ΨΥΧΗ, ΣΩΜΑ, ΠΝΕΥΜΑ

Λίγα σημεία της Γραφής είναι τόσο παρεξηγημένα όσο εκείνα τα οποία αναφέρονται στην πτώση του Αδάμ και της Εύας. Δυστυχώς οι παρανοήσεις των σχετικών αναφορών έχουν οδηγήσει και σε παρανοήσεις πολλών άλλων σημείων της Βίβλου επίσης. Πράγματι, αν στερούμαστε επαρκούς κατανόησης σχετικά με το τι συνέβη στα τρία πρώτα κεφάλαια της Γέννησης τότε υπάρχει κίνδυνος να μην έχουμε και επαρκή κατανόηση αυτών που εκπλήρωσε ο Ιησούς Χριστός ως σωτήρας. Αλήθεια, γιατί άραγε χρειαζόμαστε ένα σωτήρα; Τι ήταν αυτό που ο Ιησούς Χριστός αποκατέστησε με την θυσία του; Πολλοί από μας γνωρίζουμε ότι ο Ιησούς Χριστός μας λύτρωσε απ’ ότι ο Αδάμ είχε κάνει. Αλλά αλήθεια γνωρίζουμε τι ακριβώς συνέβη όταν ο Αδάμ έκανε ότι έκανε;. Επίσης γνωρίζουμε ότι σήμερα αφού πιστέψουμε στον Ιησού Χριστό ο Θεός μας δίνει άγιο πνεύμα. Αλλά αλήθεια γιατί χρειαζόμαστε άγιο πνεύμα και γιατί δεν ήταν διαθέσιμο παρά μόνο από την ημέρα της Πεντηκοστής και έπειτα; Για να απαντήσουμε σ’ αυτές καθώς και σε αρκετές άλλες ερωτήσεις, απαιτείτε να έχουμε κατανοήσει καλά τα όσα λέγονται στα τρία πρώτα κεφάλαια της Γένεσης. Γι’ αυτό θεωρώ τα όσα θα δούμε ως ιδιαίτερα σημαντικά.

1. "διότι καθ’ ήν ημέραν φάγεις απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει"

Για να αρχίσουμε την προσέγγιση του θέματος μας ας πάμε στο πρώτο βιβλίο της Βίβλου, την Γένεση. Εκεί αφού ο Θεός έκανε τον άνθρωπο, του επέβαλε ένα περιορισμό κάνοντας επίσης γνωστό τι θα συνέβαινε αν ο περιορισμός αυτός παραβιάζονταν. Ας διαβάσουμε λοιπόν:

Γένεση 2/β/16-17

"Προσέταξε δε Κύριος ο Θεός εις τον Αδάμ, λέγων, Από παντός δέντρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού, δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ήν ημέραν φάγεις απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.

Ο περιορισμός που ο Θεός επέβαλλε στον Αδάμ ήταν να μην φάει από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού[1]. Η ποινή για την περίπτωση που αυτός ο περιορισμός παραβιάζονταν ήταν ότι την ίδια εκείνη ημέρα που θα έτρωγε απ’ αυτό το δέντρο, θα πέθαινε "εξάπαντος" δηλαδή σίγουρα ("διότι καθ’ ήν ημέραν φάγεις απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει."). Δυο πολύ σημαντικά πράγματα θα πρέπει να υπογραμμιστούν σ’ αυτήν την ποινή. Το πρώτο είναι ότι εάν ο Αδάμ έτρωγε απ’ αυτό το δέντρο ο θάνατος θα επέρχονταν αμέσως την ίδια εκείνη ημέρα ("καθ’ ήν ημέραν φάγεις απ’ αυτού"). Το δεύτερο το οποίο πρέπει να υπογραμμιστεί είναι ότι αυτό θα συνέβαινε σίγουρα, χωρίς καμία αναβολή. ("θέλεις ΕΞΑΠΑΝΤΟΣ [σίγουρα] αποθάνει.")

