυρήνας, ή βιολογικό ρολόι και προγραμματίζει το σώμα να ακολουθεί έναν ρυθμό 24 ωρών (κιρκαδιανός ρυθμός). Το πιο ευδιάκριτο αποτέλεσμα του κιρκαδιανού ρυθμού είναι ο κύκλος του ύπνου και της εγρήγορσης, αλλά το βιολογικό ρολόι επίσης ελέγχει τη λειτουργία της πέψης, τη θερμοκρασία του σώματος, την πίεση του αίματος και την παραγωγή ορμονών. Ερευνητές έχουν βρει ότι η ένταση του φωτός μπορεί να προσαρμόσει το ρολόι προς τα μπρος ή προς τα πίσω, ρυθμίζοντας την έκκριση της ορμόνης μελατονίνη. Η τελευταία διαφωνία αφορά στο εάν συμπληρώματα μελατονίνης θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην πρόληψη του jet lag, το σύνδρομο που προκαλείται όταν κάποιος πετάει με αεροπλάνο διασχίζοντας διαφορετικές ζώνες ώρας.
Μνήμη

Κάποιες εμπειρίες είναι δύσκολες να τις ξεχάσουμε, όπως ίσως το πρώτο φιλί. Αλλά πως διατηρείται όλη αυτή η 'ταινιοθήκη' της ζωής μας; Χρησιμοποιώντας εγκεφαλο-απεικονιστικές τεχνικές, οι επιστήμονες προσπαθούν να αποκαλύψουν τους μηχανισμούς που είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία και την αποθήκευση των αναμνήσεων. Έχουν ανακαλύψει ότι ο ιππόκαμπος που βρίσκεται στη φαιά ουσία του εγκεφάλου, θα μπορούσε να λειτουργεί σαν ένα κουτί μνήμης. Αλλά αυτή η περιοχή διατήρησης των μνημών δεν είναι πλήρως διακριτή. Προκύπτει πως τόσο αληθινές, όσο και ψευδείς αναμνήσεις μπορούν να ενεργοποιήσουν ίδιες εγκεφαλικές περιοχές. Για να ανακληθεί η πραγματική ανάμνηση, κάποιοι ερευνητές ζητούν σε ένα υποκείμενο να την ανακαλέσει μαζί με τα περιβάλλοντα γεγονότα που σχετίζονται μ' αυτή, κάτι που είναι δύσκολο εάν το γεγονός δεν έχει συμβεί στην πραγματικότητα.
Γέλιο

Το γέλιο αποτελεί μία από τις πιο δυσνόητες ανθρώπινες συμπεριφορές. Επιστήμονες έχουν βρει πως κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 'καλού γέλιου' ενεργοποιούνται τρεις εγκεφαλικές περιοχές: μία που αφορά τις νοητικές διεργασίες που συντελούν στην κατανόηση του αστείου, μία κινητική περιοχή που δίνει την χαρακτηριστική για το γέλιο κίνηση των μυών και μία συναισθηματική περιοχή που δίνει το αίσθημα της ιλαρότητας. Αλλά παραμένει άγνωστο γιατί ένα άτομο γελάει με τα ανόητα αστεία κάποιου φίλου του, ενώ κάποιο άλλο άτομο ξεκαρδίζεται παρακολουθώντας μία ταινία τρόμου. Ο John Morreall, που είναι ένας από τους σημαντικότερους ερευνητές του χιούμορ στο Κολέγιο William και Mary, βρήκε ότι το γέλιο είναι μία παιχνιδιάρικη αντίδραση σε ιστορίες που δεν παρουσιάζουν μία εννοιολογική συνάφεια που θα περιμέναμε. Άλλοι ερευνητές του πεδίου τονίζουν ότι το γέλιο είναι ένας τρόπος μη λεκτικής επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων που υποδηλώνει ότι αυτός που γελάει βρίσκεται σε κέφι. Ένα είναι σίγουρο: το γέλιο μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα.
Κληρονομικότητα ή περιβάλλον

Σ' αυτή τη μακρόχρονη μάχη σχετικά με το εάν οι σκέψεις και οι προσωπικότητές μας ελέγχονται από γονίδια ή από το περιβάλλον, οι επιστήμονες έχουν έναν πειστικό όγκο στοιχείων που υποδηλώνει ότι ισχύουν ταυτόχρονα και τα δύο. Η δυνατότητα της μελέτης μεμονωμένων γονιδίων παρέχει ενδείξεις πως λίγο έλεγχο έχουμε επάνω στην κληρονομικότητά μας, ωστόσο σε πολλά πεδία, η άσκηση συγκεκριμένων πιέσεων και μεθόδων ανατροφής έχουν δείξει ισχυρή επίδραση σχετικά με το ποιοι είμαστε και τι κάνουμε.
Γιατί γερνάμε

Η αθανασία είναι μόνο για τις ταινίες του Hollywood. Αλλά γιατί γερνούν οι άνθρωποι; Γεννιόμαστε με ένα εύρωστο σώμα γεμάτο με μηχανισμός για να καταπολεμούν την ασθένεια και τους τραυματισμούς, που θα περίμενε κανείς ότι θα εξακολουθούσαν να μας προστατεύουν από δύσκαμπτες αρθρώσεις και άλλες ασθένειες που εμφανίζονται καθώς μεγαλώνουμε. Αλλά καθώς γινόμαστε μεγαλύτεροι, οι μηχανισμοί επιδιόρθωσης του σώματός μας αρχίζουν να μας εγκαταλείπουν. Ως αποτέλεσμα, η αντοχή μας απέναντι σε φυσικούς τραυματισμούς και φορτία ολοένα και μειώνεται. Οι θεωρίες που εξετάζουν το γιατί γερνάμε διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: 1) όπως όλα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, η γήρανση θα μπορούσε να είναι απλά ένα τμήμα της ανθρώπινης γενετικής και με κάποιον τρόπο είναι ευεργετική για εμάς, 2) στην λιγότερο αισιόδοξη θέαση, η γήρανση δεν επιτελεί κανέναν σκοπό, αλλά είναι αποτέλεσμα της καταστροφής των κυττάρων που γίνεται κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Κάποιοι λίγοι ερευνητές ωστόσο, πιστεύουν ότι η επιστήμη θα καταφέρει τελικά να επιβραδύνει τη γήρανση, τουλάχιστον τόσο ώστε να ζούμε διπλάσιο χρόνο από όσο ζούμε τώρα.
Κρυογονική

Το να ζει κανείς για πάντα ίσως δε γίνει ποτέ. Αλλά ένα πρωτοποριακό πεδίο που λέγεται κρυογονική θα μπορούσε να δώσει σε κάποιους ανθρώπους δύο ζωές. Ένα τέτοιο κέντρο είναι το Alcor Life Extension Foundation στην Αριζόνα, που αποθηκεύει σώματα σε θήκες που είναι γεμάτες με υγρό άζωτο σε θερμοκρασίες πολύ χαμηλές, των 320 βαθμών Fahrenheit (ή 78 Kelvin). Η ιδέα είναι πως ένα άτομο που πεθαίνει από μία ανίατη για τη σημερινή επιστήμη ασθένεια, θα μπορούσε να παγώσει και να αναζωογονηθεί στο μέλλον όταν βρεθεί η θεραπεία. Το σώμα του τέως θρυλικού παίχτη του μπέϊζμπολ Ted Williams είναι φυλαγμένο σε μία από τις καταψύξεις του Alcor. Όπως και τα άλλα σώματα που βρίσκονται εκεί, βρίσκεται σε μια θέση με το κεφάλι προς τα κάτω. Μ' αυτόν τον τρόπο, εάν ποτέ υπήρχε κάποια διαρροή στο δοχείο, ο εγκέφαλος θα παρέμενε μέσα στο ψυχρό υγρό. Ακόμα δεν έχει αναζωογονηθεί κανένα από τα κατεψυγμένα σώματα, επειδή δεν υπάρχει τέτοια τεχνολογία. Εάν το σώμα δεν καταψυχθεί στην ακριβώς κατάλληλη θερμοκρασία, τα κύτταρά του θα μετατραπούν σε πάγο και θα σπάσουν σε κομμάτια.
Συνείδηση

Όταν σηκωνόμαστε το πρωί, μπορεί να αντιλαμβανόμαστε ότι ο ήλιος μόλις σηκώθηκε, να ακούμε μερικά πουλιά να τιτιβίζουν, ή ακόμα να νιώθουμε μια στιγμή αγαλλίασης καθώς ο φρέσκος πρωινός αγέρας χαϊδεύει το πρόσωπό μας. Με άλλα λόγια, είμαστε συνειδητοί. Αυτό το περίπλοκο θέμα έχει παιδέψει την επιστημονική κοινότητα από την αρχαιότητα. Μόνο πρόσφατα οι νευροεπιστήμονες έχουν θεωρήσει τη συνείδηση ως ένα πραγματικό θέμα για έρευνα. Το μεγαλύτερο αίνιγμα είναι να εξηγηθεί το πώς οι διεργασίες που γίνονται στον εγκέφαλο δίνουν γένεση σε υποκειμενικές εμπειρίες. Για την ώρα όμως, αυτό που έχουν καταφέρει οι επιστήμονες είναι να συντάξουν μια μεγάλη λίστα από ερωτήσεις.
Μετάφραση - Απόδοση - Σχολιασμός: ESOTERICA gr
Αναρτήθηκε από ΕΝΑΣ ΑΛΛΙΩΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ στις 3:08 π.μ. 0 σχόλια Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση
ΟΙ ΚΡΥΦΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

O κόσμος και η φύση μέσα στην οποία ζούμε αποτελείτε από ορατά και αόρατα στοιχεία. Για τα ορατά όλοι συμφωνούμε καθώς η όραση μας τα παρατηρεί και λίγο η πολύ δεν υπάρχουν διαφορές απόψεων. Όσον αφορά τώρα τα αόρατα έχουμε μια ποικιλία απόψεων και εξηγήσεων από την τέλεια άρνηση της ύπαρξής τους έως την άποψη ότι μόνο αυτά είναι ουσιαστικά. Αυτό και πάλι είναι φυσικό καθώς δεν είναι δυνατό να παρατηρήσουμε αυτά τα αόρατα στοιχεία αλλά μόνο τα αποτελέσματά τους και από αυτά καθώς και... από τη ενέργεια που παράγουν να βγάλουμε τα όποια συμπεράσματα και να έχουμε τις όποιες αποδείξεις για την ύπαρξή τους.