Ας πάμε τώρα στο τρίτο κεφάλαιο της Γένεσης για να δούμε εάν ο Αδάμ και η Εύα κράτησαν αυτά που ο Θεός τους είχε πει:

Γένεση 3/γ/1-6

"Ο ΔΕ όφις ήτο το φρονιμότερον πάντων των ζώων του αγρού, τα οποία έκαμε Κύριος ο Θεός· και είπεν ο όφις προς την γυναίκα, Τω όντι είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δέντρου του παραδείσου; Και είπεν η γυνή προς τον όφιν, Από του καρπού των δέντρων του παραδείσου δυνάμεθα να φάγωμεν· από δε του καρπού του δένδρου, το οποίον είναι εν μέσω του παραδείσου, είπεν ο Θεός, Μη φάγητε απ’ αυτού, μηδέ εγγίσητε αυτόν, δια να μη αποθάνητε. Και είπεν ο όφις προς τη γυναίκα, Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει· αλλ’ εξεύρει ο Θεός ότι καθ’ ήν ημέραν φάγητε απ’ αυτού θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν. Και είδεν η γυνή, ότι το δένδρον ήτο καλόν εις βρώσιν, και ότι ήτο αρεστόν εις τους οφθαλμούς, και επιθυμητόν το δένδρον ώς δίδον γνώσιν· και λαβούσα εκ του καρπού αυτού, έφαγε· και έδωκε και εις τον άνδρα εαυτής μεθ’ εαυτής, και αυτός έφαγε."

Αυτό το απόσπασμα μας περιγράφει πως το "φίδι", που είναι ένα όνομα για τον Διάβολο απάτησε την Εύα. Στο τέλος τόσο η Εύα όσο και ο Αδάμ έφαγαν από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Έχοντας κάνει αυτό, θα έπρεπε σύμφωνα με τα όσα ο Θεός είχε πει να πεθάνουν εκείνη την ίδια στιγμή. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η Γένεση 5/ε/5-6 μας λέει:

Γένεση 5/ε/4-5

"και έγειναν αι ημέραι του Αδάμ αφού εγέννησε τον Σηθ, οκτακόσια έτη· και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας· και έγειναν πάσαι αι ημέρες του Αδάμ, τας οποίας έζησεν, εννεακόσια τριάκοντα έτη· και απέθανε."

Σύμφωνα λοιπόν με την Βίβλο, ο Αδάμ συνέχισε να έχει σωματική ζωή για πάρα πολλά χρόνια αφότου έφαγε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Από την άλλη πλευρά, ο Θεός είχε πει ότι αν έτρωγε απ’ αυτό το δέντρο θα πέθαινε την ίδια στιγμή, δίχως αναβολή, "εξάπαντος". Με μια πρώτη ματιά λοιπόν εδώ έχουμε ένα πρόβλημα σχετικά με το τι συνέβη την ημέρα που ο Αδάμ και η Εύα έφαγαν από εκείνο το δέντρο. Πέθαναν αλήθεια όπως ο Θεός τους είχε πει ή δεν πέθαναν τελικά όπως ο Διάβολος είπε; Ποιος θα μας δώσει λοιπόν απάντηση στο ερώτημα μας αυτό; Ποιος άλλος πάρα ο Λόγος του Θεού. Θα πρέπει λοιπόν να πάμε στον Λόγο για να δούμε τι αυτός λέει, αφήνοντας τον να μιλήσει ελεύθερα, χωρίς την επιβολή δογματικών "ερμηνειών".
Στην περίπτωση μας, αφού ο Θεός δεν μπορεί να ψευθεί (Αριθμοί 23/κγ/19) την ημέρα που ο Αδάμ και η Εύα έφαγαν από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού πράγματι πέθαναν. Στην πραγματικότητα ήταν ο Διάβολος ο οποίος απατώντας την Εύα είχε πει "δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει". Επομένως αν δεν πέθαναν εκείνη την ημέρα, όπως ο Θεός είχε πει, τότε ο Σατανάς ήταν σωστός στα λεγόμενα του και ο Θεός λάθος, πράγμα το οποίο είναι αδύνατο. Παρόλα αυτά, αυτό ακριβώς είναι το οποίο διδάσκουν πολλοί σήμερα όταν θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι "στην πραγματικότητα όταν ο Θεός είπε ότι θα πέθαιναν χωρίς αναβολή την ίδια μέρα, αυτό που εννοούσε ήταν ότι το σπέρμα του θανάτου θα εμφυτεύονταν μόνο." Ο Λόγος του Θεού δεν χρειάζεται τέτοιου είδους υποστήριξη. Στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται κανενός είδους υποστήριξη από κανένα αφού όντας η αλήθεια μπορεί να σταθεί μόνος του. Αυτό που ο Λόγος του Θεού χρειάζεται είναι, αφού πρώτα ορθοτομηθεί μετά να διακηρυχθεί με τόλμη. Επιστρέφοντας στο θέμα μας: ΑΦΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΘΑ ΠΕΘΑΙΝΑΝ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ, ΟΝΤΩΣ ΑΥΤΟΙ ΠΕΘΑΝΑΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ. Παρόλα αυτά, αφού συνέχισε να έχουν σωματική ζωή ακόμα και αφού έφαγαν από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, είναι προφανές ότι θα πρέπει να είχαν, επιπρόσθετα με την σωματική ζωή, και μια άλλη μορφή ζωής η οποία χάθηκε εκείνη την ημέρα και γι’ αυτό ήταν θάνατος. Θα πρέπει λοιπόν να ερευνήσουμε τις Γραφές για να δούμε πως ο άνθρωπος δημιουργήθηκε και από τι αποτελούνταν η οντότητα του. Γνωρίζοντας τι αποτελούσε την οντότητα του πρώτου άνθρωπο, θα μπορέσουμε επίσης να δούμε τι χάθηκε, τι πέθανε, την ημέρα που έφαγε από εκείνο το δέντρο.

2. Γένεση 2/β/7: ψυχή και σώμα

Για να αρχίσουμε την έρευνα μας σχετικά με το τι αποτελούσε τον πρώτο άνθρωπο θα πάμε στην Γένεση 2/β/7. Εκεί λέει:

Γένεση 2/β/7

"Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης."

Ποιο μέρος του ανθρώπου έπλασε ο Θεός από το χώμα της γης; Το σώμα του. Αυτός είναι και ο λόγος που τα στοιχεία που αποτελούν το άνθρωπο σώμα είναι στοιχεία του εδάφους. Έτσι ένα μέρος του πρώτου ανθρώπου ήταν το σώμα του. Συνεχίζοντας στον ίδιο στίχο θα βρούμε άλλο ένα:

Γένεση 2/β/7

"Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης. Και ενεφύσησεν εν τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν."

Είδαμε ότι ο Θεός έπλασε το σώμα του ανθρώπου από το χώμα της γης. Όμως αυτό το σώμα δεν είχε ζωή. Ήταν μόνο πλασμένο. Ακολούθως ο Λόγος του Θεού μας λέει ότι ο Θεός "ενεφύσησεν εν τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν." Επομένως τι είναι η ψυχή; Η ψυχή είναι αυτό το οποίο δίνει ζωή στο σώμα. Χωρίς ψυχή το σώμα είναι νεκρό, άψυχο όπως πολύ σωστά λέμε. Αλλά ο Λόγος του Θεού δεν σταματάει στο να μας πει τι είναι η ψυχή αλλά προχωράει περισσότερο και μας λέει που βρίσκεται η ψυχή, η ζωή του σώματος:

Λευτιτικόν 17/ιζ/11, 13-14

"Διότι η ψυχή της σαρκός είναι εν τω αίματι... Και όστις άνθρωπος εκ των υιών Ισραήλ, ή εκ των ξένων, των παροικούντων μεταξύ σας, κυνηγήσει και πιάσει ζώον, ή πτηνόν, το οποίον τρώγεται, θέλει χύσει το αίμα αυτού, και θέλει σκεπάσει αυτό με χώμα. Διότι η ψυχή πάσης σαρκός είναι το αίμα αυτής· διά την ζωήν αυτής είναι· όθεν είπα προς τους υιούς Ισραήλ, Δεν θέλετε φάγει αίμα ουδεμιάς σαρκός. Διότι η ψυχή πάσης σαρκός είναι το αίμα αυτής." (Βάμβας - LXX)