Ανάλογα με τον τόπο και το χρόνο ανάλογα με τις χώρες και τους πολιτισμούς αναπτύχθηκαν και αναπτύσσονται διάφορες θεωρίες και απόψεις πάνω στις αόρατες Δυνάμεις της Φύσης ή τους απόκρυφους Νόμους του Σύμπαντος.

Ένα απλό παράδειγμα είναι το πώς ο σπόρος ενός δέντρου γίνεται κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες το αντίστοιχο δέντρο. Αυτό το απόλυτα φυσικό γεγονός μπορεί να εξηγηθεί από πολλές πλευρές ανάλογα τον άνθρωπο που το εξηγεί, ανάλογα το περιβάλλον και την εποχή που εξηγείται.

Ένας βιολόγος λόγου χάρη θα πει ότι ο σπόρος μεγαλώνει τρεφόμενος από τα συστατικά της γης και ακολουθώντας τον αντίστοιχο βιολογικό σχέδιο μας δίνει μετά από κάποια περίοδο το αντίστοιχο δέντρο.

Ένας μοναχός του μεσαίωνα θα πει ότι η παντοδυναμία του Θεού οδηγεί το σπόρο και τον κάνει δέντρο και ένας αποκρυφιστής του προηγούμενου αιώνα θα πει ότι τα στοιχειά της γης και του ξύλου θα μεταφέρουν ότι χρειάζεται στο σπόρο και τελικά τον οδηγήσουν στο δέντρο.

Μπορούμε να αναφέρουμε πάρα πολλές διαφορετικές απόψεις που ωστόσο δεν χρειάζεται. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι να δούμε με διαλεκτική διάθεση όλες τις όψεις που μπορούμε να γνωρίσουμε και αν το κάνουμε το σίγουρο αποτέλεσμα που θα βγάλουμε είναι ότι υπάρχει κάτι που κάνει το σπόρο δέντρο και ότι καλό θα ήταν να μη χρησιμοποιούμε δογματικά τη μία ή την άλλη άποψη.

Το γεγονός που περιγράφω δεν προξενεί ίσως και μεγάλη έκπληξη σε κανένα από εμάς και αυτό διότι από μικροί έχομε μάθει ότι τα φυτά λειτουργούν με αυτό το τρόπο. Αλλά αν το δούνε από την πλευρά του ανθρώπου εκείνου που χωρίς την παρέμβαση κανενός ανακάλυψε αυτό το γεγονός θα καταλάβουμε πόσο καταπληκτικό γεγονός είναι ένας σπόρος 5 γραμμαρίων να μας δίνει ένα δέντρο 100 πχ κιλών. Αυτό το γεγονός με ψυχρή λογική είναι αρκετά παράδοξο και αποδεικνύει το μέγεθος και την ποιότητα των δημιουργικών δυνάμεων και ενεργειών της Φύσης.

Μπορούμε να δώσουμε χιλιάδες τέτοια παραδείγματα από όλα τα βασίλεια, της γης που όλα αποδεικνύουν το ίδιο νόμο ή δύναμη ή μαγεία ή όπως αλλιώς θέλετε να το ονομάσουμε που οδηγούν στην αύξηση τη γέννηση και την εξέλιξη των διάφορων ειδών ζωής στη Φύση. Αυτή η διαδικασία υπάρχει παντού στο πλανήτη γη οπότε μιλάμε για πλανητικό νόμο ή δύναμη.

Μέσα σε αυτή τη διαδικασία εμπλέκεται και ο άνθρωπος συνειδητά ή ασυνείδητα. Όταν το κάνει συνειδητά τότε έχουμε μια συνεργασία του ανθρώπου με τις δυνάμεις της Φύσης που γίνεται μια θαυμάσια δημιουργική συνεργασία όταν δεν αποσκοπεί σε εγωιστικές τάσεις ή οφέλη ενώ γίνεται καταστροφική στην αντίθετη περίπτωση.

Αυτή η δύναμη και η μαγεία της Φύσης η τόσο εμφανής για αυτόν που έχει παρθένα ματιά για αυτόν που βλέπει τη φύση σαν να ήταν η πρώτη φορά, δεν γίνεται αντιληπτή από το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας ακριβώς γιατί την έχουμε συνηθίσει από πολύ μικρή ηλικία και έτσι δεν μας προξενεί έκπληξη. Αλλά αν ένα πρωί ανοίξουμε τα μάτια μας και δούμε την ποικιλία από ορυκτά φυτά ζώα από τις μορφές του εδάφους από τα χρώματα τους ήχους τα σχήματα τις εναλλαγές τις αντιθέσεις και το πως αυτές εναρμονίζονται και μας δίνουν ένα σύνολο που ονομάζουμε φύση θα είναι σαν να γεννιόμαστε δεύτερη φορά και σίγουρα η αντίληψη που θα έχομε τότε για τη φύση θα είναι εντελώς διαφορετική.

Είναι καλό εδώ να αναφερθεί ότι υπήρξαν πολιτισμοί στο παρελθόν που είχαν μια συνειδητή επαφή με αυτές τις δυνάμεις της Φύσης και όσοι από αυτούς συνεργάσθηκαν με αλτρουιστική διάθεση μας άφησαν μια σημαντική παράδοση ενώ όσοι καταχράστηκαν αυτές τις δυνάμεις μας απέκοψαν από το παρελθόν κάνοντάς μας να οπισθοδρομήσουμε.

Και φτάνοντας στη σημερινή εποχή έχουμε την θετικιστική αντίληψη να επικρατεί τους τελευταίους αιώνες και να μας παρουσιάζει μια πραγματικότητα ζωής και Φύσης που μας απομακρύνει αρχικά από τον αόρατο κόσμο της φύσης και τα τελευταία χρόνια και από την ορατή φύση κλείνοντάς μας σε μεγαλουπόλεις που πραγματικά πολλές φορές δεν γνωρίζουμε από που βγαίνει ο Ήλιος. Αλλά τελικά ελπίζω πως η αλήθεια που τόσο πολύ κρύβεται ή διαστρεβλώνεται θα λάμψει και πάλι.



ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ



Στη Φύση υπάρχει η δράση ενός Συμπαντικού Νόμου που δεν τον βλέπουμε ούτε τον γνωρίζουμε. Η σύγχρονη επιστήμη όμως μελετά και βγάζει συμπεράσματα και γνώσεις για τα αποτελέσματα που προκαλεί αυτός ο Νόμος . Ερευνά δηλαδή το πώς και όχι το γιατί των πραγμάτων. Όπως η Φύση έτσι κι ο άνθρωπος έχει σε μικρογραφία αυτές τις Δυνάμεις οπότε γνωρίζοντας τον εαυτό του γνωρίζει τη Φύση ή και το αντίθετο γνωρίζοντας τη Φύση γνωρίζει τον εαυτό του .

Οι Δυνάμεις αυτές χρησιμοποιούνται καθημερινά από τον άνθρωπο, τις πιο πολλές φορές ασυνείδητα. όταν σε λίγες περιπτώσεις γίνεται συνειδητά έχουμε ανθρώπους αρκετά εξελιγμένους που έχουν ένα γνώθι σ΄ αυτών . Η γνώση αυτή τους δίνει μια δύναμη πέρα από τις ανθρώπινες διαστάσεις τους κάνει συμμέτοχους της φύσης. Αυτό είναι από τη μια πολύ δημιουργικό όταν αυτός που τις χρησιμοποιεί έχει ξεπεράσει τον εγωισμό ενώ σε αντίθετη περίπτωση είναι καταστροφικό, τόσο για τον ίδιο τον άνθρωπο όσο για τη φύση γενικότερα.

Όποιος κάνει μια πράξη με την ελπίδα της ανταμοιβής ή το φόβο της τιμωρίας δεν είναι ελεύθερος αλλά σκλάβος του ίδιου του εαυτού του. Μόνο όποιος συνειδητοποιεί την υπέρτατη δύναμη της φύσης μέσα στην καρδιά του είναι ελεύθερος.

« Η αμαρτία του εγωισμού που μέσα στο Σύμπαν

σαν σε καθρέπτη βλέπει την εικόνα της να φωνάζει εγώ

θα προτιμούσε όλος ο κόσμος να φωνάζει εγώ

και τα πάντα να αφανιστούν αν εξακολουθήσει να γίνεται έτσι »

Έντουαρντ Άρνολντ

Υπάρχουν δυνάμεις κατώτερες ( ένστικτα ) μέσα σε κάθε άνθρωπο που αν αφεθούν ελεύθερες θα κυριεύσουν πραγματικά την ψυχή του και θα πρέπει να υποταχθούν απ’ τις ανώτερες εκείνες δυνάμεις που επίσης έχει ο κάθε άνθρωπος αν πραγματικά θέλει να λέγεται άνθρωπος .

Αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις ή μικρά εγώ δεν είναι φανταστικά ή ποιητικά στοιχεία αλλά ζωντανές ζωώδεις δυνάμεις που αν αφεθούν μεγαλώνουν δυναμώνουν και τελικά ελέγχουν τον άνθρωπο ο οποίος δεν μπορεί από ένα σημείο και μετά να αντιδράσει.

Τέτοια στοιχεία ή στοιχειά μπορεί να μεταφραστούν ως επιθυμίες όπως φιλαργυρία, σαρκικός πόθος , απληστία, αισθησιασμός, φιλοδοξία, δειλία, τρόμος , φόβος , μίσος, υπερηφάνεια, ματαιοδοξία, εγωισμός κ.τ.λ.

Αυτά τα στοιχειά ζουν στη ψυχή του ανθρώπου και μεγαλώνουν και δυναμώνουν σε βάρος των ανώτερων στοιχείων της ζωής . Αυτά αποτελούν μέρος της ψυχής μας και αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να γίνει κατανοητό. Το αμέσως επόμενο βήμα είναι να καταλάβουμε ότι το να διώξουμε το ένα ή το άλλο δεν θα φέρει αποτέλεσμα . Αυτό γίνεται γιατί με μια απλή δίωξη αδειάζει απλώς ένας χώρος στην ψυχή μας που κάποιο άλλο κατώτερο στοιχείο μπορεί να γεμίσει.