Είδαμε στην Γένεση 2/β/7 ότι η ψυχή είναι αυτό το οποίο δίνει ζωή στο σώμα. Επίσης από το Λευιτικό μαθαίνουμε ότι "η ψυχή της σαρκός είναι εν τω αίματι". Επομένως τι είναι ψυχή; Σύμφωνα με την Γένεση 2/β/7 ψυχή είναι αυτό που δίνει ζωή στο σώμα. Που βρίσκεται η ψυχή; Σύμφωνα με το Λευιτικό 17/ιζ/11-14 αυτή βρίσκεται στο αίμα. Αυτό επίσης εξηγεί και πως η σωματική ζωή περνάει από γενιά σε γενιά: αυτή περνάει μέσω του αίματος. Γι’ αυτό και οι Πράξεις 17/ιζ/26 μας λένε:

Πράξεις 17/ιζ/26

"Και έκαμεν [Ο Θεός] εξ ενός αίματος παν έθνος ανθρώπων, δια να κατοικώσιν εφ’ όλου του προσώπου της γης"

Ποιο είναι το "ένα αίμα" αυτού του αποσπάσματος; Το αίμα του Αδάμ φυσικά το οποίο περνάει από γενιά σε γενιά και είναι το αίμα που όλοι έχουμε.

Στην πραγματικότητα η ψυχή δεν είναι κάτι που μόνο ο άνθρωπος έχει. Τα ζώα επίσης έχουν ψυχή που και αυτή είναι στο αίμα. Αν και αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε αμέσως από το παραπάνω απόσπασμα του Λευιτικού όπου μας λέγεται ότι "η ψυχή ΠΑΣΗΣ ΣΑΡΚΟΣ είναι το αίμα αυτής" ας πάμε να το δούμε επίσης στην Γένεση 1/α/20-21, 29-30

Γένεση 1/α/20-21

"Και είπεν ο Θεός, Ας γεννήσωσι τα ύδατα εν αφθονία νηκτά ΕΜΨΥΧΑ, και πετεινά πετόμενα επάνωθεν της γης κατά το στερέωμα του ουρανού. Και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα, και παν ΕΜΨΥΧΟΝ κινούμενον, τα οποία εγέννησαν εν αφθονία τα ύδατα κατά το είδος αυτών, και παν πετεινόν πτερωτόν κατά το είδος αυτού. Και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν."

Γένεση 1/α/29-30

"Και είπεν ο Θεός, Ιδού σας έδωκα πάντα χόρτον κάμνοντα σπόρον, όστις είναι επί του προσώπου πάσης της γης, και παν δένδρον, το οποίον έχει εν εαυτώ καρπόν δένδρου κάμνοντος σπόρον· ταύτα θέλουσιν είσθαι εις εσάς προς τροφήν· και εις πάντα τα ζώα της γης, και εις πάντα τα πετεινά του ουρανού, και εις παν ερπετόν έρπον επί της γης, και ΕΧΟΝ ΕΝ ΕΑΥΤΩ ΨΥΧΗΝ ΖΩΣΑΝ, έδωκα πάντα χλωρόν χόρτον εις τροφήν· και έγινεν ούτο"

Επομένως όχι μόνο ο άνθρωπος έχει ψυχή αλλά και τα ζώα. Αυτό δεν θα πρέπει καθόλου να μας ξενίσει αν έχουμε κατανοήσει ότι η ψυχή είναι αυτό που δίνει ζωή στο σώμα. Όταν πεθαίνει ένας άνθρωπος δεν υπάρχει πλέον ζωή στο σώμα του δηλαδή δεν υπάρχει πλέον ψυχή. Το ίδιο συμβαίνει και με τα ζώα. Η ψυχή είναι γι’ αυτά ότι δίνει ζωή στο σώμα.

Αν και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα σχετικά με το τι ορίζεται σαν ψυχή στην Βίβλο, το πρόβλημα δημιουργείται αν πάμε στην Βίβλο προκατειλημμένοι ότι η ψυχή είναι αθάνατη. Αν η ψυχή ήταν αθάνατη, τότε πράγματι και οι ψυχές των διαφόρων ζώων θα ήταν αθάνατες αφού και αυτά έχουν ψυχή σαν τον άνθρωπο. Αλλά η ψυχή δεν είναι αθάνατη. Απλά είναι αυτό το οποίο δίνει ζωή στο σώμα. Όταν σταματάει να υπάρχει ζωή στο σώμα τότε σταματάει να υπάρχει και ψυχή.