Αυτό που γλιτώνει και εξελίσσει είναι να αντικατασταθεί το κατώτερο με ένα ανώτερο στοιχειό που επίσης είναι μέρος της ψυχής μας πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να δυναμώσει το ανώτερο. Αυτό μοιάζει με μονόδρομος . Μόνο όταν δυναμώνουμε τα ανώτερα στοιχεία του εαυτού μας αδυνατίζουν οι μαύρες σκιές που έχουμε . Αυτό δίνει στην ψυχή μας άμεση πρόσβαση στις δημιουργικές δυνάμεις της φύσης και μας κάνει καλούς αγωγούς διοχέτευσης των.

Η μάχη αυτή μεταξύ φωτός και σκοταδιού είναι τόσο παλιά όσο και η φύση . Άλλοτε κερδίζει το φως και η φύση προχωράει και άλλοτε το σκοτάδι και έχουμε στασιμότητα ή οπισθοδρόμηση . όταν οι δημιουργικές δυνάμεις υπερισχύουν το μικρό αναπτύσσεται σε μεγάλο, όταν συμβεί το αντίθετο έχουμε μαρασμό και στασιμότητα . Αυτός είναι ο νόμος της εξέλιξης .

Όπως η γη θέλει το νερό έτσι η ψυχή θέλει τροφή . Και όπως η γη προετοιμάζεται να δεχθεί το νερό έτσι και η ψυχή πρέπει να είναι έτοιμη να δεχθεί την τροφή που πηγάζει από τα ύψη.

Αυτός είναι ο νόμος του πνεύματος στη φύση και δικιά μας υποχρέωση να χτίσουμε τη σκάλα που ενώνει την ψυχή μας με τα ανώτερα πνευματικά στοιχεία , τα θεϊκά στοιχεία που μας αντιστοιχούν .

Η φύσης έχει τον ίδιο οργανισμό με τον άνθρωπο ασχέτως εξωτερικής μορφής ή μεγέθους . «έχουμε τα ίδια όργανα και λειτουργίες και μας διέπουν οι ίδιοι νόμοι.

Επίσης όπως ο άνθρωπος έχει διάφορες φάσεις και ασθένειες έτσι και η φύση έχει τα αντίστοιχα. Έχει τις δικές της νευρικές διαταραχές τα δικά της συμπτώματα παραλυσίας που με αυτά πολιτισμένες χώρες μετατρέπονται σε έρημους , τα δικά της συμπτώματα πυρετού, της δικές της περιόδους κρύου ή ζέστης της εκρήξεις και τους σεισμούς. Αν οι φυσικοί μας γνώριζαν καλά την ανθρώπινη φύση θα μπορούσαν να καταλάβουν πολύ καλύτερα τον οργανισμό της φύσης και τις επιδημικές αρρώστιες από τις οποίες μονό τα εξωτερικά συμπτώματα γνωρίζουμε . Αν οι σημερινοί επιστήμονες είχαν πιο σφαιρική αντίληψη για τη φύση θα μπορούσαν παραδειγματιζόμενοι πότε από τον μικρόκοσμο και πότε από τον μεγάκοσμο να κατανοήσουν και να προνοήσουν για αρκετά θέματα και προβλήματα που κατά καιρούς μαστίζουν τον άνθρωπο και τη φύση. Θα μπορούσαν να φτάσουν στις αιτίες των πραγμάτων και όχι όπως σήμερα να ασχολούνται με τα αποτελέσματα και τα εξωτερικά συμπτώματα.

Ο πολιτισμός μας έχει σαν κεντρικό σημείο τον άνθρωπο. Ότι ανακαλύπτει και εξελίσσει το κάνει για την «καλυτέρευση» της ζωής του ανθρώπου. Οποιαδήποτε ανακάλυψη ή επίτευγμά γίνεται προέκταση του ανθρώπου. Έτσι έχουμε ένα οριζόντιο πολιτισμό που ναι μεν στα υλικά και ορατά πλησιάζει μεγάλες κορυφές αλλά στα άϋλα και αόρατα είναι μωρό παιδί. Έχει άγνοια των κάθετων στοιχείων και των παράλληλων κόσμων που υπάρχουν γύρω του. Ένα καλό άνοιγμα που βοηθάει τον άνθρωπο να ξεφύγει από τον υλιστικό παραλογισμό και τον σημερινό τρόπο ζωής είναι να γνωρίσει άλλες διαστάσεις όπου κατοικούν άλλα είδη όντων με τα οποία παλιότερα ο άνθρωπος όταν δεν ήταν τόσο υλιστής είχε επαφή και συνεργασία

Πρέπει να αισθανθούμε ξανά τη φυσική μας θέση μέσα στο Σύμπαν χωρίς σύνδρομο κατωτερότητας.



Πραγματικό και Μη Πραγματικό



Έχει επικρατήσει στην εποχή μας να θεωρούμε αντιληπτό μόνο ότι γίνεται αντιληπτό από τις πέντε αισθήσεις που μέχρι τώρα έχουμε αναπτύξει. Και ενώ έχουμε ανακαλύψει και επιστημονικά χιλιάδες περιπτώσεις που αποδεικνύουν ότι οι αντιλήψεις που προέρχονται από τις αισθήσεις μας είναι λάθος εξακολουθούμε να είμαστε προσκολλημένοι στον κόσμο των αισθήσεων χωρίς να παραδεχόμαστε αλήθειες ή πραγματικότητες πέρα από αυτό. Για παράδειγμα βλέπουμε τον ήλιο να κινείται από την ανατολή προς τη δύση και αυτό είναι απατηλό γιατί η κίνηση αυτή φαίνεται εξαιτίας της γης που κινείται και όχι του ήλιου.

Επίσης η γη κάνει πολλές ταυτόχρονες κινήσεις που οι πέντε αισθήσεις μας δεν αντιλαμβάνονται και όμως η γη κινείται.

Συχνά ονειρευόμαστε ενώ είμαστε ξύπνιοι και άλλοτε ενώ πιστεύουμε ότι είμαστε ξύπνιου κοιμόμαστε . Αλλά και όταν κοιμόμαστε πιο μέρος μας κοιμάται και πιο όχι ? Μπορεί να είμαστε ξύπνιοι ως προς ένα πράγμα και να κοιμόμαστε ως προς ένα άλλο για παράδειγμα ένας άνθρωπος σε υπνοβασία είναι ξύπνιος ή κοιμισμένος?

Επίσης η αντίληψη μας για το χώρο και το χρόνο είναι άμεσα επιρεάσημες από την ψυχολογική μας διάθεση καθώς και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες βρισκόμαστε. Για παράδειγμα το να διανύσουμε μια απόσταση 10 χιλιομέτρων με μια ευχάριστη παρέα είναι εντελώς διαφορετικό από το να τη διανύσουμε μόνοι και για κάποια εργασία που δεν μας ευχαριστεί.

Ο χρόνος είναι εντελώς σχετικός για παράδειγμα η διάρκεια της μέρας για ένα φυλακισμένο είναι τεράστια σε αντίθεση με ένα πολυάσχολο επιχειρηματία για τον οποίο η διάρκεια της δεν του είναι αρκετή.

Οι εξωτερικές αισθησιακές αντιλήψεις χρειάζονται για να δούμε αισθησιακά πράγματα ενώ οι εσωτερικές αισθησιακές αντιλήψεις για να δούμε εσωτερικά πράγματα. Τα υλικά σώματα είναι τόσο ορατά στην πνευματική όραση όσο και τα αστρικά σώματα στα μάτια του ανθρώπου. Και αυτό έως και μερικά χρόνια πριν δεν μπορούσε να στηριχθεί σε απτά παραδείγματα. Ήρθε όμως η ανακάλυψη της μηχανής Κίρλιαν που φωτογράφησε την Αύρα και έτσι αποδείχθηκε και εξωτερικά η ύπαρξη αόρατων κόσμων



ΜΟΡΦΕΣ ΩΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΒΑΣΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ



Όλες οι μορφές είναι εκφράσεις μίας ή περισσότερων βασικών αρχών και υπάρχουν όσο και οι σχετικές δυνάμεις που δρουν μέσα τους. Δεν είναι απαραίτητα ορατές γιατί η εμφάνιση τους εξαρτάται από την ικανότητά τους να αντανακλούν το φως. Τα αόρατα αέρια μπορούν να στερεοποιηθούν με πίεση και ψύξη και να γίνουν ορατά και απτά και αντίθετα οι πλέον συμπαγείς ουσίες μπορούν να γίνουν αόρατες και αεριώδεις με την επίδραση της θερμότητας. Τα προϊόντα της σκέψης είναι επίσης αόρατα Όλα τα σώματα έχουν αόρατες σφαίρες που περικλείουν μέσα τους τα ορατά σώματα.. Δεν γίνονται άμεσα αντιληπτές εκτός αν δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες οπότε μπορούν οι αισθήσεις να τις αντιληφθούν. Αυτές οι σφαίρες σε όλη τη φύση είναι μαγνητικά, θερμικά, ακουστικά και φωτιστικά πεδία, καθώς και άλλες εκπομπές ακτινοβολιών που ανήκουν σε κάθε αντικείμενο στη Φύση.

Τα φωτοστέφανα των αγίων δεν είναι ποιητική φαντασία όπως οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε αλλά ακτινοβολία που προέρχεται από την πνευματική κατάσταση των.

Ακτινοβολία επίσης εκπέμπουν όλοι οι πολύτιμοι λίθοι



ΧΑΛΚΟΣ

ΑΝΘΡΑΚΑΣ ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΩΤΟΣΤΕΦΑΝΑ

ΑΡΣΕΝΙΚΟ

ΜΟΛΥΒΔΟΣ

ΘΕΙΟΝ ΜΠΛΕ ΦΩΤΟΣΤΕΦΑΝΑ

ΧΡΥΣΟΣ

ΑΣΗΜΙ ΠΡΑΣΙΝΑ ΦΩΤΟΣΤΕΦΑΝΑ

ΑΝΤΙΜΟΝΙΟ

ΣΙΔΗΡΟΣ ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΡΙΔΟΣ



Αντίστοιχα κάθε πλανήτης εκπέμπει άλλο χρώμα π.χ. ο Άρης εκπέμπει κόκκινο και η Γη μπλε. Επίσης οι άνθρωποι ανάλογα Αυτοί που έχουν υψηλό πνευματικό επίπεδο έχουν όμορφα φωτοστέφανα από άσπρο, μπλε, χρυσό και πράσινο με διαφορετικές σε ένταση αποχρώσεις ενώ χαμηλές φύσεις αποβάλουν κυρίως σκούρες κόκκινες ακτινοβολίες που σε κτηνώδεις, χυδαίους ή αισχρούς ανθρώπους γίνονται σκουρότερες σχεδόν μαύρες.