Μέχρι τώρα λοιπόν, έχουμε δει ότι η Βίβλος διδάσκει ότι ο Θεός έπλασε το σώμα του ανθρώπου από το χώμα της γης και ότι έδωσε σ’ αυτό το σώμα ζωή δηλαδή ψυχή. Το ίδιο συμβαίνει επίσης και με τα ζώα. Και αυτά επίσης έχουν ψυχή και σώμα. Κάθε άνθρωπος στον κόσμο είτε πιστός είναι είτε άπιστος έχει ψυχή και σώμα. Μπορούμε λοιπόν να συμπεράνουμε ότι αφού ο Αδάμ πέθανε πολύ αργότερα από την ημέρα που έφαγε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, αυτός δεν έχασε ούτε την ψυχή του και φυσικά ούτε το σώμα του εκείνη την ημέρα. Επομένως αφού κάτι σίγουρα πέθανε στον Αδάμ εκείνη την ημέρα, θα πρέπει αυτός αρχικά να αποτελούνταν από ένα περισσότερο μέρος το οποίο χάθηκε, πέθανε, όταν έφαγε. Ας συνεχίσουμε λοιπόν την έρευνα μας στις Γραφές για να δούμε τι αυτές λένε.

3. "Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού· κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν"

Συνεχίζοντας τη μελέτη μας, ας πάμε στη Γένεση 1/α/26-27. Εκεί διαβάζουμε:

Γένεση 1/α/26-27

"Και είπεν ο Θεός, Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών... Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού· κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς"

Σύμφωνα με αυτό το απόσπασμα, ο Θεός έκανε τον άνθρωπο "κατ’ εικόνα εαυτού". Αυτό είναι πραγματικά ένα πολύ σημαντικό σημείο, ένα σημείο κλειδί, αν θέλουμε να κατανοήσουμε όχι μόνο το τι συνέβη την ημέρα που ο Αδάμ και η Εύα έφαγαν από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, αλλά επίσης και αλλά αποσπάσματα της Βίβλου για την κατανόηση των οποίων απαιτείτε να καταλάβουμε αυτά που λέγονται εδώ. Διαβάζοντας λοιπόν το παραπάνω απόσπασμα το ερώτημα είναι ποια είναι η εικόνα του Θεού; Τι δηλαδή είναι ο Θεός; Το κατά Ιωάννη 4/δ/24 μας λέει:

Κατά Ιωάννη 4/δ/24

"Ο Θεός είναι πνεύμα"

Ο Θεός δεν είναι σάρκα αλλά ΠΝΕΥΜΑ. Αυτή είναι η "εικόνα" του, η ταυτότητα του. Επομένως όταν ο Λόγος του Θεού μας λέει ότι ο Θεός έκανε το άνθρωπο "κατ’ εικόνα εαυτού" αυτό που εννοεί είναι ότι ο άνθρωπος, επιπρόσθετα με την ψυχή και το σώμα του, είχε επίσης και αυτό το οποίο αποτελεί το παρουσιαστικό, την εικόνα του Θεού, δηλαδή πνεύμα.

Για να καταλάβουμε καλύτερα τη χρήση της φράσης "κατ’ εικόνα εαυτού" στο παραπάνω πολύ σημαντικό απόσπασμα ας πάμε να δούμε την χρήση του κάπου αλλού στην Βίβλο:

Γέννεσις 5/ε/1-3

"Τούτον είναι το βιβλίον της γενεαλογίας του ανθρώπου. Καθ’ ήν ημέραν εποίησεν ο Θεός τον Αδάμ, κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν. Άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς, και ευλογησεν αυτούς, και εκάλεσε το όνομα αυτών, Αδάμ, καθ’ ήν ημέραν εποίησεν αυτούς. Έζησε δε ο Αδάμ εκατόν τριάκοντα έτη, και εγέννησε υιόν κατά την ομοίωσιν αυτού, κατά την εικόνα αυτού, και εκάλεσε το όνομα αυτού Σηθ."

Σύμφωνα με αυτό το απόσπασμα ο Αδάμ "εγέννησε υιόν κατά την ομοίωσιν αυτού, κατά την εικόνα αυτού". Τι εννοείται όταν μας λέγεται ότι ο γιος του Αδάμ, ο Σηθ, ήταν κατά την εικόνα του; Αυτό που φυσικά εννοείται είναι ότι όπως ήταν ο Αδάμ έτσι ήταν και ο γιος του. Δηλαδή όπως ο Αδάμ είχε χέρια, χέρια είχε και ο Σηθ. Όπως ο Αδάμ είχε πόδια, πόδια είχε και ο Σηθ. Όπως ο Αδάμ είχε ψυχή και σώμα, ψυχή και σώμα είχε και ο Σηθ. Ομοίως λοιπόν, όταν ο Λόγος μας λέει ότι ο Θεός έκανε τον άνθρωπο "κατ’ εικόνα Θεού", αυτό που εννοεί είναι ότι όπως ο Θεός είναι έτσι ήταν και ο Αδάμ. Ο Θεός δεν είναι σάρκα. Δεν έχει πόδια, χέρια, κεφάλι. Αντ’ αυτού ο Θεός είναι ΠΝΕΥΜΑ. Επομένως όπως ο Θεός είναι πνεύμα έτσι και ο Αδάμ είχε πνεύμα. Θα μπορούσε τώρα κάποιος να ρωτήσει γιατί ο Αδάμ χρειάζονταν να έχει πνεύμα και δεν ήταν αρκετό που είχε σώμα και ψυχή; Ο λόγος είναι πολύ απλός: ο Αδάμ χρειάζονταν πνεύμα γιατί χωρίς αυτό δεν θα μπορούσε να επικοινωνήσει με τον Θεό ο οποίος είναι πνεύμα. Ο Θεός όντας πνεύμα δεν μπορεί να επικοινωνήσει με την σάρκα. Είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα. Είναι κάτι ανάλογο με την περίπτωση του ραδιοσταθμού. Δεν μπορείς να λαμβάνεις τις εκπομπές του σταθμού εκτός αν έχεις τον κατάλληλο δέκτη, δηλαδή ένα ραδιόφωνο. Μπορείς να έχεις πλυντήριο αλλά με το πλυντήριο δεν μπορείς να πιάσεις αυτά που ο σταθμός εκπέμπει αφού γι’ αυτό απαιτείται να έχεις ραδιόφωνο. Ομοίως για να επικοινωνήσεις με τον Θεό και Αυτός μαζί σου είναι απαραίτητο να έχεις πνεύμα. Η ψυχή και το σώμα είναι αρκετά για πράγματα που έχουν να κάνουν με τις πέντε αισθήσεις. Αλλά για πράγματα που έχουν να κάνουν με τον Θεού και τον πνευματικό χώρο είναι απαραίτητο να έχεις πνεύμα. Αυτή η αλήθεια εξηγείται επίσης στην προς Κορινθίους Α 2/β/14:

Προς Κορινθίους Α 2/β/14

"Ο ψυχικός όμως άνθρωπος δεν δέχεται τα του πνεύματος του Θεού, διότι είναι μωρία εις αυτόν, και δεν δύναται να γνωρίσει αυτά, διότι πνευματικώς ανακρίνονται."

(Βάμβας - Αρχαίο κείμενο)

Ο άνθρωπος που έχει μόνο ψυχή και σώμα είναι "ψυχικός άνθρωπος[2]" σε αντίθεση με τον άνθρωπο που έχει ψυχή, σώμα ΚΑΙ πνεύμα (και που χρησιμοποιεί το πνεύμα) που είναι "πνευματικός" άνθρωπος. Ο άνθρωπος με ψυχή και σώμα μόνο δεν μπορεί να δεχτεί "τα του πνεύματος του Θεού". Όπως είπαμε για να είσαι ικανός να δεχτείς "τα του πνεύματος του Θεού", δηλαδή τα σχετικά με τον πνευματικό χώρο, θα πρέπει να έχεις τον κατάλληλο δέκτη δηλαδή πνεύμα. Γι’ αυτό και το απόσπασμα λέει "και δεν δύναται (ο ψυχικός άνθρωπος) να γνωρίσει αυτά, διότι πνευματικώς ανακρίνονται." Ο άνθρωπος της ψυχής και του σώματος είναι αδύνατο να γνωρίσει τα πράγματα του Θεού για τον λόγο ότι αυτά έχουν να κάνουν με το πνεύμα, και αφού δεν έχει πνεύμα δεν μπορεί και να τα γνωρίσει.