Ακόμα πιο πέρα τα σύνθετα φωτοστάφανα των ανθρώπων, ζώων, φυτών και ακόμα πόλεων, χωρών, τοποθεσιών, ανταποκρίνονται στα υπερισχύοντα χαρακτηριστικά τους ώστε ένα άτομο με ανεπτυγμένη αντίληψη και διαίσθηση μπορεί να δει την κατάσταση της διανοητικής και ηθικής ανάπτυξης ενός τόπου ή μίας χώρας παρατηρώντας την σφαίρα των ακτινοβολιών τους.

Η ποιότητα των ακτινοβολιών εξαρτάτε από το επίπεδο δραστηριότητας του κέντρου από το οποίο προέρχεται. Και εδώ υπάρχει αντιστοιχία χρώματος ακτινοβολίας και ψυχής ή συναισθημάτων.

Για παράδειγμα έχουμε αντιστοιχία:

ΑΓΑΠΗΣ ------------ ΜΠΛΕ

ΕΠΙΘΥΜΙΑΣ-------- ΚΟΚΚΙΝΟΥ

ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ---ΠΡΑΣΙΝΟΥ

Το μπλε χρώμα κατ΄ επέκταση έχει κατευναστικές επιδράσεις σε αντίθεση με το κόκκινο που έχει διεγερτικές. Αυτές οι γνώσεις που υπάρχουν σε όλους τους παραδοσιακούς πολιτισμούς αρχίζουν να γίνονται γνωστές και από τον δικό μας μέσω επιστημών όπως η ψυχολογία και η αστρολογία αν και συνήθως σήμερα μένουμε μόνο στα αποτελέσματα τους και όχι στις πιο εσωτερικές τους αιτίες.

Συμπερασματικά αποδεικνύεται ότι υπάρχουν παράλληλοι κόσμοι που στο σύνολό τη η σημερινή ανθρωπότητα δεν αντιλαμβάνεται.

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ



Όπως στο φυσικό επίπεδο έχουμε τα βασίλεια των ορυκτών των φυτών, των ζώων όπου υπάρχουν στα στοιχεία της γης, του νερού, του αέρα, και της φωτιάς έτσι και σε αστρικό επίπεδο υπάρχουν κάτοικοι πνεύματα της Φύσης που κατοικούν στα τέσσερα στοιχεία.

Όταν λέμε γη νερό αέρας και φωτιά δεν λέμε για τα φυσικά στοιχεία που όλοι γνωρίζουμε αλλά για μεγάλες ομάδες που εξωτερικά συμβολίζονται με τα τέσσερα προαναφερθέντα στοιχεία. Τα στοιχειακά τώρα είναι οντότητες που ζουν στα τέσσερα στοιχεία . Είναι μορφές ζωής από πρανικό επίπεδο και άνω. Είναι οντότητες που έχουν αρκετά αναφερθεί από τους αρχαίους και είναι κατά πολύ παλιότερες από τους ανθρώπους.

Τα στοιχειακά μπορούμε να τα χωρίσουμε σε τέσσερις κατηγορίες αντίστοιχες με τα στοιχεία και θα χρησιμοποιήσουμε εδώ τα ονόματα που είναι πιο πολύ γνωστά.

ΓΗΣ: Νάνοι, Μοίρες

ΝΕΡΟΥ: Νεράιδες, Νηρηίδες, Βρυσηίδες

ΑΕΡΑ: Συλφίδες, Έλφη

ΦΩΤΙΑΣ: Σαλαμάνδρες

Αυτά τα όντα είναι ορατά μεταξύ τους εφόσον κατοικούν στο ίδιο στοιχείο. Όλα αυτά δεν είναι ορατά για το σύνολο των ανθρώπων υπό κανονικές συνθήκες. Μπορούν όμως να γίνουν σε αυτούς που έχουν αναπτυγμένη τη διαίσθηση και κάτω από κατάλ- ληλες συνθήκες. Τα σώματα αυτών των οντοτήτων είναι από μια ελαστική ημιυλική ουσία αρκετά αεριώδη ώστε να μην διακρίνονται φυσιολογικά και αλλάζουν σχήμα σύμφωνα με κάποιους νόμους που τα διέπουν.

Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες ανθρώπων που αναφέρουν την επαφή τους με τέτοιες οντότητες αλλά και την συνεργασία τους με αυτές είτε για δημιουργία είτε για κατα- στροφή. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτά τα όντα είναι δημιουργίες των ανθρώπων απαραί- τητα. Στις πιο φυσιολογικές περιπτώσεις είναι απρόσωπες δυνάμεις που παίρνουν μορφή, ζωή και συνείδηση δηλαδή υλοποιούνται ή από τη δημιουργική δύναμη της φύσης ή από τον άνθρωπο με τον οποίο έρχονται σε επαφή.

Ο Παράκελσος είχε πει ότι το Σύμπαν είναι μια σκέψη του Θεού. Σε μικρογραφία και ο άνθρωπος που μπορεί να κατευθύνει τη σκέψη του και να τη σταθεροποιεί μπορεί να δημιουργεί και μορφές αν και αυτό ξεπερνάει κατά πολύ το μέσο όρο εξέλιξης της παρούσας ανθρωπότητας.