Συνοψίζοντας λοιπόν όλα τα παραπάνω, ο Αδάμ είχε σώμα πλασμένο από το χώμα της γης, ψυχή η οποία είναι αυτό που δίνει ζωή στο σώμα, και πνεύμα για να επικοινωνεί με τον Θεό. Ήταν "ψυχή, σώμα και πνεύμα". Έχοντας ξεκαθαρίσει όλα αυτά δεν θα πρέπει να έχουμε καμία απορία σχετικά με το τι συνέβη την ημέρα που ο Αδάμ και η Εύα έφαγαν από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Ο Θεός τους είχε πει ότι την ίδια εκείνη ημέρα που θα έτρωγαν απ’ αυτό το δέντρο θα πέθαιναν χωρίς αναβολή. Ανακαλώντας ότι θάνατος είναι το σταμάτημα ή η απουσία μιας μορφής ζωής, μπορούμε τώρα να δούμε τι πέθανε εκείνη την ημέρα. Ο Αδάμ είχε αρχικά ψυχή, σώμα και πνεύμα και ο σωματικός του θάνατος επήλθε πολλά χρόνια αφότου έφαγε από εκείνο το δέντρο. Αφού τώρα αυτό το οποίο δίνει ζωή στο σώμα είναι η ψυχή, ο Αδάμ είχε ψυχή και σώμα ακόμα και αφού παραβίασε την εντολή του Θεού. Από την άλλη πλευρά, αφού ο Θεός είναι πάντα σωστός σε ότι λέει, κάτι έπρεπε να πεθάνει εκείνη την ημέρα. Αφού ο Αδάμ ήταν ψυχή, σώμα και πνεύμα πριν να φάει και αφού όπως είδαμε συνέχισε να έχει ψυχή και σώμα και αφού έφαγε, αυτό που χάθηκε εκείνη την ημέρα ήταν το πνεύμα που ο Θεός του έδωσε. Συνέχισε να έχει ψυχή και σώμα αλλά δεν είχε πλέον πνεύμα. Το πνεύμα έφυγε απ’ αυτόν και γι’ αυτό ήταν θάνατος για τον Αδάμ αφού ένα από τα τρία συστατικά που συνιστούσαν την οντότητα του, το πνεύμα, έπαψε να είναι πλέον παρών σ’ αυτόν.

Είναι πράγματι εντυπωσιακό πόσο όμορφα και καθαρά η Βίβλος βάζει τα πράγματα στην θέση τους όταν την αφήσουμε να ερμηνεύσει τον εαυτό της. Στην πραγματικότητα ήταν αυτή ακριβώς η απώλεια του πνεύματος η οποία αποκαταστάθηκε την ημέρα της Πεντηκοστής όπου το άγιο πνεύμα έγινε ξανά διαθέσιμο. Σήμερα αφού κάποιος πιστέψει στον Ιησού Χριστό και στην ανάσταση του από τους νεκρούς είναι ξανά ψυχή, σώμα και πνεύμα. Παρόλα αυτά σχετικά με αυτό και με αλλά ενδιαφέροντα σημεία θα ασχοληθούμε αναλυτικότερα στο επόμενο τεύχος.


Τάσος Κιουλάχογλου


--------------------------------------------------------------------------------

[1] Οι ανθρώπινες παραδόσεις μας έχουν κάνει να φανταζόμαστε πολλές φορές ένα μήλο όταν διαβάζουμε αυτό το απόσπασμα. Παρόλα αυτά η Βίβλος δεν λέει πουθενά "μήλο". Αυτό που λέει είναι "ξύλο της γνώσης του καλού και του κακού" Το περιβόητο λοιπόν "μήλο" δεν είναι πάρα μια ανθρώπινη φαντασίωση.

[2] Η λέξη "ψυχικός" χρησιμοποιείται επίσης στην προς Κορινθίους Α 15/ιε/44, 46, Ιακώβου 3/γ/15 και Ιούδα 19.