Τα τέσσερα βασίλεια της Φύσης ζουν και μεγαλώνουν προσπαθώντας να φτάσουν κάθε φορά σε υψηλότερο στάδιο σύμφωνα με το νόμο της εξέλιξης. Τα στοιχειά της Φύσης τώρα συνεργάζονται άριστα σε αυτό το επίπεδο ασταμάτητα και χωρίς θόρυβο για την εξέλιξη και το μεγάλωμα όλων των ειδών καθώς και των ανθρώπων.

Τα ορυκτά τα φυτά τα ζώα τα ανθρώπινα, τα ηρωικά, ο κόσμος των θεών και η στήλη του φωτός που όλα τα ενώνει, όλα ζουν, όλα πνέουν, όλα δονούν και ηρεμούν.

Η μία ΖΩΗ υπάρχει παντού. Μία ΖΩΗ νοήμων, με θέληση να είναι, που παίρνει τις μορφές και τις πυκνότητες που κάθε φορά χρειάζεται. Όλα ζουν σε ένα κύκλο ζωής μέσα στο Μακρόβιο Ον του οποίου πνεύμα είναι ο ΕΝΑΣ Θεός.

Από αυτή τη άποψη δεν υπάρχει θάνατος. Η ζωή κατοικεί σε μια μορφή και όταν αυτή καταστραφεί, μαζεύει τα στοιχεία της φύσεως και χτίζει νέο σπίτι.

Για παράδειγμα ένας βράχος με τη συνεχή διάβρωση από τον αέρα ή το νερό αρχίζει να φθείρεται στην επιφάνειά το, αλλά τα στοιχεία συγκεντρώνονται πάλι και σχηματίζουν νέες μορφές. Υποτυπώδη φυτά και βρύα φυτρώνουν πάνω του, ζουν, πεθαίνουν και ξαναγεννιόνται ώσπου η ύλη συσσωρεύεται και δημιουργεί ανώτερες μορφές. Μπορεί να περάσουν αιώνες μέχρι την τελειοποίηση αυτής της διαδικασίας αλλά τελικά τα χορτάρια θα αναπτυχθούν και η ζωή που πριν ήταν κοιμισμένη μέσα στο βράχο τώρα λειτουργεί μέσα σε μορφές ικανές να μπουν στο βασίλειο των ζώων.

Σαν συνέχεια ένα σκουλήκι τρώει το φυτό και η ζωή αποκτά περισσότερη κίνηση και ενέργεια. Κατόπιν το σκουλήκι τρώγεται από ένα πουλί και η ζωή που σερνόταν στη γη τώρα βρίσκεται στον αέρα.

Σε κάθε σκαλοπάτι της σκάλας προόδου η ζωή αποκτά νέα μέσα για να δραστηριο- ποιήσει την ενέργειά της και ο θάνατος κάθε μορφής σημαίνει τη γέννηση μιας νέας, ανώτερης από την προηγούμενη.

Κάποια στιγμή στην διαδικασία της εξέλιξης η ζωή φτάνει σε τέτοιο ύψος που καμιά μορφή απ΄ αυτές που γνωρίζουμε δεν είναι ικανές να χρησιμεύσουν σαν όργανα με τα οποία οι ιδιότητες της θα εκφραστούν κατάλληλα. Τότε η ζωή απελευθερώνεται από τα πλαίσια που εμείς είμαστε ικανοί να αντιληφθούμε.



Η ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ



Η Σοφία δεν είναι προϊόν του ανθρώπινου οργανισμού. Είναι αιώνια και συμπαντική. Εκφράζεται μέσα από φυσικούς νόμους που κυβερνούν το Σύμπαν σε όλες του τις μορφές. Εκφράζεται στη μορφή ενός φύλου, στο σώμα ενός ζώου, στον οργανισμό του ανθρώπου. Η δράση της βρίσκεται παντού μέσα στη φύση, όσο τα πλάσματα της ζουν σύμφωνα με το φυσικό νόμο. Δεν υπάρχει αρρώστια στη Φύση που να μην δημιουργήθηκε από δυνάμεις που εργάστηκαν ενάντια στους νόμους της. Έχουμε βέβαια αρρώ στιες και επιδημίες και στα φυτά και τα ζώα. Μια βαθύτερη όμως έρευνα θα δείξει ότι τελικά όλες οι μορφές μέχρι και τον άνθρωπο επηρεάζονται απ’ αυτόν. Η φαντασία της φύσης επηρεάζεται και τροποποιείται απ’ αυτήν του ανθρώπου κι έτσι η νοσηρή ανθρώπι νη φαντασία ακολουθείτε από τη Φύση έτσι έχουμε αποτελέσματα και αρρώστιες όπως αυτές που περιέγραψα.

Αυτό επίσης εξηγεί πως περίοδοι μεγάλης διαφθοράς και αισθησιασμού και προ- λήψεων και υλισμού ακολουθείται πάντα από λοιμούς, επιδημίες, πείνα, πολέμους κτλ. Και θα ήταν άξιο να συγκεντρωθούν και στατιστικά στοιχεία που να το αποδεικνύουν.